Πρόσφυγες για δεύτερη φορά...

Α.Λ. 5/8/2009

Δύο ακόμα σπίτια στη γειτονιά Σέιχ Ζαράχ της Ανατολική Ιερουσαλήμ εκκενώθηκαν από τους κατοίκους τους στις 2 Αυγούστου. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν μεγάλη έκταση στην περιοχή, εισέβαλαν στα σπίτια και πέταξαν έξω τις δύο οικογένειες που αποτελούνταν από 50 μέλη και τους διεθνείς ακτιβιστές που βρίσκονταν για μέρες μαζί τους προκειμένου να τους προστατεύσουν, συλλαμβάνοντας συνολικά 18 άτομα.

Τα σπίτια είχαν παραχωρήσει το 1956, σε Παλαιστίνιους πρόσφυγες του 1948 από τη Δυτική Ιερουσαλήμ και τη Χάιφα, ο ΟΗΕ και η κυβέρνηση της Ιορδανίας που διοικούσε εκείνη την περίοδο την ανατολική Ιερουσαλήμ. Όμως μια οργάνωση σαφράντι (γάλλων) εβραίων παρουσίασε έγγραφα ιδιοκτησίας από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά από χρόνια διαμάχης στα Ισραηλινά δικαστήρια και παρά τις σοβαρές αμφιβολίες για τη γνησιότητα των τίτλων ιδιοκτησίας, το δικαστήριο αποφάνθηκε –όπως ήταν αναμενόμενο– ότι νόμιμοι ιδιοκτήτες είναι οι έποικοι. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται για δεύτερη φορά μετά το 1948 πρόσφυγες. Δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στη Δυτική Ιερουσαλήμ μόλις ένα-δύο χιλιόμετρα μακριά, καθώς ειδικοί ισραηλινοί νόμοι απαγορεύουν στους Παλαιστίνιούς να διεκδικήσουν την ιδιοκτησία των σπιτιών από τα οποία διώχτηκαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν ή ανήκαν σε συγγενείς που σκοτώθηκαν.

Η δικαστική απόφαση δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες δύο οικογένειες, αλλά συνολικά 28 κτίρια με περίπου 500 κατοίκους που «δίνονται» στους εποίκους, όμως οι εκκενώσεις πραγματοποιούνται σταδιακά προκειμένου να αποφευχθούν μεγαλύτερες αντιδράσεις στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Η «εβραιοποίηση» της γειτονιάς Σέιχ Ζαράχ αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου για τη μείωση του παλαιστινιακού πληθυσμού της Ιερουσαλήμ και τη δημιουργία ενός δακτυλίου γύρω από την πόλη που να συνδέει το Σέιχ Ζαραχ με τον εποικισμό Μάλε Αντουμίν. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο η φράση «ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους» θα είναι κενή περιεχομένου αλλά αποκόπτεται και η Δυτική Όχθη εντελώς από την Ιερουσαλήμ.

Μόλις λίγη ώρα μετά την εκκένωση στα σπίτια μπήκαν έποικοι –πιθανότατα νεοαφιχθέντες από το εξωτερικό– και όπως αναφέρουν οι περίοικοι διάλεγαν ποιό σπίτι τους αρέσει περισσότερο. Ένας από τους άντρες της πρώτης οικογένειας που διώχτηκε, της οικογένειας Hanoun, μιλώντας σε μια ομάδα διεθνών, αναφέρθηκε στους δικαστικούς αγώνες που ξεκίνησαν το 1972, όχι από εμπιστοσύνη στα ισραηλινά δικαστήρια αλλά καθώς δεν είχαν άλλη λύση για να διαφυλάξουν τα δικαιώματά τους. «37 χρόνια πριν αλλά νιώθω ότι ο πραγματικός αγώνας μου ξεκίνησε χτες» είπε και τόνισε την απόφασή του να μην τα παρατήσει. Η οικογένεια έφτιαξε μια ιστοσελίδα www.standupforjerusalem.org που περιγράφει την ιστορία τους.

Από την ημέρα που έλαβαν την εντολή εκκένωσης μεγάλη ομάδα διεθνών ακτιβιστών ζούσε μαζί τους και πανώ με συνθήματα όπως «Σταματήστε την εθνοκάθαρση» και «Ομπάμα ναι, μπορείς να σταματήσεις την επέκταση των εποικισμών» είχαν κρεμαστεί έξω από το σπίτι. Πολλές και έντονες ήταν επίσης οι καταδικαστικές δηλώσεις για τις ενέργειες αυτές του Ισραήλ. Βρετανία, ΟΗΕ, αμερικανική κυβέρνηση και ΕΕ τόνισαν τον παράνομο χαρακτήρα της εκκένωσης των σπιτιών ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου αλλά και των αρχών που είχε θέσει το Κουαρτέτο για τις διαπραγματεύσεις σύμφωνα με τον οδικό χάρτη. Όπως ανέφερε ο κύριος Hanoun, οι δηλώσεις από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες σχετικά με τους εποικισμούς του είχαν δώσει ελπίδες οι οποίες τώρα διαλύθηκαν. «Μόνη ελπίδα πια, αφού η πίεση δεν λειτουργεί η τιμωρία και οι κυρώσεις». Ο ερυθρός σταυρός προσέφερε στους εκδιωχθέντες σκηνές, όμως η οικογένεια Hanoun αρνήθηκε να μείνει σ’ αυτές καθώς οι σκηνές συμβολίζουν τον διωγμό του 48. Έτσι παραμένουν στο δρόμο απέναντι από το σπίτι τους. «Συγγνώμη που δεν σας προσφέρω καφέ αλλά βλέπετε ζούμε τώρα στο δρόμο», απολογήθηκε ο κύριος Hanoun.

Όπως αναφέρει η εκπρόσωπος της οργάνωσης Coalition for Jerusalem, οι εξώσεις είναι μόνο μια από τις μεθόδους για ην απομάκρυνση του Παλαιστινιακού πληθυσμού της Ιερουσαλήμ: Παλαιστίνιοι που λείπουν για λίγα χρόνια στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν συχνά δυσκολίες να ανανεώσουν τις «άδειες παραμονής» τους, ενώ για χιλιάδες παιδιά δεν υπάρχει θέση στο σχολείο και δεν δίνονται άδειες να χτιστούν καινούρια σχολεία. Προσέχοντας να μην παρατηρήσει η αστυνομία ότι είναι η υπεύθυνη αυτής της επίσκεψης στις διωγμένες οικογένειες –κάτι που θα σήμαινε σίγουρη σύλληψη– έκλεισε τη συζήτηση καλώντας σε δράσεις μποϋκοτάζ: «Με κάθε ευρώ που δίνεται σε ισραηλινές εταιρείες υποστηρίζετε αυτές τις ενέργειες».