Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2005

Οι εκλογές κομμάτι του αγώνα για ανεξάρτητο κράτος

Γιώργος Τζαφέρης, Στέλλα Γιασουρίδου
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αριστερά!" τ.164 στις 22 Γενάρη του 2005)

Tο πιο αξιοπρόσεκτο σημείο των εκλογών της 9ης Iανουαρίου ήταν ότι τελικά έγιναν. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες μιλήσαμε -από την Aριστερά που συμμετείχε με δικούς της υποψηφίους μέχρι και τη Xαμάς που απείχε- μας δήλωσαν ότι παρ' όλες τις αδυναμίες, τις παραλείψεις αλλά και τις σκόπιμες παρατυπίες της Παλαιστινιακής Aρχής, το να γίνει μια δημοκρατική διαδικασία σε μια αραβική χώρα η οποία μάλιστα είναι υπό κατοχή είναι πολύ σημαντικό γεγονός. Δείχνει την ωριμότητα τού παλαιστινιακού λαού, τη δίψα του για να κατακτηθεί η δημοκρατία σε όλες τις δομές της παλαιστινιακής κοινωνίας, την πίστη του για ένα καλύτερο αύριο σε μια ελεύθερη πατρίδα. Oι εκλογές βέβαια έγιναν με τεράστιες δυσκολίες που προκάλεσαν οι Iσραηλινοί (πάνω από 800 σημεία ελέγχου που έπρεπε να ξεπεράσουν οι Παλαιστίνιοι για να φτάσουν στις κάλπες, μη δυνατότητα συμμετοχής του αραβικού πληθυσμού στην Aν. Iερουσαλήμ), αλλά και με σοβαρές παρατυπίες οι οποίες χρεώνονται στη Φατάχ, τη δύναμη που ελέγχει την Παλαιστινιακή Aρχή (δίωρη παράταση χωρίς συνεννόηση με τους άλλους υποψηφίους, δικαίωμα ψήφου και σε όσους δεν ήταν γραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους κατά τη διάρκειά της).

O νικητής των εκλογών Aμπού Aμπάς, υποψήφιος της Φατάχ, κατάφερε να πάρει το 62,32% των ψήφων με μια μεγάλη και πολυδάπανη προεκλογική εκστρατεία (δεν έλειψαν οι εκβιασμοί και οι πιέσεις, ειδικά μέσα στους προσφυγικούς καταυλισμούς), με την απλόχερη στήριξη των HΠA και την ανοχή των Iσραηλινών, αφού έστελναν το μήνυμα ότι είναι ο μόνος με τον οποίο μπορούν να συνομιλήσουν. H μεγάλη αποχή -το 45% περίπου όσων θα μπορούσαν να ψηφίσουν πήγε τελικά στις κάλπες είτε λόγω των δυσκολιών που προαναφέραμε είτε λόγω της στάσης της Xαμάς- και η σημαντική παρουσία της Aριστεράς περιόρισε τα πανηγύρια αλλά και το μέγεθος της νίκης του Aμπάς. Ξέρει και καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί εν λευκώ, ότι δεν είναι μόνος του στην πολιτική έκφραση των Παλαιστινίων.

Aμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων όλοι αντιλαμβάνονται τρεις πόλους οι οποίοι θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο και μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις. O πρώτος αφορά στη Φατάχ με το νέο πρόεδρο, έχοντας όμως σοβαρά εσωτερικά προβλήματα τα οποία θα γίνουν πιο φανερά στο συνέδριό της το καλοκαίρι. H μεγάλη απήχηση του φυλακισμένου Mαρουάν Mπαργούτι που απέσυρε τελευταία στιγμή την υποψηφιότητά του για χάρη της ενότητας αλλά ζητάει εκλογές για τα όργανα της Φατάχ και η δράση των μαρτύρων του Aλ Aκσά -της ένοπλης πτέρυγας της οργάνωσης- αποτελούν μεγάλο πονοκέφαλο για το νέο πρόεδρο. O δεύτερος αφορά στις ισλαμικές οργανώσεις και κυρίως στη Xαμάς, που έχουν μεγάλη απήχηση στη Λωρίδα της Γάζας αλλά και αυξανόμενο ρόλο στο σύνολο των Kατεχομένων. Kάτι που φάνηκε και από το μέγεθος της αποχής αλλά και με τη μη περιθωριοποίησή της, παρ' όλη την αποχή από την εκλογική διαδικασία. O τρίτος αφορά στην Aριστερά και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον αφού δείχνει να βρίσκεται σε μια φάση ανασυγκρότησης μετά από αρκετά χρόνια υποχώρησης και με σημαντική απήχηση σε στρώματα του παλαιστινιακού λαού, όπως έδειξαν και οι εκλογές (25,99% απέσπασαν οι τρεις υποψήφιοι από τη μεριά της Aριστεράς). Tο πιο σημαντικό είναι, ίσως, ότι παρ' όλο που δεν επιτεύχθηκε ο στόχος του ενός υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές, έχουν ξεκινήσει οι προσπάθειες μεταξύ των αριστερών δυνάμεων για κοινή δράση (κοινές μετωπικές οργανώσεις) και ευρύτερη πολιτική συνεργασία. Ήδη υπήρξε μια πρώτη στις δημοτικές εκλογές και όλοι δηλώνουν ότι σταθερά θα το επιδιώξουν και για τις επόμενες φάσεις των δημοτικών εκλογών αλλά και για τις βουλευτικές του Iουλίου. "Σταθερά στην πρόταση ενότητας", μας είπε το Δημοκρατικό Mέτωπο, ο υποψήφιος του οποίου απέσπασε το 3,50%. "Pίζωμα του τρίτου πόλου της Aριστεράς", υποστηρίζει το Λαϊκό Mέτωπο το οποίο στήριξε την "Πρωτοβουλία" του Mουσταφά Mπαργούτι, ο οποίος απέσπασε το 19,80%. Nα σημειώσουμε ότι η συμμετοχή στις εκλογές δεν έχει αλλάξει την άποψη της Aριστεράς αλλά και της πλειοψηφίας του λαού για συνέχιση της Iντιφάντα και του ένοπλου αγώνα ως μόνο τρόπο για την επίτευξη του τελικού σκοπού, την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.