Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Γράμμα μιας Παλαιστίνιας προς τους υποστηρικτές της Παλαιστίνης

Πηγή:mondoweiss.net, 11 Ιουλίου 2011

Θέλω να σας μιλήσω ως την φωνή χιλιάδων Παλαιστινίων που εκτιμούν τα όσα κάνετε. Σε εσάς που η δέσμευση σας απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μεγάλη και πράττεται σύμφωνα με τα πιστεύω σας. Ρισκάρετε την ζωή σας για να δείτε και να πείτε την αλήθεια για τα όσα βλέπετε. Είστε μια ομάδα ανθρώπων που καταλαβαίνει τι συμβαίνει στους Αγίους Τόπους και έχετε αποφασίσει να αφιερώσετε τον χρόνο σας, τα χρήματα σας και την ενέργεια σας σε αυτό το ζήτημα. Δείχνετε πως η θρησκεία ή η φυλή δεν έχουν σημασία όταν πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και σε κάθε βήμα που κάνετε, η δικαιοσύνη και η ανθρωπιά κερδίζουν.

Θέλω να πιστέψετε ότι οι πράξεις σας κάνουν την διαφορά και αλλάζει την βία που βλέπουμε στην γη μας. Η αλληλεγγύη σας είναι το καύσιμο του μη βίαιου αγώνα μας. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν πολλές μορφές βίας και βασανιστηρίων, όμως το να αγνοούνται είναι η χειρότερη τιμωρία όλων. Όσοι αρνούνται να μας δουν και να μας ακούσουν, είναι το ίδιο κακοί με τους κατακτητές μας. Όσοι στέκονται αλληλέγγυοι με μας, στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα ανθρωπιάς και μας βοηθούν να ξεπερνούμε τον πόνο μας. Στη μέση όλης αυτής της κρίσης, βοηθάτε να ζωγραφιστεί ένα χαμόγελο στα πρόσωπα μας. Με αυτό το χαμόγελο, θα είστε πάντα ευπρόσδεχτοι στις καρδιές μας, ακόμα και αν δεν μπορείτε να έρθετε στην γη μας.

Η αλληλεγγύη σας, θυμίζει στον κόσμο ότι όλοι ανήκουμε στην ίδια οικογένεια ανθρώπων και ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ακόμα μέλη αυτής. Ακόμα και αν τα πλοία σας δεν καταφέρουν να πλησιάσουν τις ακτές της Γάζας ή αν τα αεροπλάνα σας δεν μπορούν να πετάξουν, τα αθέατα αποτελέσματα είναι επίσης σημαντικά.

Θέλω να σας ευχαριστήσω για όλα όσα περιλαμβάνει η δουλειά σας. Σας ευχαριστώ που αγοράσατε εισιτήρια, πήρατε άδεια από την δουλειά σας, αφήσατε τους αγαπημένους σας και για όλα τα μικρά πράγματα, σας ευχαριστώ ειλικρινά.

Σας παρακαλώ, συνεχίστε να είστε μαζί μας, χέρι-χέρι, στον μη βίαιο αγώνα μας. Πρέπει να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου της κατοχής και η παρουσία σας σε αυτό το ταξίδι, είναι κρίσιμη. Δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας.

Εύχομαι μια μέρα να πιούμε μαζί έναν καφέ, σπίτι μου ή στο δικό σας, γιατί όταν θα έχει έρθει εκείνη η μέρα, θα έχουμε αποκτήσει την ελευθερία μας.

Hekmat Bessiso
Μια γυναίκα από την Γάζα, που μένει στην Ραμάλλα.