Έκθεση που δημοσιεύτηκε την Κυριακή από το Ασοσιέτεντ Πρες αναφέρει ότι ανώτατοι αξιωματούχοι της ισραηλινής ασφάλειας πρότειναν το κόψιμο όλων των δεσμών με το νέο ηγούμενο από τη Χαμάς κοινοβούλιο και απέκλεισαν τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο, Μαχμούντ Αμπάς, καθ’ όσον η Χαμάς αρνείται να αποκηρύξει τη βία.
Για μια ακόμη φορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν να κυριαρχούνται από την ισραηλινή οπτική, προβάλλοντας μια όψη της σύγκρουσης καθόλα ασύμβατη με την πραγματικότητα. Δύο σημεία υπογραμμίζουν καίρια αυτό το φαινόμενο:
Σημείο 1ο:
Ενώ η προσοχή του κόσμου εξακολουθεί να επικεντρώνεται στο αν η Χαμάς θα «αποκηρύξει τη βία» ή όχι, 14 Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους ένας αξιωματικός της ασφάλειας και δύο παιδιά 5 και 14 ετών, πέθαναν μέσα σε 48 ώρες μεταξύ 7-9 Απριλίου σε μια σειρά εξωδικαστικών δολοφονιών που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός στη Λωρίδα της Γάζας. Ο θάνατός τους ανέβασε τον αριθμό των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν σε τέτοιες επιθέσεις σε 449 από την έναρξη της Ιντιφάντα το Σεπτέμβριο του 2001, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 154 παριστάμενων, 46 εκ των οποίων ήταν παιδιά.
Η ίδια η Χαμάς έχει σε μεγάλο βαθμό τηρήσει την εκεχειρία που διαπραγματεύτηκε ο Μαχμούντ Αμπάς τον Φεβρουάριο του 2005. Πράγματι αυτές οι τελευταίες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στόχευαν μέλη της Ταξιαρχίας των Μαρτύρων του Αλ-Ακσά και της Ταξιαρχίας του Μάρτυρα Αχμέντ Αμπού αλ-Ρις, και οι δύο στρατιωτικές πτέρυγες συνδεόμενες με τη Φατάχ.
Στο πλαίσιο αυτό τα αιτήματα των Ισραηλινών ότι όλοι οι δεσμοί με την Παλαιστινιακή κυβέρνηση πρέπει να κοπούν μέχρι να «αποκηρύξει τη βία» αποπνέουν την πιο ξεδιάντροπη υποκρισία. Αντιπροσωπεύουν απλά μία ακόμη επιτυχία της εκλεπτυσμένου ισραηλινού μηχανισμού δημοσίων σχέσεων να επιρρίπτει διαρκώς το βάρος για αλλαγή στους Παλαιστινίους, ενώ το ίδιο το Ισραήλ ακολουθεί την οδό της βίας και των μονομερών ενεργειών με σκανδαλώδη ατιμωρησία.
Σημείο 2ο:
Η έννοια των «ειρηνευτικών συνομιλιών» έχει εδώ και καιρό πεθάνει και θαφτεί. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γιάσερ Αραφάτ ήταν απομονωμένος από τους Ισραηλινούς τόσο ως φυσική παρουσία όσο και διπλωματικά. Ωστόσο, όταν ο Μαχμούντ Αμπάς, ένας μετριοπαθής πρόθυμος να αναστήσει την ετοιμοθάνατη «ειρηνευτική διαδικασία», εξελέγη δημοκρατικά τον Ιανουάριο του 2005, ήρθε αντιμέτωπος με την ίδια μοίρα.
Η έννοια των «ειρηνευτικών συνομιλιών» έχει εδώ και καιρό πεθάνει και θαφτεί. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γιάσερ Αραφάτ ήταν απομονωμένος από τους Ισραηλινούς τόσο ως φυσική παρουσία όσο και διπλωματικά. Ωστόσο, όταν ο Μαχμούντ Αμπάς, ένας μετριοπαθής πρόθυμος να αναστήσει την ετοιμοθάνατη «ειρηνευτική διαδικασία», εξελέγη δημοκρατικά τον Ιανουάριο του 2005, ήρθε αντιμέτωπος με την ίδια μοίρα.
Η ισραηλινή απάντηση στη νέα ηγούμενη από τη Χαμάς κυβέρνηση επομένως δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που βρίσκεται στην καρδιά της δεν είναι το ποιος εκπροσωπεί τους Παλαιστινίους, αλλά κυρίως, την επιθυμία του Ισραήλ να επιβάλει μονομερώς τη δική του «λύση» στη σύγκρουση με βάση τα δικά του στρατηγικά εδαφικά, δημογραφικά και σχετιζόμενα με τους φυσικούς πόρους συμφέροντα.
Αυτή η τελική διαδικασία ξεκίνησε με το «Διαχωριστικό Τείχος» του Αριέλ Σαρόν, μια κληρονομιά που ο Εχούντ Ολμέρτ συμφώνησε με χαρά να ολοκληρώσει. Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύτηκε χθες στην ισραηλινή εφημερίδα Γιεντιόθ Αχρονόθ δείχνει ότι ο Ολμέρτ θέλει να προχωρήσει το σχέδιό του να κατοχυρώσει τα σύνορα του ισραηλινού κράτους με βάση την οδό χάραξης του Διαχωριστικού Τείχους σε δύο χρόνια, και όχι σε τέσσερα όπως ήταν η αρχική πρόβλεψη, με σκοπό να ολοκληρώσει το σχέδιό του πριν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους εγκαταλείψει την εξουσία στις αρχές του 2009.
Επομένως, ένα τελικό μήνυμα σ’ εκείνους στην ισραηλινή κυβέρνηση, τη διεθνή κοινότητα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που θέλουν να έχουμε άλλη άποψη: σας παρακαλούμε, μην προσβάλετε τη νοημοσύνη μας υπονοώντας ότι αυτός ο κύκλος βίας προκαλείται από τους Παλαιστινίους, και ότι το Ισραήλ δεν έχει πρόθυμο εταίρο για την ειρήνη. Εμείς στο έδαφος, ενώ παρακολουθούμε εν μέσω αβοήθητης σύγχυσης να ξετυλίγεται η τραγωδία του Διαχωριστικού Τείχους και καθώς η οργή εναντίον των παράνομων και αδιάκριτων δολοφονιών Παλαιστινίων εξακολουθεί να κλιμακώνεται, ξέρουμε καλά ότι ο τελικός στόχος του Ισραήλ είναι να καταστρέψει κάθε ελπίδα για ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο και βιώσιμο Παλαιστινιακό κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.