Ανταπόκριση μέλους του Συλλόγου Ιντιφάντα, 11 Δεκέμβρη 2010
Πήγα στο Νάμπι Σάλεχ την πρώτη βροχερή μέρα του φθινοπώρου. Μαζί με τη χαρά για την πρώτη βροχή το χωριό είχε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα των σπασμένων παραθύρων από τα δακρυγόνα και τις σφαίρες του ισραηλινού στρατού.
Ήρθα για να συναντήσω την επιτροπή του χωριού και να παραδώσω τα χρήματα (1080 Ευρώ) που συγκεντρώθηκαν από το παζάρι αλληλεγγύης του συλλόγου τον Οκτώβριο στην πλατεία Καισαριανής.
Ο παρακείμενος εποικισμός φαινόταν σαν μια μεγάλη παραφωνία λίγο πριν την είσοδο στο μικρό χωριό. Το Νάμπι Σάλεχ ξεκίνησε τις συστηματικές διαδηλώσεις πριν από λίγους μήνες αλλά έχουν ήδη γίνει γνωστές για τη λαϊκή συμμετοχή και τη άγρια καταστολή.
Τα περισσότερα μέλη της επιτροπής του χωριού είχαν συγκεντρωθεί σε ένα σπίτι για τη συνάντησή μας, μικροί και μεγάλοι άντρες γυναίκες με πολύ χαρά και αρκετή περιέργεια να δουν αυτή την ξένη από το σύλλογο που έκανε μια δράση για το χωριό τους….. Μας ευχαρίστησαν με τον πιο θερμό τρόπο κυρίως για την πρωτοβουλία αλλά και για το χρηματικό ποσό που θα το χρησιμοποιήσουν για τις δραστηριότητες της επιτροπής.
Είχα δύο σύντομες συνομιλίες, με τον επικεφαλής της επιτροπής Bassem Tamimi και με μερικές γυναίκες.
Το χωριό σας έγινε γνωστό με τις διαδηλώσεις κατά της επέκτασης του εποικισμού. Πείτε μας λίγα λόγια για το χωριό.
Είναι ένα μικρό χωριό που λέγεται Νάμπι Σάλεχ, περίπου 400 με 500 άτομα. Eχει το μεγαλύτερο ποσοστό μαρτύρων στην Παλαιστίνη και το μεγαλύτερο ποσοστό φυλακισμένων στην Παλαιστίνη. Κάποιοι από τους ηγέτες της πρώτης ιντιφάντα είναι από αυτό το χωριό. Η ιστορία του χωριού συνδέεται με την αντίσταση είναι μέρος της κουλτούρας μας και της ζωής μας. Κάθε σπίτι στο χωριό έχει τις δικές του εμπειρίες με την κατοχή. Πιστεύουμε στο δικαίωμά μας και το καθήκον μας να αντιστεκόμαστε. Κανείς δεν θα μας σέβεται αν αποδεχτούμε να ζούμε κάτω από αυτή την κατοχή.
Έχετε επιλέξει την τακτική της λαϊκής αντίστασης…
Σε αυτή τη φάση πιστεύουμε στην λαϊκή αντίσταση ως τη στρατηγική της αντίστασης κατά της κατοχής. Θα συνεχίσουμε την αντίσταση ώσπου να εκλείψει η κατοχή από τη γη μας για να δημιουργήσουμε το κράτος μας. Έχουμε τα ίδια δικαιώματα όπως ο καθένας στον κόσμο, θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και να οικοδομήσουμε το μέλλον μας με ειρήνη και ασφάλεια, Δεν είμαστε ενάντια σε κάποιον λόγω της θρησκείας του ή του χρώματος του, αλλά θέλουμε τα δικαιώματά μας. Οι Ισραηλινοί για εμάς είναι αυτοί που σκότωσαν τα παιδιά μας, που πήραν τη γη μας, που μας βάζουν στην φυλακή, που καταστρέφουν τη ζωή μας. Αυτή είναι η εικόνα του Ισραήλ στο μυαλό μας. Όταν ξεκινήσαμε τη λαϊκή αντίσταση είδαμε και Ισραηλινούς που βγάζουν την κατοχή από τη νοοτροπία τους και προσπαθούν να ανυψώσουν την ανθρωπιά τους, που γίνονται σύντροφοι στον αγώνα μας και παλεύουν ενάντια στην κατοχή και τους εχθρούς της ανθρωπότητας. Το Ισραήλ και οι σιωνιστές είναι εχθροί της ανθρωπότητας, δεν είναι μόνο εχθροί των Παλαιστίνιων. Είναι και εχθροί των Ισραηλινών και όλων των ανθρώπων στον κόσμο. Ακόμα και οι τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών θεωρούν αφορμή αυτό που γίνεται στην Παλαιστίνη.
Πως ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις;
Ξεκινήσαμε τον Δεκέμβριο του 2009. δεν ήταν η πρώτη φορά που κάναμε διαδηλώσεις, πολλές φορές στο παρελθόν είχαμε οργανώσει διαδηλώσεις, αλλά ξεκινήσαμε με συστηματικό τρόπο το 2009, όταν οι έποικοι πήραν την πηγή νερού του χωριού. Είναι μια μικρή πηγή, αλλά την πήραν τελικά και επιτίθονταν σε όποιον προσπαθεί να πλησιάσει. Ήταν πια αδύνατο να σιωπούμε μπροστά σε αυτό που κάνουν στη γη μας. Κόβουν τις ελιές μας, άλλες φορές τις καίνε. Περίπου σε 1000 στρέμματα δεν έχουμε πλέον πρόσβαση, δεν μπορούμε να τα καλλιεργήσουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα στα κτήματα μας εκεί. Οι ελιές είναι η ζωή μας, είναι το εισόδημά μας είναι κάτι πολύ σημαντικό στο μυαλό μας γιατί όταν άρχισε η κατοχή το μόνο εισόδημα για τους Παλαιστινίους ήταν οι ελιές. Για το λόγο αυτό υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο με τις ελιές. Όταν τις κόβουν είναι για έναν Παλαιστίνιο σαν να σκοτώνουν το παιδί του, δεν μπορούμε να παραμένουμε σιωπηλοί ή να πιστεύουμε ότι είναι κάτι που έρχεται από το θεό. Πρέπει να αντισταθούμε.
Ξεκινήσαμε τις διαδηλώσεις και φτάσαμε στην πηγή νερού. Μας επιτέθηκαν με τα όπλα τους, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, πραγματικές σφαίρες. Οι έποικοι από επάνω έριχναν πέτρες, φορούσαν μάσκες και ορισμένοι έριχναν με τα όπλα τους. Εκείνη την ημέρα μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε στο χωριό και άρχισαν να καίνε τις ελιές, περίπου 150 ελιές.
Γνωρίζουμε ότι και στη συνέχεια η καταστολή των διαδηλώσεών σας από τον στρατό κατοχής είναι πολύ βίαιη.
Ναι, μετά συνεχίσαμε την αντίστασή μας. Κάθε μέρα ανελλιπώς. Έβαλαν στόχο τις γυναίκες στις επόμενες διαδηλώσεις. Τρείς τις κράτησαν για τρείς ώρες. Τη γυναίκα μου και δύο ξαδέλφες της. Στην επόμενη διαδήλωση πήραν δύο γυναίκες και τρεις άντρες στη φυλακή για δέκα μέρες και πληρώσαμε 10.000 Σέκελ για τον καθένα για να απελευθερωθούν. Μετά έβαλαν στόχο τα σπίτια. Πυροβολούσαν μέσα στα σπίτια. Σε επόμενη διαδήλωση πήραν περίπου 50 άτομα στη φυλακή, οι μισοί ήταν από το χωριό και οι μισοί από τα γύρω χωριά που έρχονται για να μας υποστηρίξουν.
Ο στρατός ήθελε απλά να δημιουργήσει πρόβλημα και να πει στους Παλαιστίνιους ότι αυτή η αντίσταση δεν προσφέρει τίποτα μόνο προβλήματα. Αυτό ήταν το μήνυμα, αλλά πιστεύουμε στα δικαιώματά μας και καταλαβαίνουμε ότι απλά αυτή είναι η κατοχή.
Η διαδήλωσή μας ξεκινάει στις 12 και τελειώνει στις 8-9 το βράδυ. Δεν είναι πια κάθε μέρα αλλά πολλές φορές την εβδομάδα. Οι έποικοι στέκονται στο λόφο και κοιτάζουν τους στρατιώτες τους να κυνηγούν τους Παλαιστίνιους, τραγουδάνε.
Πολλοί άνθρωποι από το χωριό μου μίλησαν για την πέτρα ως σύμβολο της παλαιστινιακής αντίστασης σαν να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τη μέθοδο αυτή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ακριβώς, αν για τους Ινδιάνους ήταν το βέλος για εμάς είναι η πέτρα. Δεν θέλουμε να μπούμε στη συζήτηση βίαιη ή μη βίαιη αντίσταση, δεν είμαστε δικηγόροι. Πιστεύουμε σε αυτή την αντίσταση και οποιοσδήποτε μπορεί να το δεχτεί είναι ευπρόσδεκτος. ‘Όποιος δεν μπορεί να το δεχτεί είναι δικό του πρόβλημα. Πιστεύουμε ότι είναι κομμάτι της ταύτισης μας με τη λαϊκή αντίσταση. Δεν θέλουμε να κάνουμε την ατζέντα μας κάτι στο οποίο όποιος έρχεται μπορεί να βάζει ότι θέλει. Αυτή είναι η δική μας ατζέντα. Πιστεύουμε ότι η ισραηλινή αριστερά ηττήθηκε γιατί ήθελε να αλλάξει την παλαιστινιακή πλευρά όχι την ισραηλινή πλευρά.
Μίλησέ μας σύντομα για την άποψή σας για την παλαιστινιακή υπόθεση σε αυτή τη φάση.
Πιστεύουμε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση σκότωσε την λύση των δύο κρατών με τους εποικισμούς και με όλα αυτά που κάνει. Προσπαθούμε να πείσουμε και να φέρουμε ισραηλινούς να συμμετέχουν στον αγώνα μας για τον τερματισμό της κατοχής και για την οικοδόμηση του ενός κράτους για όλους σε αυτή την περιοχή. Γιατί πιστεύω ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση. Αν μπορέσουμε να εξαλείψουμε την κατοχή από τα μυαλά μας πιστεύω ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα κράτος για χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους.
Πιστεύουμε ότι το βασικό πρόβλημα προέρχεται από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η σιωνιστική ή ισραηλινή κατοχή είναι ο φύλακας για τους καπιταλιστές. Και αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή αποβλέπει στις φυσικές πηγές και τις αγορές. Οι Ευρωπαϊκές χώρες πλήρωσαν το τίμημα του ολοκαυτώματος από το δικό μας λογαριασμό και δημιούργησαν ένα συνεχιζόμενο ολοκαύτωμα για εμάς από το 1948 ή μπορούμε να πούμε από το 1917, από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Είμαστε τα θύματα των θυμάτων και πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε μόνο με τις δικές μας προσπάθειές να αλλάξουμε την κατάσταση. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που πιστεύουν στη δικαιοσύνη και την ελευθερία που είναι η ίδια η ζωή και αν τη χάσεις δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις. Είμαστε αγωνιστές της ελευθερίας. Η ισραηλινή κυβέρνηση μας ανάγκασε σε άλλες μορφές αντίστασης και συνεχίζουν τα ψέματα τους για τους Παλαιστίνιους. Η ευθύνη του κόσμου είναι να πείσει εμάς για την ειρήνη. Δεν είναι η δική μας ευθύνη να μιλάμε για την ειρήνη γιατί είμαστε τα θύματα.
Η υποστήριξή σας και οι προσπάθειές σας μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε την αντίστασή μας. Και πιστεύουμε ότι όλοι όσοι πιστεύουν στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη αποτελούν κομμάτι του ίδιου αγώνα.
Και εμείς υποστηρίζουμε τον αγώνα σας γιατί η κατοχή στην Παλαιστίνη είναι μια κατάσταση απαράδεκτη για τον κάθε άνθρωπο. Ο αγώνας σας είναι ενάντια στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό που επηρεάζει και τις δικές μας ζωές. Οι δικές σας νίκες είναι και δικές μας και το αντίστροφο φυσικά.
Τα παζάρια αποτελούν μικρές δράσεις που όμως βασίζονται στην ιδέα της αλληλεγγύης και την ενισχύουν, παράλληλα προβάλουν την κατάσταση στην Παλαιστίνης και τους αγώνες σας. Επίσης τα παζάρια μας δίνουν την ευκαιρία πολύ νέοι άνθρωποι ακόμα και παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ιδέα της αλληλεγγύης και του αγώνα των Παλαιστίνιων.
Σας ευχαριστούμε για όλα. Χαιρόμαστε για το αίσθημα αυτό και το χρειαζόμαστε και είναι πιο σημαντικό από το υλικό κομμάτι. Γιατί εμείς έτσι ή αλλιώς θα συνεχίσουμε τις ζωές μας αλλά θέλουμε να βλέπουμε ότι κάποιοι ταυτίζονται μαζί μας στον αγώνα μας, αυτό μας βοηθάει να συνεχίζουμε. Και όπως το λες, ο ιμπεριαλισμός είναι ο εχθρός του καθενός στον κόσμο. Ευχαριστούμε για αυτά που κάνετε και γι αυτά που θέλετε να κάνετε και για τα αισθήματά σας
Η συζήτηση με τις γυναίκες ήταν χειμαρρώδης και αυθόρμητη, μεταφέρω εδώ κάποια σημεία από τη συζήτηση.
«Οι γυναίκες συμμετέχουν στην διαδήλωση για να υπερασπιστούν τη γη τους, τα σπίτια τους, τα παιδιά τους, τους άντρες τους, Ο στρατός και οι έποικοι καταστρέφουν ακόμα και τα δέντρα.
Ο ρόλος και η συμμετοχή των γυναικών στο Νάμπι Σάλεχ, ακόμα και των μεγάλων στην ηλικία στις διαδηλώσεις κατά του εποικισμού είναι πολύ ενεργός. Ο στρατός συνέλαβε μια ομάδα από κορίτσια. Τις συνέλαβαν με βίαιο τρόπο και τις χτύπησαν. Γνωρίζοντας την κουλτούρα μας ο στρατός με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να φοβίσει το χωριό… Τις έβριζαν και εκείνες που πέρασαν από ανάκριση τις παρενόχλησαν σεξουαλικά. Και η αλήθεια είναι ότι ορισμένες ή οι οικογένειές τους θορυβήθηκαν. Αλλά ακόμα και αν η γυναίκα δεν κατεβαίνει στη διαδήλωση συμμετέχει από το σπίτι της. Όλες είναι στις πόρτες των σπιτιών τους με τα απαραίτητα για να βοηθήσουν όσους επιστρέφουν από τη διαδήλωση και έχουν προβλήματα από τα δακρυγόνα. Ακόμα και αυτές που μένουν στα σπίτια τους, αν ο στρατός κάνει συλλήψεις κατεβαίνουν στη διαδήλωση. Άλλες φτιάχνουν σάντουιτς και τα στέλνουν στη διαδήλωση. Γιατί σε εμάς η διαδήλωση διαρκεί από τις 12.30 μέχρι τις 8 το βράδυ συνήθως. Οι ακτιβιστές που έρχονται από άλλα χωριά ή πόλεις επίσης μένουν και τρώνε στα σπίτια μας. Άλλες φορές κρύβουμε αυτούς που καταζητούνται για σύλληψη… Επίσης όταν το χωριό συγκεντρώνεται για να συζητήσει λέμε και υποστηρίζουμε τις απόψεις μας. Την ημέρα της γυναίκας θέλαμε να κάνουμε μια μεγάλη συγκέντρωση και είχαμε καλέσει τα γύρω χωριά αλλά δυστυχώς έκλεισαν όλους τους δρόμους.
Στο χωριό για οποιοδήποτε πρόβλημα έχουμε αλληλεγγύη και συμπαράσταση μεταξύ μας. Όταν για παράδειγμα οι έποικοι μας καταστρέφουν τη γη, όλο το χωριό έρχεται να βοηθήσει και να μας υπερασπιστεί. Αυτοί χτίζουν ολόκληρους εποικισμούς και εμείς επειδή θέλουμε να φτιάξουμε ένα δωμάτιο μας κατεδαφίζουν το σπίτι. Σε ποιό νόμο τα είδαν αυτά;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου