Ο Τζ. Μπους πιέζει για πόλεμο Ισραήλ - Συρίας

Άρθρο του Michael Warschawski στο Alternatine Information Center (AIC)

19 Αυγούστου 2007

Πηγή: http://www.alternativenews.org/ Μετάφραση: http://indy.gr

Σύννεφα πολέμου καλύπτουν τους ουρανούς της Δυτικής Ασίας, και οι τίτλοι των εφημερίδων προειδοποιούν ότι μια πολεμική αναμέτρηση μεταξύ Ισραήλ και Συρίας είναι προ των πυλών. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, στη Γαλιλαία, μπορεί κανείς να δει μεγάλα κομβόι τεθωρακισμένων να κινούνται ακόμα βορειότερα και στα Υψώματα του Γκολάν μεραρχίες τεθωρακισμένων μόλις ολοκλήρωσαν σημαντικές στρατιωτικές ασκήσεις, καλυμμένες ευρέως από τα τοπικά και διεθνή ΜΜΕ.

Ποιος ενδιαφέρεται να αρχίσει έναν τέτοιο πόλεμο; Ο πρόεδρος Μπασάρ Αλ- Άσαντ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η Συρία δεν θέλει πόλεμο και ότι, αντίθετα, είναι έτοιμη για άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες με το Ισραήλ. Σύμφωνα με ξένες πηγές, ανεπίσημες συνομιλίες διεξήχθησαν ήδη πριν από λίγους μήνες. Οποιαδήποτε ανάλυση των τοπικών και περιφερειακών συνθηκών θα επιβεβαιώσει ότι η Συρία, η οποία απελπισμένα προσπαθεί να βγει από την λίστα του «άξονα του κακού» της νεοσυντηρητικής κυβέρνησης των ΗΠΑ, δεν έχει κανένα συμφέρον να ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον του Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι το Εβραϊκό Κράτος καταλαμβάνει, ήδη για τέσσερις δεκαετίες, τα συριακά Υψώματα του Γκολάν.

Ευρωπαίοι διπλωμάτες έχουν μεταφέρει στην Ισραηλινή κυβέρνηση ότι ο πρόεδρος Άσαντ δεν ετοιμάζεται για πόλεμο και δεν θέλει πόλεμο εναντίον του Ισραήλ και, το ενδιαφέρον είναι ότι εκτιμήσεις των ισραηλινών στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών επιβεβαιώνουν αυτήν την άποψη.

Ούτε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ δεν ενδιαφέρεται για πόλεμο, γνωρίζοντας καλά ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, κάθε αραβικό κράτος έχει τις επιχειρησιακές ικανότητες να χτυπήσει την Ισραηλινή επικράτεια και τον πληθυσμό της. Ο Ολμέρτ δεν είναι πολύ έξυπνος, αλλά έχει αρκετή μνήμη για να θυμηθεί τις ικανότητες αντιποίνων της Χεζμπολάχ πριν από έναν χρόνο. Και ό,τι μπορεί να κάνει η Χεζμπολάχ, η Δαμασκός μπορεί να το κάνει είκοσι φορές πιο αποτελεσματικά: κάθε πόλη στο Ισραήλ μπορεί να γίνει στόχος των συριακών πυραύλων μέσου βεληνεκούς αν το Ισραήλ ξεκινήσει πόλεμο.

Αν οι δύο πρωταγωνιστές δείχνουν εξαιρετικά απρόθυμοι για μια στρατιωτική αναμέτρηση, γιατί αυτός ο πόλεμος δείχνει πιο κοντά από ποτέ;

Γιατί υπάρχει ένας τρίτος παράγοντας, ο οποίος έχει μεγάλη ισχύ στην περιοχή μας και μια επιρροή, και δομική σύνδεση με τις Ισραηλινές άρχουσες ελίτ: η νεοσυντηρητική κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον.

Παρότι η πλειονότητα της Αμερικανικής ηγεσίας στρέφεται εναντίον της στρατηγικής του «αέναου παγκόσμιου προληπτικού πολέμου» (μια στροφή που επιβεβαιώθηκε από την δικομματική έκθεση Μπέικερ-Χάμιλτον), η μικρή νεοσυντηρητική συμμορία γύρω από τον Τζωρτζ Γ. Μπους, που υποστηρίζεται από το Χριστιανικό φονταμεταλιστικό λόμπυ, δεν έχει συμφωνήσει σε μια τέτοια στροφή στην στρατηγική. Η αντίδραση του προέδρου των ΗΠΑ στην έκθεση Μπέικερ-Χάμιλτον είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική: την απέρριψε ανοικτά, αποφασίζοντας αντίθετα να στείλει αμέσως περισσότερους στρατιώτες στο Ιράκ και να υψώσει τους τόνους εναντίον της Συρίας. Θα μπορούσε κανείς δικαιολογημένα να υποθέσει ότι στα δυο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής του, ο Μπους μπορεί να εφαρμόσει την πολιτικό-θεολογική φιλοσοφία του, ενός προληπτικού πολέμου εναντίον των «Σατανικών» δυνάμεων του Ισλάμ.

Για δεκαετίες, η υπερδύναμη των ΗΠΑ δεν είχε μια τόσο επιθετική, αδαή και φανατική ηγεσία, όσο η τωρινή κυβέρνηση, οπλισμένη με μια θεώρηση του κόσμου που περισσότερο έχει να κάνει με ιδεολογικές εικόνες παρά με οποιαδήποτε συγκεκριμένη ανάλυση του πραγματικού κόσμου. Στην υπεραπλουστευτική πολιτική φιλοσοφία των νεοσυντηρητικών, δεν υπάρχουν αποχρώσεις ή δευτερεύουσες αντιθέσεις: ο κόσμος είναι χωρισμένος στα δύο - τους καλούς, που αναγνωρίζονται στο πρόσωπο του λεγόμενου Ιουδαιο-Χριστιανικού πολιτισμού, που εκπροσωπείται από την Αμερικανική Δημοκρατία (με την μεγαλύτερη ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στο δυτικό κόσμο) και τους κακούς, που αναγνωρίζονται στο πρόσωπο των Μουσουλμάνων που πάντοτε χαρακτηρίζονται ως φονταμενταλιστές και τρομοκράτες.

Ο Μπους δείχνει να αγνοεί εντάσεις μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών, ότι μια Μουσουλμανική κυβέρνηση ηγείται μιας από της σημαντικότερες συμμάχους της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη (Τουρκία), και ότι ένα από τα πιο φονταμενταλιστικά Μουσουλμανικά καθεστώτα είναι σύμμαχος κλειδί στην στρατηγική των ΗΠΑ στον Αραβικό-Περσικό Κόλπο (Σαουδική Αραβία). Αντίθετα η ρητορική της κυβέρνησης των ΗΠΑ παραμένει μια ρητορική γενικεύσεων και απειλητικής εξωτερικής πολιτικής.

Τα δυο εναπομείναντα έτη αυτής της πρωτόγονης και φονταμενταλιστικής κυβέρνησης μπορεί κάλλιστα να είναι δραματικά και να βυθίσουν τον κόσμο σε ένα αιματηρό χάος. Μετά το αμερικανικό φιάσκο στο Ιράκ, τα Συρο-ισραηλινά σύνορα θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το μέτωπο ενός τέτοιου πολέμου, ακριβώς εξαιτίας της παρουσίας των νεοσυντηρητικών γερακιών στον πυρήνα των Ισραηλινών κέντρων λήψης αποφάσεων, που συμμερίζονται τους στρατηγικούς σκοπούς του Μπους. Πρώτα απ' όλα ο Εχούντ Μπαρακ, ο οποίος είναι αυτόν τον καιρό υπουργός άμυνας και ένας από τους εναπομείναντες ιδεολόγους της στρατηγικής «δεν υπάρχει συνομιλητής, δεν θα υπάρξει ειρήνη». Ο Μπάρακ είναι ένας επικίνδυνος τυχοδιώκτης που πιστεύει πως ό,τι δεν μπορεί να το πετύχει η στρατιωτική δύναμη, θα επιτευχθεί με μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και ετοιμάζει τον Ισραηλινό στρατό για μια επίθεση εναντίον της Συρίας. Επιπλέον, υπάρχει ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, το αρχέτυπο των Ισραηλινών νεοσυντηρητικών. Μπορεί να είναι κάλλιστα ο επόμενος Ισραηλινός πρωθυπουργός, μετά από νέες εκλογές που αδιαμφισβήτητα θα προβλεφθούν.

Σε ένα από τα πιο κλασσικά σενάρια, το Ισραήλ θα είναι, για μια ακόμα φορά, η οπλισμένη εμπροσθοφυλακή του πολέμου της Ουάσιγκτον. Γι' αυτό δεν πέρασε μόλις η κυβέρνηση των ΗΠΑ έναν λογαριασμό που διανέμει 30 δις δολάρια στον Ισραηλινό στρατιωτικό (και όχι πολιτικό) προϋπολογισμό για τα επόμενα 10 χρόνια;

Ένα χρόνο πριν, το Ισραήλ πήρε τα λεφτά και δεν παρέδωσε. Παρά τις νεοσυντηρητικές πιέσεις, ο Εχούντ Ολμέρτ επέλεξε να το σκάσει από το Λίβανο μετά το φιάσκο του περασμένου Ιουλίου. Οι νεοσυντηρητικοί δεν θα επιτρέψουν να επαναληφθεί: σαν σε φτηνή Χολυγουντιανή γαγκστερική ταινία ο Ντικ Τσένεϊ λέει τώρα στον Ολμέρτ: «Πήρες τα λεφτά, τώρα κάνε τη δουλειά και μη με πρήζεις με το ποιο θα είναι το κόστος για το λαό σου!»

Και ο λαός του Ισραήλ θα πρέπει να πληρώσει το τίμημα: σύμφωνα με τον Ελεγκτή του Ισραηλινού Κράτους, οι περισσότερες ανεπάρκειες που αποκαλύφθηκαν στον τελευταίο πόλεμου του Λιβάνου και αφορούν την προστασία του Ισραηλινού άμαχου πληθυσμού δεν έχουν διορθωθεί. Σύντομα Ισραηλινοί άμαχοι θα πεθάνουν για χάρη της Χριστιανικής φονταμενταλιστικής σταυροφορίας made in Λευκός Οίκος.