Πηγή: stopthewall.org, 7 Σεπτεμβρίου 2011
Αναδημοσίευση από: Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό "Ιντιφάντα"
Απομένουν λιγότερες από 15 μέρες από τη Γενική Σύνοδο του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, κατά την οποία η επίσημη παλαιστινιακή ηγεσία θα παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα μια πρωτοβουλία υπέρ της αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους και διεξάγεται μια οξυμένη συζήτηση σχετικά με τα θετικά και τα αρνητικά της. Ωστόσο, ακόμη και χωρίς να εισέλθει κανείς σ' αυτό το διάλογο, μία από τις πιο σοβαρές ανησυχίες άπτεται των θεμελιωδών σφαλμάτων κατά τη διαδικασία προς την αναγνώριση από τον ΟΗΕ. Μοιάζει σαν μια ανησυχητική επανάληψη παρελθόντων λαθών.
Δυο βδομάδες πριν από την κρίσιμη ημερομηνία της 21ης Σεπτεμβρίου εξακολουθεί να μη γνωρίζει κανένας το έγγραφο και τις λεπτομέρειες της προτεινόμενης πρωτοβουλίας στον ΟΗΕ. Όπως πολλές παλαιστινιακές οργανώσεις, διανοούμενοι και ακτιβιστές έχουν δηλώσει, δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να στηρίξουμε μια πρωτοβουλία το περιεχόμενο της οποίας αγνοούμε. Η καρδιά του ζητήματος έγκειται στο γεγονός ότι η ηγεσία μας προχώρησε σ' αυτή την πρωτοβουλία χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας σχετικός ανοικτός διάλογος και τώρα ζητάει από τον παλαιστινιακό λαό να την υποστηρίξει τυφλά. Αυτό είναι ενδεικτικό ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος στο σώμα της παλαιστινιακής πολιτικής ζωής και απαιτεί την επείγουσα έκκληση για διαφάνεια, απόδοση ευθυνών και λαϊκή συμμετοχή.
Το σύνολο του παλαιστινιακού λαού θυμάται τη στιγμή όταν το 1993 η παλαιστινιακή ηγεσία εξέπληξε τους πάντες δημοσιοποιώντας το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων των Συμφωνιών του Όσλο. Ύστερα από δεκαετίες αγώνων, θυσιών και βασάνων ενός ολόκληρου λαού υπήρχε εμπιστοσύνη στην ηγεσία. Τους πιστέψαμε όταν μας διαβεβαίωσαν ότι οι Συμφωνίες του Όσλο αποτελούσαν ένα βήμα προς την απόδοση των δικαιωμάτων μας. Κανένας δεν ήταν πραγματικά ενήμερος για τις συμφωνίες του Παρισιού, την οικονομική συμφωνία που συνόδευε τις Συμφωνίες του Όσλο που στραγγάλισε ακόμη περισσότερο τη ζωή των Παλαιστινίων.
Τα επόμενα είκοσι χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που διαπραγματεύτηκαν το Όσλο συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις σε μυστικές συναντήσεις και χωρίς τη δημόσια και συλλογική συμφωνία επί των όρων της διεξαγωγής αυτών. Όπως τελικά αποκάλυψαν τα παλαιστινιακά έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν από το al-Jazeera, η σωρεία φημών σχετικά με αυτές τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες ήταν πραγματική: συντριπτικά πολλές φορές οι εκπρόσωποί μας διαπραγματεύτηκαν τα ίδια τα δικαιώματά μας αντί τους τρόπους απόδοσης αυτών (των δικαιωμάτων).
Σήμερα, η “ειρηνευτική διαδικασία” και οι σχετιζόμενες με αυτήν διαπραγματεύσεις θεωρούνται σχεδόν ομόφωνα αποτυχημένες, ένα εργαλείο στα χέρια του Ισραήλ ώστε να συνεχίζει τον αποικισμό της γης μας, την κλοπή των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας και τον εκτοπισμό του λαού μας. Επιπλέον η διαδικασία του Όσλο ήταν ένας παραμορφωτικός καθρέφτης που απεικόνιζε την κατοχή και το απαρτχάιντ ως ειρήνευση και κατανόηση. Ωστόσο οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται για τις δύο δεκαετίες αποτυχημένων “ειρηνευτικών” διαδικασιών μας ζητούν τώρα για μια ακόμη φορά να εμπιστευτούμε μια νέα πρωτοβουλία, η επικινδυνότητα και το περιεχόμενο της οποίας εξακολουθούν να μην αποκαλύπτονται στην κοινή γνώμη.
Φαίνεται σχεδόν σαν να μη θέλει η επίσημη παλαιστινιακή ηγεσία να αναγνωρίσει το τεράστιο κενό που τη χωρίζει από το λαό. Σαν να ήθελε να ξεχάσει ότι οι εκλογές για την Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή και για το Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο δεν παρείχαν εμπιστοσύνη και νομιμότητα λόγω της δυτικής εμπλοκής, ότι οι δομές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) έχουν υποβαθμιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και ότι η αντιπροσωπευτικότητά τους έχει εκμηδενιστεί. Την ίδια στιγμή τα κόμματα της παλαιστινιακής αριστεράς φαίνεται να έχουν εγκλωβιστεί στην ίδια θέση αναποφασιστικότητας με το 1993, ανίκανα να προτείνουν μια εναλλακτική ή έστω να παρέμβουν ουσιωδώς στο ζήτημα. Ευτυχώς η ίδια η παλαιστινιακή κοινωνία εισέπραξε δύο μαθήματα από τις δύο προηγούμενες δεκαετίες: πρώτον, ότι όταν κρίνεται το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, ο λαός πρέπει να έχει λόγο και δεύτερον, να μην έχει εμπιστοσύνη σε διαδικασίες που δεν έχουν στόχους και χρονοδιαγράμματα.
Δεν αποτελεί έκπληξη εξάλλου ότι ένα από τα θεμελιώδη αιτήματα του κινήματος της παλαιστινιακής νεολαίας που αναδύθηκε μέσα από την έκρηξη της Αραβικής Άνοιξης είναι η έκκληση για άμεσες και απευθείας εκλογές για το Εθνικό Συμβούλιο της PLO ώστε να επιτευχθεί η λαϊκή συμμετοχή στις πολιτικές διεργασίες. Μια ακόμη γενιά Παλαιστινίων ενηλικιώνεται για να πιάσει το νήμα του αγώνα από εκεί που το αφήσαμε και να ενταχθεί στη λαϊκή αντίσταση. Ωστόσο, για μια ακόμη φορά η παλαιστινιακή ηγεσία εκφράζει την ίδια αλαζονική συμπεριφορά απέναντι στο λαό της. Η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή αντί να υποστηρίζει το λαό της στον αγώνα προσπαθεί διαρκώς να περιορίσει και να ελέγξει τις λαϊκές κινητοποιήσεις στις περιοχές που ελέγχει διοικητικά. Οι κατά μέτωπο αντιπαραθέσεις με την κατοχή περιορίζονται σε μια προσπάθεια να μετασχηματιστεί η λαϊκή αντίσταση σε μια επίδειξη υποστήριξης εκείνης ή της άλλης πρωτοβουλίας. Κατά συνέπεια η πραγματική λαϊκή αντίσταση αναπτύσσεται σήμερα αποκλειστικά στις περιοχές του πεδίου C, όπου η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή δεν διαθέτει αστυνομικές δυνάμεις.
Αν και υπάρχει φυσικά στην παλαιστινιακή κοινωνία μια ευρεία συναίνεση ότι χρειάζεται εδώ και καιρό μια αλλαγή στρατηγικής μακριά από τις διαπραγματεύσεις, υπάρχει επίσης μια επείγουσα ανάγκη για συλλογικό, δημοκρατικό και ανοικτό διάλογο σχετικά με το ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα. Η αναθεώρηση και ο επανασχεδιασμός της στρατηγικής του παλαιστινιακού αγώνα είναι πράγματι αναγκαίος και δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια λίγων. Η παλαιστινιακή ηγεσία δεν πρέπει να απωλέσει την ιδέα ότι υπηρετεί το λαό της και να περιμένει αντ' αυτού ο λαός να υπηρετεί την ηγεσία.
Η προτεινόμενη κίνηση στον ΟΗΕ μπορεί δυνητικά -ανάλογα με το θολό περιεχόμενο της πρότασης- να αποτελέσει μια κολοσιαία απομάκρυνση από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα προς μια διαμάχη ανάμεσα σε ένα πραγματικό κι ένα εικονικό κράτος, μια κίνηση που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο σωρεία αιτημάτων αναφορικά με τα δικαιώματα των παλαιστινίων προσφύγων και την αλλαγή των δομών τη επίσημης εκπροσώπησης. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η πρωτοβουλία στον ΟΗΕ δεν άπτεται καθόλου τέτοιων ζητημάτων και θα προσφέρει στους Παλαιστινίους περισσότερες ευκαιρίες να φέρουν το Ισραήλ προ των ευθυνών του στα διεθνή φόρα. Αυτό φέρνει στο προσκήνιο το ακανθώδες ερώτημα για ποιο λόγο η PLO δεν έχει χρησιμοποιήσει ακόμη εργαλεία που έχει ήδη στα χέρια της. Γιατί μέσα σε μια επταετία δεν έγινε ουδέποτε μια προσπάθεια ενεργοποίησης των νομικών συνεπειών της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης που έκρινε παράνομο το Τείχος στις 9 Ιουλίου του 2004; Υποστηρίζει ενεργά η PLO την πρόθεση της Τουρκίας να φέρει το ζήτημα της πολιορκίας της Γάζας ενώπιον του ίδιου διεθνούς δικαστηρίου; Γιατί η έκθεση Γκόλντστοουν δεν χρησιμοποιείται προκειμένου να αναγκαστεί το Ισραήλ να απολογηθεί για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε;
Συμπερασματικά η σημερινή πρωτοβουλία στον ΟΗΕ σηματοδοτεί το ζενίθ μιας κρίσης των πολιτικών δομών εκπροσώπευσης και απαιτεί άμεσα βραχυπρόθεσμες και μακρόπνοες απαντήσεις. Χρειαζόμαστε άμεσα διαφάνεια αναφορικά με το ακριβές περιεχόμενο της πρωτοβουλίας στον ΟΗΕ και ένα ανοικτό φόρουμ διαλόγου που θα τους περιλαμβάνει όλους, όπου οι λαϊκές και οι ανησυχίες των ειδικών θα αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα και θα συμπεριληφθούν στην πρόταση. Ένα φόρουμ που θα περιλαμβάνει τους Παλαιστινίους και τις πολιτικές και κοινωνικές δομές έκφρασης αυτών σε ολόκληρη την πατρίδα μας και στο σύνολο της διασποράς. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι επιβεβλημένη η διεξαγωγή άμεσων εκλογών για το Εθνικό Συμβούλιο της PLO και μια ολοκληρωτική αντιστροφή της σημερινής συμπεριφοράς της ηγεσίας μας προς την κατεύθυνση επίδειξης μεγαλύτερου σεβασμού, εμπιστοσύνης και υποστήριξης του αγώνα του λαού. Μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε νέες διαδικασίες που θα καταστήσουν εφικτή την πραγματική συναίνεση σε μια εθνική παλαιστινιακή στρατηγική μετά το Όσλο.
Αν τις επόμενες δύο βδομάδες η ηγεσία μας επιδείξει ετοιμότητα για πραγματική διαφάνεια, απόδοση ευθυνών και συμμετοχικές διαδικασίες, τότε δεν θα κερδίσει απ' αυτό μόνο η πρωτοβουλία του Όσλο, αλλά αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ανοικοδόμηση του παλαιστινιακού πολιτικού κορμού, να γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στην ηγεσία και το λαό και να θέσει τις βάσεις για έναν αποτελεσματικό επανασχεδιασμό της παλαιστινιακής εθνικής στρατηγικής.
Μέχρι τότε: δεν πρόκειται να ψωνίσουμε τίποτα μέσα σε σφραγισμένη τσάντα.
Αναδημοσίευση από: Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό "Ιντιφάντα"
Απομένουν λιγότερες από 15 μέρες από τη Γενική Σύνοδο του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, κατά την οποία η επίσημη παλαιστινιακή ηγεσία θα παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα μια πρωτοβουλία υπέρ της αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους και διεξάγεται μια οξυμένη συζήτηση σχετικά με τα θετικά και τα αρνητικά της. Ωστόσο, ακόμη και χωρίς να εισέλθει κανείς σ' αυτό το διάλογο, μία από τις πιο σοβαρές ανησυχίες άπτεται των θεμελιωδών σφαλμάτων κατά τη διαδικασία προς την αναγνώριση από τον ΟΗΕ. Μοιάζει σαν μια ανησυχητική επανάληψη παρελθόντων λαθών.Δυο βδομάδες πριν από την κρίσιμη ημερομηνία της 21ης Σεπτεμβρίου εξακολουθεί να μη γνωρίζει κανένας το έγγραφο και τις λεπτομέρειες της προτεινόμενης πρωτοβουλίας στον ΟΗΕ. Όπως πολλές παλαιστινιακές οργανώσεις, διανοούμενοι και ακτιβιστές έχουν δηλώσει, δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να στηρίξουμε μια πρωτοβουλία το περιεχόμενο της οποίας αγνοούμε. Η καρδιά του ζητήματος έγκειται στο γεγονός ότι η ηγεσία μας προχώρησε σ' αυτή την πρωτοβουλία χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας σχετικός ανοικτός διάλογος και τώρα ζητάει από τον παλαιστινιακό λαό να την υποστηρίξει τυφλά. Αυτό είναι ενδεικτικό ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος στο σώμα της παλαιστινιακής πολιτικής ζωής και απαιτεί την επείγουσα έκκληση για διαφάνεια, απόδοση ευθυνών και λαϊκή συμμετοχή.
Το σύνολο του παλαιστινιακού λαού θυμάται τη στιγμή όταν το 1993 η παλαιστινιακή ηγεσία εξέπληξε τους πάντες δημοσιοποιώντας το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων των Συμφωνιών του Όσλο. Ύστερα από δεκαετίες αγώνων, θυσιών και βασάνων ενός ολόκληρου λαού υπήρχε εμπιστοσύνη στην ηγεσία. Τους πιστέψαμε όταν μας διαβεβαίωσαν ότι οι Συμφωνίες του Όσλο αποτελούσαν ένα βήμα προς την απόδοση των δικαιωμάτων μας. Κανένας δεν ήταν πραγματικά ενήμερος για τις συμφωνίες του Παρισιού, την οικονομική συμφωνία που συνόδευε τις Συμφωνίες του Όσλο που στραγγάλισε ακόμη περισσότερο τη ζωή των Παλαιστινίων.
Τα επόμενα είκοσι χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που διαπραγματεύτηκαν το Όσλο συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις σε μυστικές συναντήσεις και χωρίς τη δημόσια και συλλογική συμφωνία επί των όρων της διεξαγωγής αυτών. Όπως τελικά αποκάλυψαν τα παλαιστινιακά έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν από το al-Jazeera, η σωρεία φημών σχετικά με αυτές τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες ήταν πραγματική: συντριπτικά πολλές φορές οι εκπρόσωποί μας διαπραγματεύτηκαν τα ίδια τα δικαιώματά μας αντί τους τρόπους απόδοσης αυτών (των δικαιωμάτων).
Σήμερα, η “ειρηνευτική διαδικασία” και οι σχετιζόμενες με αυτήν διαπραγματεύσεις θεωρούνται σχεδόν ομόφωνα αποτυχημένες, ένα εργαλείο στα χέρια του Ισραήλ ώστε να συνεχίζει τον αποικισμό της γης μας, την κλοπή των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας και τον εκτοπισμό του λαού μας. Επιπλέον η διαδικασία του Όσλο ήταν ένας παραμορφωτικός καθρέφτης που απεικόνιζε την κατοχή και το απαρτχάιντ ως ειρήνευση και κατανόηση. Ωστόσο οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται για τις δύο δεκαετίες αποτυχημένων “ειρηνευτικών” διαδικασιών μας ζητούν τώρα για μια ακόμη φορά να εμπιστευτούμε μια νέα πρωτοβουλία, η επικινδυνότητα και το περιεχόμενο της οποίας εξακολουθούν να μην αποκαλύπτονται στην κοινή γνώμη.
Φαίνεται σχεδόν σαν να μη θέλει η επίσημη παλαιστινιακή ηγεσία να αναγνωρίσει το τεράστιο κενό που τη χωρίζει από το λαό. Σαν να ήθελε να ξεχάσει ότι οι εκλογές για την Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή και για το Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο δεν παρείχαν εμπιστοσύνη και νομιμότητα λόγω της δυτικής εμπλοκής, ότι οι δομές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) έχουν υποβαθμιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και ότι η αντιπροσωπευτικότητά τους έχει εκμηδενιστεί. Την ίδια στιγμή τα κόμματα της παλαιστινιακής αριστεράς φαίνεται να έχουν εγκλωβιστεί στην ίδια θέση αναποφασιστικότητας με το 1993, ανίκανα να προτείνουν μια εναλλακτική ή έστω να παρέμβουν ουσιωδώς στο ζήτημα. Ευτυχώς η ίδια η παλαιστινιακή κοινωνία εισέπραξε δύο μαθήματα από τις δύο προηγούμενες δεκαετίες: πρώτον, ότι όταν κρίνεται το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, ο λαός πρέπει να έχει λόγο και δεύτερον, να μην έχει εμπιστοσύνη σε διαδικασίες που δεν έχουν στόχους και χρονοδιαγράμματα.
Δεν αποτελεί έκπληξη εξάλλου ότι ένα από τα θεμελιώδη αιτήματα του κινήματος της παλαιστινιακής νεολαίας που αναδύθηκε μέσα από την έκρηξη της Αραβικής Άνοιξης είναι η έκκληση για άμεσες και απευθείας εκλογές για το Εθνικό Συμβούλιο της PLO ώστε να επιτευχθεί η λαϊκή συμμετοχή στις πολιτικές διεργασίες. Μια ακόμη γενιά Παλαιστινίων ενηλικιώνεται για να πιάσει το νήμα του αγώνα από εκεί που το αφήσαμε και να ενταχθεί στη λαϊκή αντίσταση. Ωστόσο, για μια ακόμη φορά η παλαιστινιακή ηγεσία εκφράζει την ίδια αλαζονική συμπεριφορά απέναντι στο λαό της. Η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή αντί να υποστηρίζει το λαό της στον αγώνα προσπαθεί διαρκώς να περιορίσει και να ελέγξει τις λαϊκές κινητοποιήσεις στις περιοχές που ελέγχει διοικητικά. Οι κατά μέτωπο αντιπαραθέσεις με την κατοχή περιορίζονται σε μια προσπάθεια να μετασχηματιστεί η λαϊκή αντίσταση σε μια επίδειξη υποστήριξης εκείνης ή της άλλης πρωτοβουλίας. Κατά συνέπεια η πραγματική λαϊκή αντίσταση αναπτύσσεται σήμερα αποκλειστικά στις περιοχές του πεδίου C, όπου η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή δεν διαθέτει αστυνομικές δυνάμεις.
Αν και υπάρχει φυσικά στην παλαιστινιακή κοινωνία μια ευρεία συναίνεση ότι χρειάζεται εδώ και καιρό μια αλλαγή στρατηγικής μακριά από τις διαπραγματεύσεις, υπάρχει επίσης μια επείγουσα ανάγκη για συλλογικό, δημοκρατικό και ανοικτό διάλογο σχετικά με το ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα. Η αναθεώρηση και ο επανασχεδιασμός της στρατηγικής του παλαιστινιακού αγώνα είναι πράγματι αναγκαίος και δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια λίγων. Η παλαιστινιακή ηγεσία δεν πρέπει να απωλέσει την ιδέα ότι υπηρετεί το λαό της και να περιμένει αντ' αυτού ο λαός να υπηρετεί την ηγεσία.
Η προτεινόμενη κίνηση στον ΟΗΕ μπορεί δυνητικά -ανάλογα με το θολό περιεχόμενο της πρότασης- να αποτελέσει μια κολοσιαία απομάκρυνση από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα προς μια διαμάχη ανάμεσα σε ένα πραγματικό κι ένα εικονικό κράτος, μια κίνηση που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο σωρεία αιτημάτων αναφορικά με τα δικαιώματα των παλαιστινίων προσφύγων και την αλλαγή των δομών τη επίσημης εκπροσώπησης. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η πρωτοβουλία στον ΟΗΕ δεν άπτεται καθόλου τέτοιων ζητημάτων και θα προσφέρει στους Παλαιστινίους περισσότερες ευκαιρίες να φέρουν το Ισραήλ προ των ευθυνών του στα διεθνή φόρα. Αυτό φέρνει στο προσκήνιο το ακανθώδες ερώτημα για ποιο λόγο η PLO δεν έχει χρησιμοποιήσει ακόμη εργαλεία που έχει ήδη στα χέρια της. Γιατί μέσα σε μια επταετία δεν έγινε ουδέποτε μια προσπάθεια ενεργοποίησης των νομικών συνεπειών της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης που έκρινε παράνομο το Τείχος στις 9 Ιουλίου του 2004; Υποστηρίζει ενεργά η PLO την πρόθεση της Τουρκίας να φέρει το ζήτημα της πολιορκίας της Γάζας ενώπιον του ίδιου διεθνούς δικαστηρίου; Γιατί η έκθεση Γκόλντστοουν δεν χρησιμοποιείται προκειμένου να αναγκαστεί το Ισραήλ να απολογηθεί για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε;
Συμπερασματικά η σημερινή πρωτοβουλία στον ΟΗΕ σηματοδοτεί το ζενίθ μιας κρίσης των πολιτικών δομών εκπροσώπευσης και απαιτεί άμεσα βραχυπρόθεσμες και μακρόπνοες απαντήσεις. Χρειαζόμαστε άμεσα διαφάνεια αναφορικά με το ακριβές περιεχόμενο της πρωτοβουλίας στον ΟΗΕ και ένα ανοικτό φόρουμ διαλόγου που θα τους περιλαμβάνει όλους, όπου οι λαϊκές και οι ανησυχίες των ειδικών θα αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα και θα συμπεριληφθούν στην πρόταση. Ένα φόρουμ που θα περιλαμβάνει τους Παλαιστινίους και τις πολιτικές και κοινωνικές δομές έκφρασης αυτών σε ολόκληρη την πατρίδα μας και στο σύνολο της διασποράς. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι επιβεβλημένη η διεξαγωγή άμεσων εκλογών για το Εθνικό Συμβούλιο της PLO και μια ολοκληρωτική αντιστροφή της σημερινής συμπεριφοράς της ηγεσίας μας προς την κατεύθυνση επίδειξης μεγαλύτερου σεβασμού, εμπιστοσύνης και υποστήριξης του αγώνα του λαού. Μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε νέες διαδικασίες που θα καταστήσουν εφικτή την πραγματική συναίνεση σε μια εθνική παλαιστινιακή στρατηγική μετά το Όσλο.
Αν τις επόμενες δύο βδομάδες η ηγεσία μας επιδείξει ετοιμότητα για πραγματική διαφάνεια, απόδοση ευθυνών και συμμετοχικές διαδικασίες, τότε δεν θα κερδίσει απ' αυτό μόνο η πρωτοβουλία του Όσλο, αλλά αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ανοικοδόμηση του παλαιστινιακού πολιτικού κορμού, να γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στην ηγεσία και το λαό και να θέσει τις βάσεις για έναν αποτελεσματικό επανασχεδιασμό της παλαιστινιακής εθνικής στρατηγικής.
Μέχρι τότε: δεν πρόκειται να ψωνίσουμε τίποτα μέσα σε σφραγισμένη τσάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου