Michael Warschawski, πηγή: www.alternativenews.org/english 22 Μαΐου 2011
Η ανακοίνωση του Προέδρου Ομπάμα πως είναι υπέρ της απομάκρυνσης στα σύνορα του 1967, αποτέλεσε έκπληξη, ειδικά μιας και ανακοινώθηκε λίγες μόνο ώρες πριν την συνάντηση τους με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νεντανιάχου, στην Ουάσιγκτον.
Οι συμβουλάτορες του αμερικανού προέδρου προφανώς γνώριζαν ότι η ανακοίνωση θα προκαλούσε την αντίδραση του πιο ακροδεξιού πρωθυπουργού στην ιστορία του Ισραήλ. «Ωμή» την χαρακτήρισαν οι αναλυτές που βρίσκονται κοντά στον Λευκό Οίκο: χωρίς διπλωματική γλώσσα, ο πρωθυπουργός απάντησε πως δεν έχει καμία πρόθεση ή δυνατότητα να επιστρέψει στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967, τόσο για λόγους ασφάλειας όσο και δημογραφικούς.
Ήθελε ο Ομπάμα να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Νεντανιάχου; Βρισκόμαστε στην αρχή μιας κρίσης στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ; βρισκόμαστε σίγουρα ένα χρόνο πριν τις εκλογές των ΗΠΑ και το Δημοκρατικό κόμμα σύντομα θα ζητήσει τις παραδοσιακές χορηγίες από τους εβραίους και φιλο-ίσραηλινούς καπιταλιστές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαφορές στην προσέγγιση ανάμεσα στις δυο χώρες είναι πραγματικές και πως τελειώνοντας την συνάντηση με τον Νεντανιάχου, ο Ομπάμα προειδοποίησε ότι «οι κύριες διαφορές με το Ισραήλ ως προς τον τρόπο επίτευξης της ειρήνης στην Μέση Ανατολή, παραμένουν». Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Ενώ οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι η ειρήνη απαιτεί την απομάκρυνση των Ισραηλινών στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός πιστεύει ότι η ειρήνη στην περιοχή θα έρθει με την επέκταση των εποικισμών. Μικρές διαφορές… και παρ’ όλα αυτά, παραδόξως παρουσιάστηκε ότι η ανακοίνωση του Ομπάμα ήταν για το καλό του Ισραηλινού κράτους, γιατί μετά τις ανακοινώσεις θα έρθουν οι πράξεις, και ειδικά η σχεδιαζόμενη ψήφος τον Σεπτέμβρη στην Γενική Συνέλευση των ΗΕ.
Υπάρχει μια βάση να πιστεύουμε ότι οι αμερικανικές δηλώσεις για την απόσυρση στα σύνορα του 1967, έχουν σκοπό να ευχαριστήσουν τα αραβικά κράτη και την αραβική οδό, για να τους δείξουν ότι οι ΗΠΑ δεν καλύπτει άνευ όρων τις ισραηλινές πολιτικές. Με αυτή την έννοια, ο Λευκός Οίκος προκάλεσε την ωμή απάντηση του Νεντανιάχου και βασιζόταν σε αυτή. Τώρα ο Ομπάμα έχει το ελεύθερο να τορπιλίσει την απόφαση των ΗΕ που αφορά στο ένα παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα της 4ης Ιουνίου.
«Τα λόγια δεν κοστίζουν» και φυσικά ο Ομπάμα και η Κλίντον εκτιμούν πως σύντομα το Ισραήλ θα χρειαστούν πρακτική βοήθεια από τις ΗΠΑ στην διεθνή αρένα. Δεν είναι δύσκολο να στοιχηματίσουμε πως σε αυτή την δοκιμασία, οι ΗΠΑ και ο πρόεδρος τους θα σταθούν στο πλευρό του Ισραήλ. Δεν χρειάζεται να αγαπά κάποιος τις θεωρίες συνομωσίας για να καταλάβει πως πίσω από την αμοιβαία έλλειψη συμπάθειας ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Νεντανιάχου, υπάρχει ένα είδος συντονισμού και καταμερισμός εργασιών. Ο ένας μιλάει κατά των εποικισμών και ο άλλως αμέσως χτίζει 1400 νέα σπίτια μέσα σε αυτούς.
Θα μπορούμε να μιλήσουμε για κρίση ανάμεσα στους δύο συμμάχους μόνο όταν η Ουάσιγκτον θα επιβάλλει κυρώσεις στο Ισραήλ, για παράδειγμα αν σταματήσει την στρατιωτική βοήθεια για κάποιους μήνες. Το τέλος των ημερών; Όχι απαραίτητα. Όταν το 1991 ο Τζορτζ Μπους συνάντησε την άρνηση του Σαμίρ να ανακοινώσει το πάγωμα των εποικισμών, πάγωσε τις τραπεζικές εγγυήσεις αξίας 13 δις δολαρίων, που είχε υποσχεθεί το Κογκρέσο και τα χρήματα παρέμειναν στις ΗΠΑ μέχρι που ο Σαμίρ έπεσε και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Ραμπίν. Η πίεση της Αμερικής είναι δυνατή, αλλά υπάρχουν αμφιβολίες για το αν θα την χρησιμοποιήσει ο Ομπάμα. Οι πολλά υποσχόμενες δηλώσεις τους δεν είναι παρά ένα προκάλυμμα για την αναμενόμενη αμερικανική στήριξη προς το Ισραήλ στην Γενική Συνέλευση των ΗΕ, τον Σεπτέμβρη.
Η ανακοίνωση του Προέδρου Ομπάμα πως είναι υπέρ της απομάκρυνσης στα σύνορα του 1967, αποτέλεσε έκπληξη, ειδικά μιας και ανακοινώθηκε λίγες μόνο ώρες πριν την συνάντηση τους με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νεντανιάχου, στην Ουάσιγκτον.Οι συμβουλάτορες του αμερικανού προέδρου προφανώς γνώριζαν ότι η ανακοίνωση θα προκαλούσε την αντίδραση του πιο ακροδεξιού πρωθυπουργού στην ιστορία του Ισραήλ. «Ωμή» την χαρακτήρισαν οι αναλυτές που βρίσκονται κοντά στον Λευκό Οίκο: χωρίς διπλωματική γλώσσα, ο πρωθυπουργός απάντησε πως δεν έχει καμία πρόθεση ή δυνατότητα να επιστρέψει στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967, τόσο για λόγους ασφάλειας όσο και δημογραφικούς.
Ήθελε ο Ομπάμα να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Νεντανιάχου; Βρισκόμαστε στην αρχή μιας κρίσης στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ; βρισκόμαστε σίγουρα ένα χρόνο πριν τις εκλογές των ΗΠΑ και το Δημοκρατικό κόμμα σύντομα θα ζητήσει τις παραδοσιακές χορηγίες από τους εβραίους και φιλο-ίσραηλινούς καπιταλιστές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαφορές στην προσέγγιση ανάμεσα στις δυο χώρες είναι πραγματικές και πως τελειώνοντας την συνάντηση με τον Νεντανιάχου, ο Ομπάμα προειδοποίησε ότι «οι κύριες διαφορές με το Ισραήλ ως προς τον τρόπο επίτευξης της ειρήνης στην Μέση Ανατολή, παραμένουν». Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Ενώ οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι η ειρήνη απαιτεί την απομάκρυνση των Ισραηλινών στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός πιστεύει ότι η ειρήνη στην περιοχή θα έρθει με την επέκταση των εποικισμών. Μικρές διαφορές… και παρ’ όλα αυτά, παραδόξως παρουσιάστηκε ότι η ανακοίνωση του Ομπάμα ήταν για το καλό του Ισραηλινού κράτους, γιατί μετά τις ανακοινώσεις θα έρθουν οι πράξεις, και ειδικά η σχεδιαζόμενη ψήφος τον Σεπτέμβρη στην Γενική Συνέλευση των ΗΕ.
Υπάρχει μια βάση να πιστεύουμε ότι οι αμερικανικές δηλώσεις για την απόσυρση στα σύνορα του 1967, έχουν σκοπό να ευχαριστήσουν τα αραβικά κράτη και την αραβική οδό, για να τους δείξουν ότι οι ΗΠΑ δεν καλύπτει άνευ όρων τις ισραηλινές πολιτικές. Με αυτή την έννοια, ο Λευκός Οίκος προκάλεσε την ωμή απάντηση του Νεντανιάχου και βασιζόταν σε αυτή. Τώρα ο Ομπάμα έχει το ελεύθερο να τορπιλίσει την απόφαση των ΗΕ που αφορά στο ένα παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα της 4ης Ιουνίου.
«Τα λόγια δεν κοστίζουν» και φυσικά ο Ομπάμα και η Κλίντον εκτιμούν πως σύντομα το Ισραήλ θα χρειαστούν πρακτική βοήθεια από τις ΗΠΑ στην διεθνή αρένα. Δεν είναι δύσκολο να στοιχηματίσουμε πως σε αυτή την δοκιμασία, οι ΗΠΑ και ο πρόεδρος τους θα σταθούν στο πλευρό του Ισραήλ. Δεν χρειάζεται να αγαπά κάποιος τις θεωρίες συνομωσίας για να καταλάβει πως πίσω από την αμοιβαία έλλειψη συμπάθειας ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Νεντανιάχου, υπάρχει ένα είδος συντονισμού και καταμερισμός εργασιών. Ο ένας μιλάει κατά των εποικισμών και ο άλλως αμέσως χτίζει 1400 νέα σπίτια μέσα σε αυτούς.
Θα μπορούμε να μιλήσουμε για κρίση ανάμεσα στους δύο συμμάχους μόνο όταν η Ουάσιγκτον θα επιβάλλει κυρώσεις στο Ισραήλ, για παράδειγμα αν σταματήσει την στρατιωτική βοήθεια για κάποιους μήνες. Το τέλος των ημερών; Όχι απαραίτητα. Όταν το 1991 ο Τζορτζ Μπους συνάντησε την άρνηση του Σαμίρ να ανακοινώσει το πάγωμα των εποικισμών, πάγωσε τις τραπεζικές εγγυήσεις αξίας 13 δις δολαρίων, που είχε υποσχεθεί το Κογκρέσο και τα χρήματα παρέμειναν στις ΗΠΑ μέχρι που ο Σαμίρ έπεσε και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Ραμπίν. Η πίεση της Αμερικής είναι δυνατή, αλλά υπάρχουν αμφιβολίες για το αν θα την χρησιμοποιήσει ο Ομπάμα. Οι πολλά υποσχόμενες δηλώσεις τους δεν είναι παρά ένα προκάλυμμα για την αναμενόμενη αμερικανική στήριξη προς το Ισραήλ στην Γενική Συνέλευση των ΗΕ, τον Σεπτέμβρη.
Αναρτήσεις
