Συνέντευξη της Khalida Jarrar

Πηγή: http://www.alternativenews.org, 12 Μάη 2009

Η Khalida Jarrar είναι μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου.

Ας ξεκινήσουμε από την άποψη του PFLP για την κυβέρνηση Obama και για τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ. Πιστεύεται πως η νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ θα επηρεάσει την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση;

Δεν πιστεύουμε πως τα πρόσωπα έχουν να κάνουν με την πολιτική μιας χώρας. Θεωρώ πως ο Ομπάμα δεν θα φέρει οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή, τουλάχιστον όσο αφορά την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Πρόκειται για θεσμικές και όχι προσωπικές πολιτικές. Φυσικά, κάθε πρόεδρος, κάθε κόμμα, έχει μια διαφορετική προσέγγιση για το πως θα εφαρμόσει την εξωτερική πολιτική, και δεν θα υπάρξουν τρελές πολιτικές όπως αυτές του Μπους. Όμως ο Ομπάμα δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα, και οι αντιφάσεις εμπεριέχονται στο σύστημα αυτό: το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, η ιμπεριαλιστική οπτική που οδήγησε στην στρατιωτική κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Για την Μέση Ανατολή και ειδικά για το Παλαιστινιακό ζήτημα, ακόμα μιλούν για την «ειρηνευτική διαδικασία», που για μας δεν σημαίνει τίποτα, δεν είναι μια πραγματική ειρηνευτική διαδικασία. Και πιστεύω πως για τις ΗΠΑ τώρα προτεραιότητα θα είναι η οικονομική κρίση και τα οικονομικά προβλήματα μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Συνεπώς, δεν είμαστε αισιόδοξοι, ο Ομπάμα δεν θα αλλάξει το σύστημα και συνεπώς για τους Παλαιστίνιους η κατάσταση δεν θα αλλάξει καθόλου.

Σχετικά με την Ισραηλινή κυβέρνηση; Φαίνεται να μη δεσμεύεται καν για την λύση της δημιουργίας δύο κρατών ...

Η Ισραηλινή κυβέρνηση!; Οι εκλογές απέδειξα ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση κινείται όλο και πιο δεξιά. Το καινούργιο στοιχείο είναι πως ο Λίμπερμαν κατάφερε να κερδίσει περισσότερη συναίνεση και μια θέση στην κυβέρνηση ως Υπουργός Εξωτερικών. Ο ίδιος αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα, τώρα σε επίσημο επίπεδο, το ρατσισμό και τις πολιτικές της εθνοκάθαρσης της ισραηλινής κυβέρνησης εναντίον των Παλαιστινίων. Εντείνουν τον εποικισμό, την κατεδάφιση σπιτιών στην Ιερουσαλήμ, άρα να μιλήσουμε ή όχι μαζί τους; Ανήκω σε ένα κόμμα που από την αρχή έχει πει και επαναλαμβάνει πως αυτή η ειρηνευτική διαδικασία δεν θα οδηγήσει στην επίτευξη ειρήνης ή στην δικαιοσύνη για τους Παλαιστίνιους. Έχουμε ζητήσει να σταματήσει κάθε είδους διαπραγμάτευση με τις ισραηλινές κυβερνήσεις, ειδικά με την τωρινή. Δεν πιστεύουμε σε μια ειρηνευτική διαδικασία που βασίζεται σε προσωπικές μεμονωμένες συζητήσεις, χωρίς ουσιαστική εφαρμογή των διεθνών ψηφισμάτων για το Παλαιστινιακό ζήτημα και χωρίς να αναγνωρίζονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των Παλαιστινίων. Και δεν εννοώ μόνο το δικαίωμα για τη δημιουργία ενός πλήρως ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, αλλά και για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων. Δεν χρειάζεται να συζητήσει ή να συμβιβαστεί κανείς για τόσο θεμελιώδη αναφαίρετα δικαιώματα. Θα έπρεπε να εφαρμοστούν απλά μέσω μιας διεθνούς διάσκεψης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Για τις συνομιλίες στο Κάιρο; Πιστεύετε πως είναι ρεαλιστική οποιουδήποτε είδους συμφιλίωση μεταξύ Χαμάς και Φατάχ;

Δεν αισιοδοξώ για μια τέτοια πιθανότητα. Δεν πιστεύω πως γίνονται πραγματικές συνομιλίες ανάμεσα στις δύο πλευρές για εθνική συμφιλίωση, αλλά μεμονωμένες συζητήσεις. Κάθε πλευρά θα χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για τη δημιουργία μηχανισμών που θα της δώσουν περισσότερη ισχύ και να κυριαρχήσει στην περιοχή που ήδη ελέγχει. Πιστεύουμε πως πρέπει να γίνει μια γενική συζήτηση χωρίς καμιά εξωτερική προϋπόθεση γα τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Ως Παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα, μοιραζόμαστε την κατάσταση της κατοχής. Γι’ αυτό πρέπει μεταξύ μας να υπάρχει σεβασμός και να χρησιμοποιούμε μόνο δημοκρατικά μέσα και όργανα για την επίλυση των προβλημάτων και όχι να χρησιμοποιούμε τον έλεγχο μέσω της αξιοποίησης της ισχύος. Πρέπει να γίνουν εκλογές, να αλλάξει ο εκλογικός νόμος ώστε να δοθεί σε όλα τα πολιτικά κόμματα η δυνατότητα συμμετοχής. Πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον τρομερό μηχανισμό μέσω του οποίου η διαμάχη Χαμάς και Φατάχ, χάρη και σε εξωτερικές παρεμβάσεις ελέγχει τα πάντα.

Ένας αυξανόμενος αριθμός επικριτών και διαφωνούντων της ηγεσίας της Παλαιστινιακής Αρχής γίνεται στόχος των δυνάμεων ασφαλείας στην Δυτική Όχθη. Πιστεύετε πως η Παλαιστινιακή Αρχή γίνεται όλο και πιο αυταρχική και οι δυνάμεις ασφαλείας στρατιωτικοποιούνται; Τί πιστεύετε για την συνεργασία τους με τους Ισραηλινούς;

Πρόκειται για πτυχή της συμφωνίας για τον Οδικό Χάρτη. Αρνούμαστε συνολικά το συντονισμό ανάμεσα στις Παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας και τους Ισραηλινούς και πιστεύουμε πως πρέπει άμεσα να σταματήσει. Οι δυνάμεις ασφαλείας πρέπει να βοηθήσουν τους Παλαιστίνιους στον αγώνα τους και να βοηθήσουν στην επίτευξη των δικαιωμάτων των πολιτών, αντί να συνεργάζονται με τον κατακτητή. Αυτό είναι ένα από τα ζητήματα που μπαίνει στο τραπέζι του διαλόγου. Είμαστε αντίθετοι με κάθε είδους σχέση ων δυνάμεων ασφαλείας με τα πολιτικά κόμματα, όπως συμβαίνει τώρα στην Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Ανησυχώ πραγματικά για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων: τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στη Γάζα υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, δολοφονίες, κλείσιμο ιδρυμάτων του αντίπαλου κόμματος. Στην Γάζα η Χαμάς δεν επιτρέπει στη Φατάχ να έχει κανονικές πολιτικές δραστηριότητες, και αντίστροφα στην ελεγχόμενη από τη Φατάχ Δυτική Όχθη το ίδιο συμβαίνει ενάντια στη Χαμάς. Τα πρώτα θύματα αυτών των πολιτικών είναι τα ίδια τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Η Παλαιστινιακή Αρχή ακόμα πιστεύει πως οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για την επίτευξη ειρήνης και δικαιοσύνης για τους Παλαιστίνιους. Πιστεύετε πως εκπροσωπεί τα συμφέροντα του Παλαιστινιακού λαού;

Ανήκω σε ένα κόμμα που εξ αρχής έχει αντιταχθεί στην αποκαλούμενη ειρηνευτική διαδικασία. Δεν συμφωνούμε με το δρόμο των μεμονωμένων και συνεχών διαπραγματεύσεων και καλούμε την Παλαιστινιακή Αρχή να εγκαταλείψει αυτή την αδιέξοδη πολιτική. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ως εργαλείο και προκάλυμμα των ενεργειών τους, της σταθερής τους επιθετικότητας και των επιθέσεων ενάντια στους Παλαιστίνιους και τα εδάφη τους.

Υπάρχει ανάγκη για μια άλλη μορφή αντιπροσώπευσης των Παλαιστινίων; Έχει ξεπεραστεί η PLO?

Δεν χρειαζόμαστε έναν άλλο θεσμό. Θεωρούμε πως η PLO αντιπροσωπεύει τους Παλαιστίνιους τόσο μέσα όσο και έξω από την Παλαιστίνη και αποτελεί σύμβολο του αγώνα μας. Η Παλαιστινιακή Αρχή δεν αντιπροσωπεύει όλους τους Παλαιστίνιους, η πλειοψηφία των οποίων είναι πρόσφυγες που ζουν έξω από τη χώρα. Πρέπει να είναι ένας θεσμός που θα βοηθά τους Παλαιστίνιους να επιβιώσουν υπό το καθεστώς της κατοχής. Έτσι, χρειαζόμαστε μια πολιτική αντιπροσώπευση: Πιστεύω πως πρέπει να σώσουμε την PLO μεταρρυθμίζοντάς την. Πρώτ’ απ’ όλα είναι απαραίτητη μια πολιτική αναθεώρηση: πρέπει να διδαχτούμε από το παρελθόν και να εγκαταλείψουμε την πολιτική προσέγγιση των ανώφελων διαπραγματεύσεων και συμφωνιών. Δεύτερον, πρέπει να υπάρξει ένα δημοκρατικός μετασχηματισμός στο εσωτερικό της PLO. Πρέπει να γίνουν εκλογές για μια Παλαιστινιακή Εθνική Διάσκεψη ώστε να δοθεί σε όλον τον Παλαιστινιακό λαό η ευκαιρία να αντιπροσωπευτούν ικανοποιητικά. Από τις εκλογές αυτές πρέπει να δημιουργηθεί μια Κεντρική και μια Εκτελεστική Επιτροπή.

Μια άλλη πτυχή της σύγκρουσης ανάμεσα στην Χαμάς και τη Φατάχ είναι το ζήτημα της αντιπροσώπευσης: Η Φατάχ δεν θέλει την είσοδο της Χαμάς στην PLO ώστε να διατηρήσει την ηγεμονία της στο εσωτερικό της Οργάνωσης. Αντίθετα, η Χαμάς θέλει μια εναλλακτική μορφή αντιπροσώπευσης επειδή κέρδισε τις εκλογές. Θεωρούμε πως η PLO είναι το σπίτι όλων των Παλαιστίνιων και όργανο για την αντιπροσώπευσή τους στον αγώνα για αυτοδιάθεση.

Ας περάσουμε στο ζήτημα της Παλαιστινιακής Αριστεράς. Μπορεί μια διαιρεμένη Αριστερά να αποτελέσει έναν ρεαλιστικό τρίτο δρόμο ανάμεσα στη Χαμάς και τη Φατάχ;

Η κριτική για τον κατατεμαχισμό των αριστερών κομμάτων είναι σωστή. Πρόκειται για μια μεγάλη αδυναμία. Πιστεύουμε πως η Αριστερά πρέπει να είναι ενωμένη. Δεν μιλώ για ένα νέο κόμμα ή μια άμεση ενοποίηση, αλλά για έναν συνασπισμό όλων των αριστερών και προοδευτικών ομάδων, των οργανώσεων βάσης και προσωπικοτήτων πάνω σε μια μίνιμουμ πολιτική πλατφόρμα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε μια ενοποιημένη αριστερά. διαφορετικά η κατάσταση αυτή, ο έλεγχος των πάντων από τη Χαμάς και τη Φατάχ θα μας οδηγήσει για πολύ καιρό. Μόνο εάν τα παλαιστινιακά δημοκρατικά και αριστερά κόμματα, μαζί με άτομα, ενωθούν σε έναν συνασπισμό, μπορεί η Αριστερά να αποτελέσει έναν τρίτο δρόμο. Εργαζόμαστε σκληρά για μια τέτοια προοπτική. Σε αρκετά φοιτητικά και σπουδαστικά συμβούλια υπάρχει ήδη κοινή εκλογική κάθοδος, ενώ στο γυναικείο αριστερό κίνημα γίνονται συζητήσεις για μια συμφωνία διαμόρφωσης συνασπισμού.

Ποιά είναι τα συγκεκριμένα εμπόδια για την ενοποίηση της Αριστεράς;

Τα κύρια εμπόδια είναι πολιτικά. Για παράδειγμα έχουμε διαφορετικές απόψεις για την ειρηνευτική διαδικασία. Κάποια κόμματα συμφωνούν με τις συμφωνίες του Όσλο, τον Οδικό Χάρτη κλπ. Άλλα όχι. Εντούτοις, όπως είπα και πριν, αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει από το να συμφωνήσουμε σε μια μίνιμουμ πολιτική ατζέντα.

Μου φαίνεται πως οι αριστερές ομάδες γενικά, και το PFLP, αντιμετωπίζουν μια κρίση συναίνεσης στην Παλαιστινιακή κοινωνία. Γιατί; Πού έχει πάει η Αριστερά; Τί κάνετε για να είστε περισσότερο παρόντες και ορατοί στην παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών (ΜΚΟ, οργανώσεις βάσης, λαϊκά κινήματα);

Αυτή είναι η πρόκληση. Κανένα αριστερό πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να κάνει πολλά μόνο του. Οι αριστεροί αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση: δεν έχουμε δύναμη, χρήματα, διεθνή υποστήριξη. Ακόμα και στον Αραβικό κόσμο, οι ισλαμικές ομάδες παίρνουν τη μερίδα του λέοντος. Αντιμετωπίζουμε εσωτερικά προβλήματα όπως το οικονομικό. Είμαστε φτωχά κόμματα, και αν θέλεις να αυξήσεις τα κοινωνικά προγράμματα, χρειάζεσαι χρήματα για να το κάνεις. Πως μπορούμε να ανταγωνιστούμε τη Χαμάς που έχει σημαντική υποδομή και κεφάλαια; Ο λαός δεν θέλει απλά λόγια αλλά και δράσεις σε κοινωνικό επίπεδο.

Πρέπει επίσης να στηριχτούμε στον εθελοντισμό. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα. Πως να ενθαρρύνεις τον εθελοντισμό όταν αντιμετωπίζεις τόσα πολλά γεωγραφικά εμπόδία; Στο διεθνές επίπεδο, ειδικά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, χάσαμε υποστήριξη, κάλυψη και κάθε είδους προστασία. Αισθανόμαστε τρωτοί: αν πεις πως είσαι μέλος του PFLP, καταλήγεις αργά ή γρήγορα στη φυλακή. Αλλά η κριτική σας είναι σωστή. Πρέπει να αναθεωρήσουμε την πολιτική μας, να επιστρέψουμε στα κινήματα βάσης, να είμαστε περισσότερο παρόντες

...όπως στη μη βίαιη λαϊκή αντίσταση ενάντια στο Τείχος...

Συμμετέχουμε ήδη σε δράσεις στο Bil’in, το Ni’lin, και την Αl-Ma’sara, είμαστε μέσα σ’ αυτές τις λαϊκές επιτροπές.

Έχετε σχέσεις με το ισραηλινό και το διεθνές κίνημα ενάντια στην κατοχή;

Πιστεύουμε πως ο εθνικός μας αγώνας χρειάζεται την ενεργό υποστήριξη του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης. Από τα ισραηλινά κινήματα, ζητάμε να αναγνωρίσουν πλήρως τα παλαιστινιακά δικαιώματα ...

Πιστεύετε πως έχει έρθει η στιγμή το PFLP να εντείνει τις προσπάθειες του σε επίπεδο βάσης και στον λαϊκό αγώνα και να δώσει μικρότερη σημασία στην στρατιωτική αντιμετώπιση;

Το PFLP πιστεύει σε όλα τα είδη αντίστασης, και φυσικά η κύρια αντίσταση είναι η λαϊκή (το μποϋκοτάζ προϊόντων, το ακαδημαϊκό και πολιτιστικό μποϋκοτάζ, οι ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στο Τείχος και τους εποικισμούς). Κανένα κόμμα δεν υποστηρίζει μόνο την ένοπλη αντίσταση. Ο ένοπλος αγώνας ίσως είναι υπόθεση λιγότερων ατόμων και μπορεί να αλλάζει σύμφωνα με τις συνθήκες, αλλά ο λαϊκός αγώνας αποτελεί μεγάλο κομμάτι και σ’ αυτόν μπορούν να συμμετέχουν πολλοί άνθρωποι. Δεν επικρίνω κατά κανόνα την ένοπλη αντίσταση, γιατί αντιμετωπίζουμε μια καθόλου ευχάριστη κατοχή, αλλά μια στρατιωτική κατοχή. Συμφωνώ πως πρέπει να δυναμώσουμε τη λαϊκή αντίσταση ενάντια στο Τείχος, τους εποικισμούς κλπ. Υπάρχουν δεσμοί ανάμεσα στα δυό είδη αντίστασης.

Ίσως να μην είναι η σωστή στιγμή για μια τρίτη Ιντιφάντα, αν δούμε πως στη Δυτική Όχθη η αντίδραση για την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο θα περίμενε κανείς...

Η αντίδραση δεν ήταν ισχυρή εξαιτίας του ρόλου που έπαιξαν οι Παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας και εξαιτίας κυρίως του ότι είμαστε διχασμένοι σε εθνικό επίπεδο. Ακούστε, μια Ιντιφάντα χρειάζεται ηγέτες, αλλά δεν έχουμε ηγέτες. Χρειάζεται ενότητα, αλλά δεν είμαστε καθόλου ενωμένοι. Πιστεύω πως η στιγμή για μια τρίτη Ιντιφάντα θα έρθει, ο κόσμος δεν θα περιμένει για πάντα να δυσκολεύει η κατάσταση, αλλά τώρα η προτεραιότητα είναι να είμαστε ενωμένοι ως Παλαιστίνιοι.

Το PFLP είναι ένα κοσμικό και μαρξιστικό κόμμα, αλλά οι πολιτικές σας θέσεις είναι πολύ πιο κοντά σε εκείνες ενός θρησκευτικού κόμματος όπως η Χαμάς, παρά σε εκείνες οποιουδήποτε άλλου κόμματος. Πως εξηγείτε αυτή την αντίφαση;

Δεν θεωρώ πως πολιτικά βρισκόμαστε κοντά στη Χαμάς. Για παράδειγμα επικρίνουμε την πολιτική της προσέγγιση και την πίστη της σε μια μακροπρόθεσμη εκεχειρία ως μέσο τερματισμού της κατοχής. Υπάρχουν ομοιότητες φυσικά: είμαστε και οι δύο ενάντια στις συμφωνίες του Όσλο, τον Οδικό Χάρτη, την παγίδα των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Και όπως και σε άλλα επαναστατικά κινήματα, για παράδειγμα στη Λατινική Αμερική, μπορεί σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές να υπάρξουν κάποιου είδους σχέσεις ανάμεσα στο Μαρξισμό και τη Θρησκεία. Πρέπει να καθορίσουμε το στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε, προκειμένου να θέσουμε προτεραιότητες: ως Παλαιστίνιοι, αντιμετωπίζουμε έναν εθνικό και δημοκρατικό αγώνα. Πρέπει να εξεταστεί η πολιτική ατζέντα που αφορά την κατοχή: τη στιγμή αυτή ο ενιαίος εθνικός μας αγώνας πρέπει να είναι η προτεραιότητα. Άλλες στιγμές θα κοινωνικά και δημοκρατικά ζητήματα θα είναι στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω πως πρέπει να εργαστούμε για τη δημιουργία ενός ενιαίου εθνικού μετώπου όλων των κομμάτων για τον άμεσο τερματισμό της κατοχής.