Πηγή : http://www.foreignpolicy.com/ 21/7/2010
«Η ακύρωση των δημοτικών εκλογών στην Δυτική Όχθη σηματοδοτεί μια ακόμα αποτυχία των δημοκρατικών θεσμών. Είναι άσχημο για τους Παλαιστίνιους και είναι άσχημο για την ειρήνη».
Η ακύρωση των εκλογών ήταν αδικαιολόγητη, παράνομη και απαράδεχτη ενέργεια. Βλάπτει τα δημοκρατικά δικαιώματα και γελοιοποιεί τα συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού. Αυτό όμως δεν αποτελεί μόνο εσωτερικό πρόβλημα της Παλαιστίνης. Η μόνη ειρήνη με διάρκεια, ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους, θα βασίζεται σε έναν διακανονισμό ανάμεσα σε δύο δημοκρατίες-όπως έγινε στην Ευρώπη, έτσι θα γίνει και στην Μέση Ανατολή.
Ο αγώνας των Παλαιστινίων για δημοκρατία είναι μακρύς και επίπονος. Απέναντι στα μεγάλα στοιχήματα, καταφέραμε να χτίσουμε μια αξιοθαύμαστη κοινωνία πολιτών, προκειμένου να επιβιώσουμε από την καταπίεση της ισραηλινής κατοχής και να καλύψουμε το κενό που έχει δημιουργήσει η ανυπαρξία μιας κεντρικής κυβέρνησης. Αναπτύξαμε παράλληλα μη κυβερνητικά υγειονομικά και εκπαιδευτικά συστήματα, χτίσαμε 17 πανεπιστήμια και ιδρύσαμε χιλιάδες τοπικές οργανώσεις. Τέλος, αναπτύξαμε κοινοτικά, λαϊκά προγράμματα αποκατάστασης για τους πολίτες με κινητικές δυσκολίες, που έλαβαν παγκόσμια αναγνώριση.
Η ισραηλινή κυβέρνηση από καιρό έχει υπάρξει ανειλικρινείς προς την Παλαιστινιακή Δημοκρατία και ταυτόχρονα συνθλίβει πρωτοβουλίες που έχουν αποτελέσματα ανεπιθύμητα γι’ αυτήν. Το 1976, ο τότε Ισραηλινός Πρωθυπουργός Σιμόν Περές πρόσφερε την ψευδαίσθηση της τοπικής διακυβέρνησης με τα να κάνει δημοτικές εκλογές, με σκοπό να αποδυναμώσει την εξουσία της ΟΑΠ.
Προς μεγάλη έκπληξη του Περές, το 90% των Παλαιστινίων ψήφισε προ-ΟΑΠ, ανεξάρτητες εκλογικές λίστες. Μέσα σε δύο χρόνια, η ισραηλινή κυβέρνηση –που αυτοχαρακτηρίζεται υπόδειγμα δημοκρατίας-εξόρισε τους νικητές των εκλογών και διέλυσε τα συμβούλια.
Με την σύσταση της Παλαιστινιακής Αρχής την δεκαετία του ’90, ελπίζαμε πως θα είχαμε μια γνήσια δημοκρατία. Αναγκαστήκαμε όμως να ανεχτούμε άγριους ελιγμούς ανάμεσα σε επιτυχημένες λαϊκές εκλογές και προσπάθειες – τόσο αυτό-επιβεβλημένες όσο και ξένες- που διέλυσαν τους εύθραυστους δημοκρατικούς θεσμούς μας. Οι Παλαιστίνιοι περίμεναν μέχρι το 1996 για να ρίξουν την ψήφο τους στις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές για τις έδρες στο νέο συσταθέν Νομοθετικό Συμβούλιο της Παλαιστίνης. Ακόμα θυμάμαι το χαμόγελο μιας υπερήλικης γυναίκας, της Φατιμά που μου είπε «Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που μπορώ να ψηφίσω».
Όμως εκείνη η χαρά δεν κράτησε. Έπρεπε να περιμέναμε δέκα χρόνια, μέχρι το 2006, για να ξανακάνουμε κοινοβουλευτικές εκλογές. Παρόλο που εκείνες οι εκλογές υποστηρίχτηκαν παγκοσμίως – ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζιμ Κάρτερ τις χαρακτήρισε «ειλικρινείς, δίκαιες και ασφαλείς»- τα αποτελέσματα δεν έγιναν ποτέ δεχτά από το Ισραήλ και από τις περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης, γιατί δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα: η Χαμάς κέρδισε με απόλυτη πλειοψηφία.
Ακόμα και όταν οι Παλαιστίνιοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια εθνική ενωτική κυβέρνηση, που αντιπροσώπευε το 96% του εκλογικού σώματος, παραμείναμε υπό το καθεστώς αποκλεισμού και εμπάργκο. Αυτό το γεγονός συνέβαλε στην παρατεταμένη διαμάχη ανάμεσα στην Χαμάς και την Φατάχ, που οδήγησε στον εσωτερικό διαχωρισμό της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας το 2007. Είχε ως αποτέλεσμα επίσης την ακύρωση των εκλογών της ΟΑΠ, που υποτίθεται ότι θα γίνονταν τον Ιανουάριο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει κάποιος να αναρωτηθεί για την απόφαση της ΠΑ να ακυρώσει τις δημοτικές εκλογές στην Δυτική Όχθη, που θα διεξάγονταν στις 17 Ιουλίου- και την προθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των ΗΠΑ να καταργήσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι έχουν αποδεχτεί το γεγονός ότι είναι απίθανο να διεξαχθούν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές, αν πρώτα δεν λυθεί το θέμα του διαχωρισμού της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο όλα τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσει πολιτών, εξαιρουμένης της Χαμάς, συμφώνησαν ότι η διεξαγωγή εκλογών είχε ζωτική σημασία. Η μόνη εναλλακτική θα ήταν η εκτελεστική επιτροπή να διορίσει νέα τοπικά συμβούλια, τα οποία όμως δεν θα είχαν την έγκριση της ΟΑΠ και θα στερούσαν στον λαό το δικαίωμα να διαλέγει τους αντιπροσώπους του.
Είδαμε τις δημοτικές εκλογές σαν έναν τρόπο να διατηρήσουμε τους σπόρους των δημοκρατικών αρχών και συστημάτων ζωντανούς, παρόλο τον φαύλο κύκλο των εσωτερικών διαφορών. Οι δημοτικές εκλογές, που θα διεξάγονταν σωστά, θα θύμιζαν σε κάθε αρχή ότι είναι υπόλογη στον λαό. Θα προωθούσε επίσης μη βίαιους τρόπους επίλυσης των εσωτερικών διαφορών, δίνοντας στους Παλαιστίνιους την ευκαιρία να εκφράσουν τα συμφέροντα τους με δημοκρατικά μέσα και όχι με την χρήση βίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου