Αυτό το μέρος αναφέρεται σε διάφορα θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν την Επανάσταση και γράφτηκαν κατά καιρούς. Ο λόγος του συντρόφου Χαμπάς στην πρώτη επέτειο της δολοφονίας του Γασσάν Καναφάνι, αναφέρεται στις προϋποθέσεις της νίκης και στις γενικές στρατηγικές γραμμές του «Λαϊκού Μετώπου».
Το κείμενο όσον αφορά την εθνική ενότητα αναφέρεται σ’ ένα από τα σημαντικότερα θέματα και παρουσιάζει τις ευθύνες της PLO στο ζήτημα αυτό. Αναφέρεται ακόμη στην αποχώρηση του «Λαϊκού Μετώπου» από την εκτελεστική επιτροπή της PLO και αναλύει τους λόγους που δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση της πατριωτικής ενότητας στο κίνημα της Αντίστασης.
Στην «εμπειρία της Ιορδανίας», η μικροαστική ηγεσία δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι οι μάζες αποτελούν την πλουσιότερη πηγή δύναμης για τη νίκη του λαϊκού πολέμου. Αυτή η ηγεσία δεν μπόρεσε ακόμη να αντιληφθεί το σπουδαίο ρόλο της πολιτοφυλακής και δέχτηκε τους όρους του Αντιδραστικού καθεστώτος της Ιορδανίας, δέχτηκε τον αφοπλισμό του λαού και της πολιτοφυλακής που αποτελούσε την ασπίδα της Αντίστασης. Τώρα, η ίδια ηγεσία συμφιλιώθηκε με το προδοτικό καθεστώς ξεχνώντας τους 25.000 μάρτυρες, στη σφαγή του Σεπτέμβρη το ’70 και τους εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται στις Ιορδανικές φυλακές.
Το τελευταίο κείμενο περιγράφει μια αεροπειρατεία και ακολουθεί μια συνέντευξη της Λέϊλα Χαλέντ για την απελευθέρωση της γυναίκας. Εξηγείται εδώ-όσο είναι δυνατό- γιατί γίνονταν οι αεροπειρατείες και ποιοι ήταν οι στόχοι τους. Πρέπει να σημειωθεί ότι το «Λαϊκό Μέτωπο» σταμάτησε τις αεροπειρατείες μετά από απόφαση της κεντρικής επιτροπής στις 5 Νοέμβρη 1971, παρά την υποστήριξη των Αραβικών μαζών σ’ αυτές, γιατί δεν κατανοούνται ακόμη από τις επαναστατικές δυνάμεις στον κόσμο οι ιδιορρυθμίες της Παλαιστινιακής Επανάστασης.
Οι θέσεις της Λέϊλα Χαλέντ σχετικά με την απελευθέρωση της γυναίκας, εκφράζουν τις απόψεις του «Λαϊκού Μετώπου» σ’ αυτό το θέμα.