Ο Βενιαμίν Νετανιάχου συνεχίζει την καταστροφική πορεία του Ισραήλ

Άρθρο του Ισμάτ Σάμπρι 22 Ιούνη 2009 Πηγή: «Το κουτί της Πανδώρας»

Σε άρθρο της Σαλομέτ Αλόνι, πρώην προέδρου του κόμματος Μέρετζ, στην εφημερίδα Χαάρετζ στις 4/6/2009 αποκαλύπτει το γράμμα του Λόρδου Ρότσιλντ προς τον Τέοντορ Χέρτσελ τον Αύγουστο του 1902. Σ’ αυτό ο λόρδος Ρότσιλντ εξηγούσε την απόρριψη του στο αίτημα δημιουργίας εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη που είχε υποβάλλει ο Χέρτσελ και ανέφερε: «…αυτό το προβλεπόμενο κράτος θα αποτελούσε ένα καθαρό εβραϊκό αποικιακό κράτος – γκέτο ή κάτι παρόμοιο, ηλίθιο και ανεπιθύμητο όπου θα κυριαρχήσουν οι φανατικοί και οι ξεροκέφαλοι και όπου θα απομονώνονται οι κοσμικοί και οι χριστιανοί».

Στο άρθρο της αυτό η κ. Αλόνι επισημαίνει ότι με την πάροδο του χρόνου πιστέψαμε ότι το κράτος του Ισραήλ θα εξασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων του στα θρησκευτικά πιστεύω, στην εκπαίδευση, στην διατήρηση του πολιτισμού, όπως άλλωστε αναφέρεται στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ, ακριβώς όμως το αντίθετο συνέβη, σήμερα, όπου το μίσος πια κατά του άλλου δεν είναι μόνο στους αγράμματους και στους λίγους φανατικούς ανεγκέφαλους αλλά και μέσα στην ίδια τη Κνέσσετ και το υπουργικό συμβούλιο όπου νομοθετούνται συνέχεια ρατσιστικοί νόμοι που καταστρατηγούν τα δικαιώματα των Αράβων στην διατήρηση του πολιτισμού τους και στην ιδιοκτησία τους, με την δικαιολογία ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει υποσχεθεί ο Θεός στον Αβραάμ την παραχώρηση της γης του Ισραήλ…. δυστυχώς δικαιώνεται ο λόρδος Ρότσιλντ, Ντροπή μας...»

Μέσα σε αυτό τα κλίμα οι Παλαιστίνιοι όπως και όλος ο Αραβικός Κόσμος περίμενε με αγωνία τον βαρυσήμαντο λόγο του Αμερικάνο προέδρου Μπάρακ Ομπάμα που εκφώνησε στο Καϊρο

και την απάντηση του πρωθυπουργού του Ισραήλ Νετανιάχου.

Ο λόγος του Ομπάμα ήταν ένας λόγος με σαφώς διαφορετικό ήχο από τον προηγούμενο πρόεδρο, ένας λόγος συμφιλιωτικός προς τους Άραβες αλλά όσο αφορά τουλάχιστον το Παλαιστινιακό και αναφερόμενος στην λύση των δύο κρατών δεν προσδιόρισε ούτε περιέγραψε τα σύνορα του παλαιστινιακού κράτους, δεν ανέφερε την λέξη ανεξαρτησία και αρκέστηκε να προσδιορίσει τον χαρακτήρα της πόλης της Ιερουσαλήμ σα «άγιος τόπος όλων των θρησκειών», την στιγμή που όλες οι αποφάσεις της ΓΣ του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας αναφέρουν ρητώς την Ιερουσαλήμ ως κατεχόμενη πόλη και το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που το Ισραήλ κατέκτησε το 1967 – Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας.

Η επισήμανση του για το πάγωμα της επέκτασης και της μη δημιουργίας νέων εποικισμών άφησε στο απυρόβλητο τους ήδη υπάρχοντες διάσπαρτους εποικισμούς στην Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ με 500.000 φανατικούς εποίκους και την κατοχή του 41,7% των παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Όχθης καθιστώντας πρακτικώς ΑΔΥΝΑΤΗ την λύση των δύο κρατών.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου απάντησε στον λόγο του αμερικάνου προέδρου με το λόγο που εκφώνησε στο εβραϊκό πανεπιστήμιο Μπαρ Ιλάν στις 14.6.09. Στο λόγο του αυτόν στην πραγματικότητα επανέλαβε τις δηλώσεις του το 1996 στις οποίες θεωρούσε την Συμφωνία του Όσλο «ηλίθια και χωρίς πολιτική αναγκαιότητα». Ανάφερε δε ότι:

1. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Ισραήλ να επεκτείνει τους εποικισμούς λόγω φυσιολογικής εξέλιξης και ανάπτυξης τους.
2. Το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει αυστηρώς τα υπόγεια ύδατα και τον υδροφόρο ορίζοντα στην Δυτική Όχθη για την εξασφάλιση των μελλοντικών του αναγκών.
3. Το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος πρέπει να είναι πλήρως αφοπλισμένο και οποιοσδήποτε ελαφρύς οπλισμός της παλαιστινιακής αστυνομίας πρέπει να καταγράφεται και να ελέγχεται από το Ισραήλ.
4. Η κυβέρνηση αυτού του κράτους δεν δικαιούται να συνάπτει οποιαδήποτε συμφωνία ή οποιασδήποτε φύσης συνεργασία με οποιοδήποτε κράτος χωρίς την προέγκριση του Ισραήλ.
5. Τα σύνορα αυτού του κράτους, τα χωρικά του ύδατα και ο εναέριος χώρος του θα ελέγχονται πλήρως από τις δυνάμεις του Ισραήλ.

Για την δε πραγματοποίηση όλων των προαναφερομένων απαιτείται από τους Παλαιστίνιους, και από το σύνολο των Αραβικών και Μουσουλμανικών κρατών η αναγνώριση του Ισραήλ ως Εβραϊκού Κράτους θεωρώντας ότι αυτό προκύπτει από τα ιστορικά και θρησκευτικά δικαιώματα του περιούσιου εβραϊκού λαού.

Ο Νετανιάχου δηλαδή συνεχίζοντας από το σημείο που τελείωσε ο Ομπάμα και αδειάζοντάς τον ταυτόχρονα έκανε δήθεν δεκτή την λύση των δύο κρατών, ενώ στην πραγματικότητα ακόμα και εάν παραγνωρίσουμε πως έχουν ήδη κατατμηθεί τα εδάφη της Δυτικής Όχθης, οι προϋποθέσεις και οι όροι που έθεσε για την λύση αυτή είναι τέτοιοι που είναι αδύνατον να υλοποιηθούν από οποιονδήποτε Παλαιστίνιο ή Άραβα όσο και συμβιβαστικός και υποχωρητικός να είναι. Η υποκριτική και τραμπουκική στάση αυτή έχει καταστεί πλέον παράδοση ΟΛΩΝ των ισραηλινών κυβερνήσεων...

Το όχι και τόσο περίεργο είναι ότι αμέσως μετά την ομιλία του Νετανιάχου έσπευσε ο Πρόεδρος Ομπάμα να εκδώσει δελτίο τύπου όπου καταπίνοντας όλα όσα ειπώθηκαν απ’ αυτόν, θεώρησε θετική την τοποθέτηση του ισραηλινού πρωθυπουργού, όταν ο λόγος του Νετανιάχου προκάλεσε πλήθος αρνητικές αντιδράσεις μέσα στο Ισραήλ, από μειοψηφικές φωνές είναι αλήθεια, όπως π.χ. του Ιτσχάκ Λιούρ δημοσιογράφου – αναλυτή στην εφημερίδα Χαάρετζ που έγραψε στις 16.6.09 ότι είναι σίγουρο πως ένας τέτοιος λόγος και μια τέτοια «νέα» τοποθέτηση επιβεβαιώνει ότι το «κράτος του Ισραήλ και το σύμπλεγμα των εποικισμών αποτελεί ρατσιστικό καθεστώς τύπου απαρτχάιντ» ενώ κάλεσε τον Νετανιάχου να πάψει να επιδοτεί τις φανατικές οργανώσεις των εβραίων εποίκων και να νομίζει ότι μαζί με το ισραηλινό στρατό βρίσκεται στο Κήπο της Εδέμ.

Η στάση αυτή του Νετανιάχου και η αποδοχή της από την πλειοψηφία των ισραηλινών κομμάτων όπως και η υποχώρηση του Ομπάμα σ’ αυτήν, προδικάζουν πολύ κακή εξέλιξη στο Παλαιστινιακό πρόβλημα.

Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να συνεχίζεται επί τρία χρόνια η πολιορκία και ο αποκλεισμός 1.500.000 Παλαιστινίων στη φυλακή της Γάζας και να βομβαρδίζεται ανελέητα με σχεδόν 4000 νεκρούς σε είκοσι μέρες, να συνεχίζεται η αφόρητη ζωή για άλλους 2.500.000 Παλαιστίνιους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη όπως και η θλιβερή ζωή για άλλα 5.000.000 Παλαιστίνιους προσφυγές στα στρατόπεδα των αραβικών χωρών και η Διεθνής Κοινότητα να κάνει πως δεν βλέπει και να κρέμεται από τα χείλια του Νετανιάχου για το τι θα πει και πως θα καθορίσει το κράτος του Ισραήλ για το που και πως θα ζήσουν οι Παλαιστίνιοι, για το αν έχουν δικαίωμα τελικά να ζήσουν σαν άνθρωποι….

Ο Τζίμυ Κάρτερ ήταν δυστυχώς πολύ εύστοχος όταν στις 16.6.09 περιοδεύοντας στην φρίκη της Γάζας και βλέποντας από κοντά το αίσχος αυτό είπε:

«... εδώ οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται σαν ζώα και όχι ως άνθρωποι».