Ο φυλακισμένος σύντροφος Ahmad Sa’adat, Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, συναντήθηκε σήμερα 22 Ιούνη 2009, στην φυλακή της Asqelon με τον Mohammed Barakeh, από το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Πρόοδο και την Ισότητα στην Παλαιστίνη του ’48. Μετά τη συνάντησή τους ο Barakeh μεταβίβασε μήνυμα στο οποίο ο σύντροφος Sa’adat απορρίπτει τη συμφωνία του Όσλο και όλα όσα ακολούθησαν και καλεί επειγόντως τον Παλαιστινιακό Λαό σε εθνική ενότητα.
Σύμφωνα με τον Barakeh, η υγεία του Sa’adat μετά την απεργία πείνας είναι σταθερή, ενώ όπως ανέφερε η απεργία αυτή ήταν μια απόρριψη της πολιτικής της απομόνωσης που εφαρμόζεται εις βάρος των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων από την Κατοχή. Οι φυλακισμένοι στην απομόνωση –όπως είπε ο Sa’adat στον Barakeh, στερούνται της επίσκεψης των οικογενειών τους, δεν τους επιτρέπουν βιβλία και περιοδικά και δεν επιτρέπεται να επικοινωνούν με τους συντρόφους τους που βρίσκονται στο θάλαμο απομόνωσης. Επίσης το Sa’adat ανέφερε στον Barakeh πως υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός Παλαιστίνιων κρατούμενων που βρίσκονται στην απομόνωση για χρόνια, μερικοί μάλιστα για περισσότερα από 8 χρόνια, ενώ τουλάχιστον ένας από αυτούς πάσχει από ψυχική ασθένεια. Η απομόνωση και η αυστηρά ατομική κράτηση αναγνωρίζονται ως μορφή σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης, και είναι γνωστό πως προκαλούν και επιδεινώνουν ψυχικές ασθένειες.
Όπως τόνισε, οι κρατούμενοι ήδη στερούνται την επαφή με τον έξω κόσμο και αρκετοί από αυτούς και με τις οικογένειές τους και η απομόνωση είναι μια ακόμα πρόσθετη μορφή τιμωρίας. Σημείωσε δε ότι μεταξύ των νέων παραβιάσεων των δικαιωμάτων των κρατούμενων είναι η άρνηση πρόσβασης σε βιβλία που τους στέλνουν οι οικογένειές τους και ο περιορισμός τους μόνο στα βιβλία που πωλούνται στο κατάστημα της φυλακής, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες ή τα ενδιαφέροντά τους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να φυλακίσουν και τις σκέψεις των κρατούμενων. Πρόκειται για μια προσπάθεια, όπως υπογράμμισε, να σπάσουν το ηθικό και την ακλόνητη στάση των κρατουμένων και να τσακίσουν το κίνημά τους στα πλαίσια του Παλαιστινιακού Εθνικού Κινήματος.
Ο σύντροφος Sa’adat, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του στον Παλαιστινιακό σκοπό για την Παλαιστίνη του ’48, ως αναπόσπαστο κομμάτι του Παλαιστινιακού εθνικού ζητήματος, και σημείωσε πως ο πόλεμος ενάντια στην Παλαιστίνη εξαπολύεται από το σιωνιστικό καθεστώς και την θεμελιώδη ρατσιστική και παράνομη φύση του σιωνιστικού κράτους. Υπογράμμισε, δε, την πλήρη του αντίθεση και τους κινδύνους που περικλείει η απαίτηση του Νετανιάχου να αναγνωρίσουν οι Παλαιστίνιοι το ρατσιστικό «Εβραϊκό Κράτος του Ισραήλ», σε μια προσπάθεια να αναγκαστούν οι Παλαιστίνιοι στην ήττα.
Ο σύντροφος Sa’adat εξέφραση επίσης την επείγουσα ανάγκη για εθνική ενότητα όσο αφορά την εσωτερική Παλαιστινιακή κατάσταση προκειμένου να αντιμετωπιστεί πλήρως ο κατακτητής. Τόνισε τη σημασία της πλήρους απόρριψης του δρόμου του Όσλο και των «προγενέστερων συμφωνιών», δρόμου καταστροφικού για τον Παλαιστινιακό σκοπό όπως τον χαρακτήρισε, και της απόρριψης των αποκαλούμενων «διαπραγματεύσεων» με τον Νετανιάχου και το ρατσιστικό του καθεστώς. Υπογράμμισε τη σημασία της εθνικής ενότητας και την ανάγκη οποιεσδήποτε Παλαιστινιακές υπηρεσίες ασφαλείας να παρέχουν ασφάλεια στον Παλαιστινιακό λαό ενάντια στον κατακτητή και όχι να αποτελούν μικρές συμμορίες ή ακόμα και δυνάμεις κατοχής μέσω της συνεργασίας ασφαλείας. Περαιτέρω, ο Sa’adat ανέφερε στον Barakeh, πως ο εθνικός διάλογος πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις παρατάξεις και να στοχεύει στην ανοικοδόμηση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και των θεσμών της σε μια δημοκρατική βάση και με σταθερή δέσμευση στις θεμελιώδεις αρχές του Παλαιστινιακού Εθνικού σκοπού και των Παλαιστινιακών δικαιωμάτων: επιστροφή, αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία, συμπεριλαμβανομένων και εκλογών για ένα νέο Εθνικό Παλαιστινιακό Συμβούλιο.
Ο σύντροφος Sa’adat συζήτησε εκτενώς την ανάγκη ενός σχεδίου για την ανοικοδόμηση της Παλαιστινιακής Αριστεράς, τονίζοντας πως ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να ξεκινά σε επίπεδο βάσης, όπως ανάπτυξη επιτροπών ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους σπουδαστές και πολλούς άλλους κοινωνικούς χώρους, προκειμένου να συζητηθούν τα βασικά ζητήματα –ιδεολογικά, οργανωτικά και πολιτικά – και την ανάπτυξη ενός στρατηγικού προγράμματος μέσω συλλογικής δουλειάς με ένα σαφές και βάσει αρχών όραμα.
Υπογράμμισε, τέλος, την ανάγκη να προστατευτεί η αντίσταση και δήλωσε πως το κίνημα των φυλακισμένων θα συνεχίσει να αγωνίζεται για δικαιοσύνη και απελευθέρωση για τους φυλακισμένους και συνολικά για τον Παλαιστινιακό λαό.