Σε συνέχεια της απόφασης που έλαβαν οι Άραβες Ηγέτες, τον Μάιο του 1964, 422 εθνικές προσωπικότητες, ίδρυσαν στην Ιερουσαλήμ την ΟΑΠ, με πρόεδρο τον AhmedShuqeiri. Συνέστησαν επίσης το Εθνικό Συμβούλιο της Παλαιστίνης (PNC), την εκτελεστική επιτροπή της ΟΑΠ, το Εθνικό Ταμείο και τον Παλαιστινιακό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA), και σχεδίασαν την Εθνική Συνθήκη και το Βασικό Δίκαιο. Όταν η Fateh, υπό την αρχηγεία του Γιάσερ Αραφάτ, ανέλαβε την ΟΑΠ το 1969, εξελίχθηκε σε οργάνωση προστασίας διαφόρων παλαιστινιακών κινημάτων και απέκτησε πιο κεντρικό ρόλο στην κινητοποίηση των παλαιστινίων αλλά και στην διεθνή στήριξη. Η ΟΑΠ δημιούργησε διάφορες οργανώσεις που παρείχαν εκπαιδευτικές, υγειονομικές και άλλου είδους υπηρεσίες για την ανακούφιση του πληθυσμού και σχημάτισε μια υποτυπώδη κυβέρνηση με σώματα ασφαλείας, στρατό, οικονομικό σύστημα, γραφεία πληροφοριών και διεθνών σχέσεων. Στις 14 Οκτωβρίου 1974, η ΟΑΠ αναγνωρίζεται από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών , ως ο νόμιμος εκπρόσωπος των Παλαιστινίων και στις 28 Οκτωβρίου από την Συνάντηση Κορυφής Αράβων Ηγετών στο Ραμπάτ. Το 1975 η ΟΑΠ έγινε δεκτή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ. Στις 15 Νοεμβρίου 1988 διακήρυξε την ανεξαρτησία του παλαιστινιακού κράτους και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ και αποκήρυξε την τρομοκρατία. Το επιτελείο της ΟΑΠ έδρευε στο Αμμάν, μέχρι τον «Μαύρο Σεπτέμβρη» και την αντιπαράθεσή του με τον στρατό της Ιορδανίας, (1970), στη συνέχεια στην Βυρηττό έως ότου απομακρύνθηκε από την ισραηλινή επιδρομή το 1982 και μετά στην Τυνησία. Η ΟΑΠ παραμένει ακόμα η κυβέρνηση της Παλαιστίνης, ακόμα και στην εξορία. Κατέχει ακόμα κρατικές αρμοδιότητες των παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ και της πολιτικής προστασίας της ΠΑ στις αυτοδιοικούμενες περιοχές (Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας), σύμφωνα με την Διακήρυξη των Αρχών του 1993 και τις μεταγενέστερες συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου