Πέρασε ένας χρόνος στην φυλακή. Το να είσαι ένα χρόνο φυλακή είναι υψηλό τίμημα για να πληρώσεις για τους άδικους νόμους του Ισραήλ. Το μερίδιο μου είναι πιο μετριοπαθές σε σύγκριση με τους άλλους φυλακισμένους που πρόκειται να κλείσουν την τέταρτη δεκαετία στις ισραηλινές φυλακές.Είναι αλήθεια, δεν πρέπει να διαφοροποιούμε τις ποινές, με τον ίδιο τρόπο που δεν πρέπει να διαφοροποιούμε τους αγωνιστές για την ελευθερία – η ποινή των δικαστών της κατοχής είναι πάντα γεμάτη απανθρωπιά, τρόμο και κακομεταχείριση. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως πάντα είναι προσωρινή.
Τα πράγματα στην Παλαιστίνη συμβαίνουν πάντα σύμφωνα με τον ακόλουθο νόμο: όσο κλιμακώνεται η τρομοκρατία του κράτους, η καταστολή, η πολιτική δίωξη και οι πολιτικές απέλασης, τόσο δυναμώνει η αποφασιστικότητα μας, η πρόκληση, η επιθυμία να μείνουμε, η διατήρηση της ταυτότητας μας και η δέσμευση μας στον σκοπό και τα δικαιώματα μας.
Επιθυμούν να σπάσουν τον σκοπό μας με την γεωγραφία και το χρώμα των ταυτοτήτων, όμως οι αισθήσεις μας δεν καταστέλλονται και ο αγώνας μας για την απελευθέρωση βρίσκεται παντού. Ενώ συνεχίζουν να αναπαράγουν την καταπίεση, εμείς αναπαράγουμε την ελευθερία και φεύγουμε από τον φαύλο κύκλο τους, μεταμορφώνοντας τις δράσεις τους σε αντιδράσεις μας.
Τα δικαιώματα μας στην Παλαιστίνη, όπου και αν βρισκόμαστε στην πατρίδα μας ή στην εξορία, είναι μοναδικά: επιστροφή, αυτοδιάθεση, τερματισμός της κατοχής, απελευθέρωση των κρατουμένων, γκρέμισμα των εποικισμών και του τείχους, προστασία της Ιερουσαλήμ, της Νεγκέβ, της Γαλιλαίας και των παράλιων από την ιουδαιοποίηση και τα προγράμματα εκδίωξης, και το σπάσιμο του ισραηλινού αποκλεισμού στην Γάζα – όλα αυτά είναι κομμάτια του ένα και μοναδικού αγώνα μας.
Όμως ο αγώνας για τον σκοπό μας, δεν διεξάγεται μόνο από μας, τους Παλαιστίνιους. Είναι συνδεδεμένος με τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο και το παγκόσμιο κίνημα μποϋκοτάζ, από-επένδυση και κυρώσεις , που απομονώνει το Ισραήλ σε αραβικό και διεθνή επίπεδο. Αυτές οι πράξεις δεν είναι παρά η επέκταση του παλαιστινιακού κινήματος αντί-κανονικότητας μέσα στο Ισραήλ και του αγώνα μας να απογυμνώσουμε το ρατσιστικό αποικιοκρατικό καθεστώς από την νομιμοποίηση του.
Μιλώντας εκ μέρους του κινήματος κρατουμένων, θα ήθελα να αναφερθώ στους κινδύνους του λεγόμενου συντονισμού ασφάλειας ανάμεσα στο Ισραήλ και σε οποιοδήποτε παλαιστινιακή ή αραβική πλευρά. Τα θύματα αυτού του συντονισμού είναι πρώτα απ’ όλα, οι αγωνιστές και οι κρατούμενοι για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και των αραβικών λαών. Καλούμε τους αραβικούς λαούς να σταματήσουν την συνεργεία ορισμένων αραβικών καθεστώτων με το Ισραήλ στο επίπεδο του λεγόμενου συντονισμού ασφάλειας, με το να ξεκινήσουν μια αραβική και παλαιστινιακή εκστρατεία για αυτόν τον σκοπό.
Ένας χρόνος στην φυλακή είναι υψηλό τίμημα για τους άδικους νόμους του Ισραήλ. ωστόσο, η ελεύθερη βούληση έκανε αυτόν τον χρόνο μια πράξη αποφασιστικότητας, πρόκλησης και αγώνα για τον λαό μας.
Από δω στέλνω ένα μήνυμα εκτίμησης και αγάπης σε όλους όσους κάλεσαν για την απελευθέρωση μου, όπως και στην λαϊκή επιτροπή για την υπεράσπιση μου και την Λαϊκή Επιτροπή Υπεράσπισης Πολιτικών Ελευθεριών, που ξεκίνησε εκστρατεία για την απελευθέρωση μου από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου.
Μέσα από τα κελιά της φυλακής, θέλω να χαιρετήσω την αγαπημένη μου οικογένεια που με στηρίζει και όλους εκείνους που βρίσκονται αλληλέγγυοι με τον σκοπό μας, εδώ και στο εξωτερικό, μεμονωμένα και τις οργανώσεις που εκπροσωπούν. Βρισκόμαστε σε συχνή επαφή και είμαστε μαζί στον αγώνα μας για απελευθέρωση και ελευθερία. Αυτό που ζητάμε, εμείς οι πολιτικοί κρατούμενοι, είναι ελευθερία και όχι να συσσωρεύουμε περισσότερα χρόνια στις φυλακές. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι και το να προστατέψουμε την ελευθερία μας, είναι καθήκον μας.
Στις 15 Μαΐου τιμήσαμε την 63η επέτειο της συνεχιζόμενης παλαιστινιακής καταστροφής. Η δύναμη μας συνεχίζει να πηγάζει από το δίκαιο του αγώνα μας και τα δικαιώματα μας, που μπορούν να εκπληρωθούν μόνο μέσα από τον αγώνα. Ο αγώνας για την απελευθέρωση, όπως και η ανοικοδόμηση του εαυτού μας, ως λαός και ως θεσμός, είναι δικαίωμα και υποχρέωση μας. Όσο για το τίμημα που πληρώνουμε, θα είναι πάντα οδυνηρό, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά. Όσο οδυνηρό κι αν είναι, δεν θα ξεστρατίσουμε από τον δρόμο της απελευθέρωσης και της ελευθερίας του λαού μας και της γης μας.
Η κυριαρχία τους, όσο κι αν κρατήσει, είναι προσωρινή, όμως η ελευθερία είναι το πεπρωμένο μας.
Αναρτήσεις
