Η Οσλοποίηση της Παλαιστινιακής Αριστεράς

Η Αμείλεικτη πτώση της Παλαιστινιακής Αριστεράς;

Άρθρο της Majda Hassan
Παλαιστίνιας φεμινίστριας και ακτιβίστριας που ζει στη Γάζα, 2 Οκτώβρη 2007

Πηγή: http://www.palestinechronicle.com

Η Οσλοποίηση της Παλαιστινιακής Αριστεράς είναι τώρα πλήρης. Η οπορτουνιστική και χωρίς αρχές θέση που πήρε η δεξιά «Αριστερά» στον Οργανισμό για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης σε σχέση με τον τωρινό διχασμό μεταξύ Χαμάς και Φατάχ είναι μια ακόμα ένδειξη για την ανηλεή κατάπτωση της Αριστεράς που ακολούθησε την ανεπιφύλακτη αποδοχή των συμφωνιών του Όσλο παρά την υποτιθέμενη αντίθεσή της με τη συμφωνία. Στην πραγματικότητα το Κόμμα του Λαού ποτέ δεν αντιτάχθηκε στις συμφωνίες, αλλά τις νομιμοποίησε με την αποδοχή υπουργικών θέσεων σχεδόν σε κάθε κυβέρνηση που σχηματίστηκε από την ίδρυση της Παλαιστινιακής Αρχής.

Κρίνοντας από τις δηλώσεις και τις αναλύσεις των κύριων Αριστερών οργανώσεων και προσωπικοτήτων, κάποιος θα μπορούσε να συμπεράνει ότι, παρά την πλούσια επαναστατική της παράδοση, η Αριστερά έχει αλωθεί από δεξιούς συνωμότες, που τα συμφέροντά τους σχετίζονται με αυτά των πολιτικών ελίτ του Όσλο. Αν και δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα έθνος μπορεί να κάνει εκλογές υπό μια βίαιη κατοχή, συνέχιζα αφελώς να πιστεύω ότι η Παλαιστινιακή Αριστερά, και οι φιλελεύθερες δυνάμεις, θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία που δημιουργήθηκε με τη δημοκρατική διαδικασία του Ιανουαρίου 2006 θα την υποστήριζαν και θα την ενδυνάμωναν. Τα παλιά συνθήματα «από τις μάζες για τις μάζες» και «ζήτω ο λαός» ήταν τελικά ανούσια. Κανένας πραγματικός υποστηρικτής της Αριστεράς δεν θα διαφωνούσε: Οι συμφωνίες του Όσλο ήταν καταστροφικές για την Παλαιστίνη. Το Όσλο έφερε διαφθορά χωρίς προηγούμενο στην Παλαιστίνη, και ο συντονισμός ασφαλείας με το Ισραήλ είναι ο κανόνας. Για να διευκολυνθεί το κόμμα που έχει τον έλεγχο, το ίδιο αλωμένο από δεξιούς συνωμότες με τον συντονισμό του στρατηγού Κέιθ Ντέιτον, κατάφερε να εξαγοράσει τις βασικές κοσμικές δυνάμεις στον ΟΑΠ. Τα περισσότερα μέλη των Πολιτικών Γραφείων των βασικών Αριστερών κομμάτων είτε είναι υπάλληλοι στην Παλαιστινιακή Αρχή, ή παίρνουν μισθούς χωρίς πραγματικά να εργάζονται

Αντί να δυναμώσει η προσπάθεια να αντιπαλέψουν τις συμφωνίες του Όσλο και αντί να σεβαστούν το αποτέλεσμα των εκλογών του 2006 και να σχηματίσουν ένα Κοινό Μέτωπο με το κόμμα που κέρδισε με καθαρή πλειοψηφία τις εκλογές (τη Χαμάς), σε μια πλατφόρμα αντίστασης και μεταρρυθμίσεων η Αριστερά δυστυχώς κατέληξε στις ίδιες αντιδημοκρατικές μεθόδους που υιοθέτησε η Φατάχ και απέτυχε στην ιστορική δοκιμασία.

Γνωρίζω τις διαφορές ανάμεσα στα κόμματα της Αριστεράς αλλά ενδιαφέρομαι περισσότερο για τη θέση του υποτίθεται πιο ριζοσπαστικού κόμματος δηλαδή του Λαϊκού Μετώπου για της Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Στις δηλώσεις του και στις περισσότερες συνεντεύξεις ηγετικών προσώπων του, το PFLP έχει προβάλει μια αντιδημοκρατική θέση που δεν την περίμενε κανείς, συνδέοντας βασικά τη θέση του με αυτή της μη εκλεγμένης κυβέρνησης της Ραμάλλα και την «παλιά» ηγεσία του PLO. Ισχυριζόμενοι ότι έχουν ουδέτερη στάση, αλλά κατηγορώντας τη Χαμάς επειδή υποστήριξε τον εαυτό της απέναντι στα σχέδια του στρατηγού Ντέιτον και του στρατηγού Αμπράμς να την εκτοπίσουν και να διαλύσουν του παλαιστινιακή υπόθεση συνολικά, το PFLP δεν είχε μόνο κοντόφθαλμη αλλά και οπορτουνιστική στάση. Ούτε ένα ηγετικό στέλεχος του PFLP στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη δεν ανέφερε τα ονόματα των Αμερικάνων Στρατηγών και το ρόλο τους στις βίαιες συγκρούσεις στη Γάζα τον Ιούνιο 2007. Στην πραγματικότητα ο Αμπντουλ Ραχιμ Μαλούχ, Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας, ήταν περισσότερο από ξεκάθαρος σε όλες τις συνεντεύξεις που έδωσε στο Palestine TV (ένα όργανο της δεξιάς προπαγάνδας) ότι η Χαμάς είναι υπεύθυνη για την παρούσα κατάσταση. Άλλα ανώτερα στελέχη του PFLP στη Γάζα επανέλαβαν αυτή τη δήλωση. Κανένας τους δεν φαίνεται να γνωρίζει το ρόλο που έπαιξαν οι Αμερικανοί Στρατηγοί στον εξοπλισμό και τη χρηματοδότηση των πολέμαρχων στη Γάζα. Για τον Χάνι Χασάν, μέλος της κεντρικής επιτροπής της Φατάχ, ο ρόλος αυτός είναι πιο καθαρός.

Υποστηρίζοντας την αντισυνταγματική κυβέρνηση της Ραμάλλα, η Παλαιστινιακή Αριστερά στη Γάζα αναγεννήθηκε στον PLO ώστε να μπορεί να πολεμήσει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Χαμάς. Πορείες, προσευχές της Παρασκευής και απεργίες στη Γάζα γίνονται για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη Χαμάς και τις δυνάμεις ασφαλείας της. «Η ελευθερία της έκφρασης» είναι το νέο σλόγκαν της Παλαιστινιακής Αριστεράς, όμως με μεγάλη επιλεκτικότητα. Η απαγόρευση δύο εφημερίδων που συνδέονται με τη Χαμάς στη Δυτική Όχθη και το κλείσιμο των γραφείων του δορυφορικού καναλιού Αλ άκσα, η φυλάκιση 600 πολιτικών κρατουμένων από την Παλαιστινιακή Αρχή χωρίς δίκη ή κατηγορίες, ο πυροβολισμός και δολοφονία ενός φοιτητή από το Πανεπιστήμιο Αν Ναζα από τις ειδικές δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής, οι συναντήσεις κάθε δύο εβδομάδες του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ισραηλινού πρωθυπουργού, το κλείσιμο περισσότερων από 110 φιλανθρωπικών οργανώσεων και η παρεμπόδιση, σε συντονισμό με τους Ισραηλινούς, ενός σχεδίου του Κατάρ στον ΟΗΕ να χαρακτηριστεί η Γάζα περιοχή ανθρώπινης καταστροφής- όλα αυτά δεν κινητοποίησαν την Αριστερά να πραγματοποιήσει μια πορεία ή μια απεργία στη Δυτική Όχθη.

Η Παλαιστινιακή Αριστερά έχει μια ιστορική αποστολή της οποίας δεν έχει φανεί αντάξια, μια αποστολή που με οδηγούς την αντίσταση και τη δημοκρατία θα οδηγήσει στην ελευθερία. Δυστυχώς έχει αποτύχει οικτρά και ότι έχει απομείνει από την Αριστερά είναι μόνο η ρητορική που δεν έχει τίποτα από την πλούσια παράδοσή της των ιστορικών ηγετών και αγωνιστών που ριζοσπαστικοποίησαν την έννοια του αγώνα, όχι μόνο τοπικά αλλά και παγκόσμια. Αυτή η Αριστερά δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που αντιμετωπίζει ο Παλαιστινιακός λαός. Μια «νέα» Αριστερά είναι απαραίτητη, εντελώς ελεύθερη από την παράδοση του Όσλο, που θα μπορεί να προσφέρει μια δημοκρατική εναλλακτική στην ιστορία των δύο-κρατών. Αυτή η «νέα» Αριστερά πρέπει, μαζί με άλλες λαϊκές δυνάμεις αντίστασης, να σχεδιάσει τη στρατηγική της και να οικοδομήσει στη διεθνή αλληλεγγύη και στις καμπάνιες μποϋκοτάζ, σε ένα κοινό μέτωπο για να παλέψει την σιωνιστική και ιμπεριαλιστική επίθεση. Υπάρχει κάποιος τρόπος να καταφέρουμε να ακουστούμε από την Αριστερά στην Παλαιστίνη; Δυστυχώς τα δείγματα δεν είναι πολύ ενθαρρυντικά.