Ο λιμός εξαπλώνεται στη νότια Γάζα

Του Ibrahim Mohammad, πηγή: www.972mag.com, 18 Ιουνίου, 2024

 Όταν ο δέκα μηνών Σαΐντ Ντάργουις προσπαθεί να κλάψει, δεν μπορεί να βγάλει πια κανέναν ήχο. Τα βυθισμένα μάτια και το χλωμό του δέρμα φανερώνουν την αλήθεια, ότι για βδομάδες ίσα που τρώει. Ο Σαΐντ είναι ένα από τα πολλά παιδιά στη Γάζα που χάνονται σιγά σιγά από την πείνα λόγω των σοβαρών ελλείψεων σε φαγητό, νερό και παιδικές τροφές ως αποτέλεσμα του ισραηλινού αποκλεισμού και των συνεχιζόμενων στρατιωτικών επιθέσεων. 

Οι γιατροί του νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν είπαν ότι ο Σαΐντ υποφέρει από σοβαρή καταπόνηση, ισχνότητα και αναιμία. Ο πατέρας του, ο Χαλίλ κάθεται στο πλευρό του αγωνιώντας να καλυτερέψει η κατάστασή του. Η καρδιά του πάει να σπάσει από τον πόνο και την αίσθηση ανημποριάς να απαλύνει τα βάσανα του παιδιού του. «Το παιδί μου ξυπνάει κάθε βράδυ κλαίγοντας από την πείνα και δεν μπορώ να βρω τίποτα να το ταΐσω. Μόνο λίγο ψωμί μπορώ να βρω και αυτό πια με δυσκολία». 

Ο Χαλίλ φοβάται ότι ο γιος του θα προστεθεί στην αυξανόμενη λίστα με περισσότερα από 30 παιδιά που έχουν πεθάνει στη Γάζα τους τελευταίους μήνες από υποσιτισμό και αφυδάτωση. Τον Μάρτιο, είχε επισημανθεί ο επαπειλούμενος λιμός που αντιμετωπίζει η Νότια Γάζα. Τώρα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «ένα σημαντικό ποσοστό» του συνολικού πληθυσμού της Γάζας αντιμετωπίζει «καταστροφική πείνα και συνθήκες λιμού». Μόνο στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν αυτή τη στιγμή υπάρχουν παιδιά που δέχονται θεραπεία για σοβαρό υποσιτισμό. 

Η ανεπάρκεια της ανθρωπιστικής βοήθειας που εισέρχεται στην Λωρίδα σημαίνει ότι πολλές οικογένειες δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Στον νότο «δεν υπάρχουν ρύζι, λαχανικά ή αλεύρι» εξηγεί ο Χαλίλ. «Αν βρεθούν κάποια από αυτά στην αγορά, οι τιμές τους είναι απλησίαστες. Η πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να τα αγοράσει». Και σαν να μην έφταναν αυτά, η μητέρα του Σαΐντ τραυματίστηκε στην πρόσφατη ισραηλινή εισβολή στην Τζαμπαλίγια και δεν μπορεί να θηλάσει. 

Δίπλα στον Σαΐντ, βρίσκεται ο 18 μηνών Μαχμούντ Σάφι, που υποφέρει από υποσιτισμό και αναιμία. «Η ασθένεια χτυπάει αλύπητα το κορμάκι του μωρού μου» λέει ο Μουσταφά, ο πατέρας του Μαχμούντ. «Δεν ξέρω τι να κάνω όταν κλαίει». Ο Μαχμούντ δεν είναι το μόνο παιδί στην οικογένεια που είναι άρρωστο. Δύο από τα τρία αδέρφια του κόλλησαν Ηπατίτιδα Α λόγω του μολυσμένου νερού. «Γιατί τα παιδιά πληρώνουν αυτόν τον πόλεμο; Γιατί πρέπει να κοιμούνται και να ξυπνάνε πεινασμένα;» αναρωτιέται ο Μουσταφά. «Εδώ και μήνες δεν έχουμε λαχανικά, καθαρό νερό ή αλεύρι. Το Φεβρουάριο αναγκαστήκαμε να φάμε ζωοτροφές και φύλλα. Ελπίζω να μην το ξαναπεράσουμε». 

Η πείνα καταστρέφει εμένα και τα παιδιά μου

Η οικογένεια του Άχμαντ Ομπάιντ από την γειτονιά Ταλ αλ-Ζαατάρ της Τζαμπαλίγια ήταν ανάμεσα σε αυτούς που αναγκάστηκαν κάποιες φορές να φάνε γρασσίδι και φύλλα προκειμένου να επιβιώσουν. Χωρίς φαγητό τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, για ακόμη μια φορά, τα πρόσωπά τους αρχίζουν να δείχνουν σημάδια εξάντλησης. «Η οικογένεια μου κι εγώ είμαστε ζωντανοί, αλλά δεν είμαστε καλά», είπε ο Ομπάιντ. Αυτές τις μέρες, πηγαίνει τον 3 χρονών Χαλίλ και τον 5χρονο Τζιχάντ στο νοσοκομείο για να λάβουν θεραπεία για σοβαρή αναιμία. «Η πείνα καταστρέφει εμένα και τα παιδιά μου και οι συνθήκες χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα» είπε. 

Τον Μάιο το Ισραήλ ξανάνοιξε το πέρασμα στο Ερέζ και άνοιξε ένα επιπλέον πέρασμα στο νότο, επιτρέποντας να περάσει μια σχετική βοήθεια σε περιοχές που αντιμετωπίζουν τα πιο ακραία επίπεδα λιμού. «Οι αγορές ανάκαμψαν για λίγες μέρες και πέρασαν μια ποικιλία αγαθών», θυμάται ο Ομπάιντ. Όμως ως επακόλουθο της τελευταίας βίαιης επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, προειδοποιεί ότι «η κρίση επανήλθε».

Στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια, οι αγορές είναι άδειες από φαγητό και άλλα αγαθά. Ο 37χρονος Ισμαήλ Αλ Χάσι που μένει στον καταυλισμό, είπε στο +972 ότι κάθε μέρα επισκέπτεται την αγορά αναζητώντας προμήθειες για την οικογένειά του αλλά εδώ κι έναν μηνά δεν υπάρχει τίποτα. Η ενός χρόνου κόρη του έχει εκ γενετής μια πάθηση στο πεπτικό της σύστημα και χρειάζεται ειδική παιδική φόρμουλα, που φυσικά δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά. Όσο η πάθηση της απορρυθμίζεται, τόσο το σωματάκι της γίνεται πιο ισχνό. «Τρώμε ένα γεύμα την ημέρα», λέει ο Αλ Χάσι. 

«Μερικές φορές δεν τρώμε ψωμί για να το φυλάξουμε για τις επόμενες μέρες». Όταν βρίσκονται λαχανικά, είναι απλησίαστα: ένα κιλό κρεμμύδια κοστίζει 350 σέκελ (πάνω από 90 δολάρια), ενώ οι πιπεριές πωλούνται 560 σέκελ (150 δολάρια). «Τα υπόλοιπα λαχανικά έχουν εξαφανιστεί εντελώς από την αγορά. Οι κονσέρβες πωλούνται σχεδόν 20 φορές πάνω από το αρχικό τους κόστος και σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού δεν μπορεί να τις αγοράσει». 

Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, σχεδόν 3.500 παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασιτία. Με το υγειονομικό σύστημα της Γάζας να καταρρέει και όσο δεν υπάρχει άμεση κατάπαυση πυρός και ροή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, η κατάσταση των παιδιών στη Γάζα είναι κυριολεκτικά θέμα ζωής και θανάτου.