Abu Leila: Ποια διαδικασία ειρήνευσης; Το Ισραήλ δεν την θέλει!

Συνέντευξη του Abu Leila στον Τάκη Πολίτη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Αυγή" στις 15 Μάρτη 2008
Ο Qais Abdul-Karim, γνωστότερος ως Abu Leila, είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της PLO, πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων του παλαιστινιακού κοινοβουλίου και μέλος του politburo του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP). Πρόκειται για το υψηλότερα ιστάμενο στέλεχος του DFLP στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Τον συναντήσαμε στη Ραμάλα, σε ένα γραφείο στο 2ο όροφο πολυκατοικίας, δύο ημέρες μετά την επίθεση Παλαιστινίου σε θρησκευτικό σχολείο στα Ιεροσόλυμα. Στην πόρτα του γραφείου δεν υπήρχε καμιά ένδειξη του αριστερού παλαιστινιακού κόμματος. Περνώντας το κατώφλι, μας προσέφεραν αρωματικό τσάι και ο συνομιλητής μας δέχτηκε με πολύ διάθεση να απαντήσει σε κάθε μας ερώτηση.

Ας αρχίσουμε από την επικαιρότητα. Έχουμε συνεχείς ισραηλινές επιθέσεις ενάντια στη Λωρίδα της Γάζα με τα περισσότερα θύματα αμάχους και μια επίθεση κατά ισραηλινού σχολείου με 8 θύματα προχτές στα Ιεροσόλυμα. Πως σχολιάζετε την πρόσφατη έκρηξη βίας;

Καταρχάς να σημειώσω ότι από άποψη αρχών είμαστε αντίθετοι σε κάθε επίθεση κατά πολιτικού στόχου, ακόμα και κατά εποίκων. Επομένως η προχτεσινή επιχείρηση στα Ιεροσόλυμα δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Όμως δεν μπορούμε να καταδικάσουμε τέτοιες ενέργειες, όπως έκανε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς. Τέτοιες ενέργειες μπορεί να μην είναι σύμφωνες με τις αρχές μας, για μας όμως είναι κατανοήσιμες. Αποτελούν αντενέργειες σε ισραηλινές ενέργειες με πολύ περισσότερα θύματα μεταξύ του παλαιστινιακού λαού. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε το τι έχει γίνει στη Γάζα το τελευταίο διάστημα. Τουλάχιστον 140 νεκροί και το 50% των θυμάτων στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά. Επιπλέον, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το σχολείο εναντίον του οποίου έγινε η επίθεση στα Ιεροσόλυμα, δεν είναι ένα συνηθισμένο σχολείο. Είναι ένα θρησκευτικό σχολείο που καλλιεργεί το πνεύμα των εποικισμών και στο οποίο εκπαιδεύονται οι αυριανοί ηγέτες των εποίκων.

Μετά τη συμφωνία της Αννάπολις, και τις πρόσφατες περιοδείες της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ Κοντολίζα Ράις στην περιοχή, ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με την διαδικασία ειρήνευσης και τις επιπτώσεις της στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων;

Δυστυχώς από ότι φαίνεται η διαδικασία ειρήνευσης δεν φαίνεται να είναι δυνατή. Οι ισραηλινοί από την μια μεριά συνεχίζουν την επιθετικότητά τους, και από την άλλη υποκρίνονται ότι θέλουν την ειρήνευση, στην πραγματικότητα όμως κάνουν ότι μπορούν για να την τορπιλίσουν. Υπάρχουν σοβαρά σημεία διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών. Υπενθυμίζω ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους τον Απρίλη του 2004 διαβεβαίωσε τον τότε Ισραηλινό πρόεδρο Σαρόν ότι στηρίζει την άποψη πως τα σύνορα δεν μπορεί να επανέλθουν σε αυτά του 1967. Αυτή η άποψη έρχεται σε αντίθεση με ένα από τα 3 βασικά σημεία διεκδικήσεων που θέτει το σύνολο των παλαιστινιακών οργανώσεων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι Ισραηλινοί αρνούνται να ότι το θέμα των προσφύγων θα πρέπει να λυθεί σύμφωνα μα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. 5.000.000 Παλαιστίνιοι έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους και το δικαίωμα επιστροφής τους αποτελεί βασικό σημείο διεκδίκησής μας. Όσο για την καθημερινότητα των Παλαιστινίων, αυτή χειροτερεύει καθημερινά μετά την Αννάπολις. Δεν αναφέρομαι στη Λωρίδα της Γάζα όπου η κατάσταση είναι πραγματικά τραγική, η χειρότερη από το 1967, αλλά στην Δυτική Όχθη όπου τα σημεία ελέγχου και τα μπλοκαρίσματα δρόμων από την μεριά του ισραηλινού στρατού έχουν αυξηθεί κατά 10% μετά την Αννάπολις, φτάνοντας σήμερα συνολικά στα 662 στη Δυτική Όχθη. Μόνο τον τελευταίο μήνα, 40 Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη βρήκαν το θάνατο από ισραηλινά πυρά, ενώ 11.500 Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές, από τους οποίους οι 140 είναι γυναίκες και οι 450 ανήλικοι κάτω των 18 ετών.

Είναι πολύς ο καιρός τώρα όπου δυστυχώς παρακολουθούμε μια έντονη κρίση στο εσωτερικό της παλαιστινιακής κοινωνίας. Χαμάς και Φατάχ αντιμάχονται με πολλές φορές νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Το κόμμα σας έχει πάρει κάποια πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης;

Ναι, η πρότασή μας για το ξεπέρασμα της εσωτερικής παλαιστινιακής κρίσης αποτελείται από 4 σημεία: α) Η Χαμάς θα πρέπει να αποτραβηχτεί από την εξουσία που έχει με παράνομο τρόπο αναλάβει στη Γάζα β) Η κυβέρνηση Αμπάς θα πρέπει να παραιτηθεί και να αναλάβει μια μεταβατική κυβέρνηση με τη συμφωνία όλων των κομμάτων, με σκοπό να προετοιμάσει εκλογές. γ) Να διεξαχθούν στη συνέχεια βουλευτικές και προεδρικές εκλογές δ) Η PLO να αναδιαμορφωθεί με τη συμμετοχή και των ισλαμικών κομμάτων, δηλ. της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Η πρότασή μας αυτή σε γενικές γραμμές έχει υιοθετηθεί από όλα τα κόμματα πλην των δύο μεγάλων, της Χαμάς και της Φατάχ.

Η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή, τι έχει πετύχει από τη συνθήκη του Όλσο που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα;

Καταρχάς θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή υποτίθεται ότι θα αποτελούσε μια μεταβατική φάση διάρκειας 4 ετών προς την κατεύθυνση ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Ήδη έχει 14 χρόνια ζωής και βεβαίως ούτε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος έχουμε. Λαμβανομένου υπόψη ότι επί της ουσίας την εξουσία στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ασκεί το Ισραήλ, μπορούμε να πούμε ότι η Παλαιστινιακή Αρχή κατάφερε να κάνει κάποιο θετικό έργο, ειδικά στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, κατώτερο βέβαια των προσδοκιών μας. Η διαφθορά αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί. Αντίθετα θα έλεγα, η έλλειψη λειτουργίας κοινοβουλίου, συμβάλλει ώστε η διαφθορά να εμφανίζεται πλέον σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι πριν.

Η κατάσταση της Αριστεράς συνολικά στην Παλαιστίνη, αλλά και του κόμματός σας ειδικότερα, δεν είναι ιδιαίτερα καλή. Που αποδίδετε αυτήν την κρίση;

Η κρίση της Αριστεράς είναι παγκόσμια, με εξαίρεση την Λατινική Αμερική και τη Κύπρο. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είναι ένας σημαντικός λόγος για αυτήν την κρίση. Σε ότι αφορά στην κρίση της Αριστεράς στην Παλαιστίνη, αυτή αρχίζει πριν από 20 χρόνια περίπου. Όπως και σχεδόν παντού αλλού στον κόσμο, έτσι και εδώ υπάρχει ένας κατακερματισμός της Αριστεράς που δεν βοηθά να φτιαχτεί ένας ισχυρός 3ος πόλος απέναντι σε Χαμάς και Φατάχ. Και σε ότι αφορά το κόμμα μου, οφείλω να παραδεχθώ ότι μια σειρά από πολιτικά μας λάθη μετά την Συμφωνία του Όλσο, έχουν επίσης συμβάλλει στην πτώση μας.

Ποια η σχέση σας με την ισραηλινή Αριστερά;

Μέχρι την έναρξη της 2ης Ιντιφάντα οι σχέσεις μας με την ισραηλινή Αριστερά ήταν πολύ στενές, μάλιστα πολλές συναντήσεις είχαν γίνει και σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Μετά την 2η Ιντιφάντα οι Ισραηλινοί αποσύρθηκαν από τις επαφές αυτές.

Τι περιμένετε σήμερα από την πλευρά του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης;
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης θα βοηθήσει πολύ την παλαιστινιακή υπόθεση αν μπορέσει να πιέσει αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση να σταματήσει επιτέλους η συνεχής επέκταση των υπαρχόντων, αλλά και η δημιουργία νέων ισραηλινών εποικισμών, στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Επίσης, να σταματήσει η κατασκευή του Τείχους, να σταματήσει η ισραηλινή κατοχή και βεβαίως να σταματήσει άμεσα ο αποκλεισμός της Γάζα που αποτελεί μια πραγματική γενοκτονία.