Συνέδριο για το "Ένα κράτος"

Της Άννας Λουβίου, Ιούνιος 2010

Το δεύτερο συνέδριο για το ένα κράτος και το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων πραγματοποιήθηκε στη Χάιφα από έναν συνασπισμο οργανώσεων (Παλαιστινιακών και Ισραηλινών) με κυριότερη την οργάνωνση Γιοί της Γης, την κομμουνιστική οργάνωση των Παλαιστίνιων που ζουν στα εδάφη που κατελήφθησαν το 1948 (δηλαδή το Ισραήλ).

Στο άνοιγμα του συνεδρίου παραβρέθηκαν περίπου 300 άτομα, αρκετές αντιπροσωπείες από το εξωτερικό (π.χ. Κίνημα των χωρίς Γη - Βραζιλία , αντιμπεριαλιστικό καμπ - Αυστρία) και έγιναν χαιρετισμοί από προσφυγικούς καταυλισμούς και πολιτικές οργανωσεις από άλλες χώρες.

Η ατμόσφαιρα του Συνεδρίου ήταν πολύ συγκηνητική: Παλαιστινιακές σημαίες, ένα λεπτό σιγή για τους Παλαιστίνιους μάρτυρες. Όταν ακούστηκε ο παλαιστινιακός εθνικός ύμνος όλοι μαζί τραγούδησαν και όταν η μουσική σταμάτησε όλο το κοινό συνέχισε να τραγουδάει. Χειροκροτήματα και συνθήματα κυρίως όταν εμφανίστηκε σε video conference ο Haidar Eid από τη Γάζα, ο οποίος χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα για να μιλήσει καθώς δεν μπορούσε να μιλήσει από τη συγκίνηση.

Η Ghada Karmi Παλαιστίνια πρόσφυγας από τα Ιεροσόλυμα, και σήμερα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ, ξεκίνησε την ομιλία της αναφερόμενη στη σημασία του αγώνα για το ένα κράτος καθώς αποτελεί τη μόνη λύση για την επιστροφή των προσφύγων. Τόνισε τον παραλογισμό όλων των σχεδίων. «Πως είναι δυνατόν να ζητάνε από έναν λαό να εγκαταλείψει την πατρίδα του; Πως είναι δυνατό να έχουν μπει σε διαπραγματεύσεις για το πόσο μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων θα εγκαταλείψουν; Ζήτησε να στοχευτούν πολιτικά και οι δυτικές κυβερνήσεις οι οποίες υποστηρίζουν το σιωνιστικό σχέδιο και τέλος είπε ότι «στα λόγια είμαστε καλοί, όμως πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε την ιδέα του ενός κράτος πραγματικότητα.»

Ο Mohammed Kana’ne Γεν. γραμματέας της οργάνωσης Γιοί της Γης, πρώην πολιτικός κρατούμενος, θύμισε ότι πριν από άλλες δυνάμεις στα κατεχόμενα το ’48 εδάφη, οι προοδευτικές δυνάμεις ύψωσαν την Παλαιστινιακή σημαία και μέχρι σήμερα η οργάνωσή τους παλεύει τον ιμπεριαλισμό την αποικιοκρατία και την κατοχή.

Λίγες μέρες πριν από το συνέδριο δύο Παλαιστίνιοι του ‘48 συνελήφθησαν αποκλειστικά λόγω της πολιτικής τους δραστηριότητας. Οι Παλαιστίνιοι του ‘48 είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας για το Ισραήλ, το οποίο τον τελευταίο καιρό έχει εντατικοποιήσει τις φυλακίσεις και την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ο ίδιος ο Kana’ne πέρασε πολύωρες και επαναλαμβανόμενες ανακρίσεις επειδή αποφάσισαν ως οργάνωση να δημιουργήσουν ένα πολιτιστικό κέντρο.

Είπε ότι κάνουν κριτική στην Παλαιστινιακή Αρχή και την κυβέρνηση της Χαμάς στις περιπτώσεις που παραβιάζουν τις ελευθερίες στη Δυτκή Όχθη ή στη Γάζα και συνέχισε κατακρίνοντας τις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ: «Αδειάζουν οι Ισραηλινοί τα Ιεροσόλυμα από τους κατοίκους τους και εκείνοι διαπραγματεύονται άμεσα ή έμμεσα. Τελικά δεν θα έχουμε τίποτα για να υπερασπιστούμε.»

Για το σχέδιο του ενός κράτους δουλεύουν με ισραηλινές οργανώσεις και πρόσωπα, αλλά σε κανένα επίπεδο δεν συνεργάζονται με οποιονδήποτε δεν αποδέχεται το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων.

Όσο για το σχέδιο των δύο κρατών είπε οτι ούτε καν αυτοί που το έφτιαξαν δεν τον πιστεύουν. Το όραμα μας, είπε ο Kana’ne, παραμένει η σοσιαλιστική ή προοδευτική λύση γι αυτό το κράτος που θα σημαίνει και την πραγματική απελευθέρωση. Είναι μια πανανθρώπινη υπόθεση που θέλουν να την μοιραστούν με ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

Από τη Γάζα των δύο εκατομμυρίων φυλακισμένων ο Haidar Eid μέλος της Πρωτοβουλίας για το Ένα Κράτος δήλωσε χαρούμενος γιατί, όπως είπε, ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μοιράζονται το ίδιο όνειρο. Αλλά και λυπημένος γιατί δεν μπορεί να φτάσει στη Χάιφα, λυπημένος για τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό και το απαρτχάιντ που εφαρμόζεται με την βήθεια της Δύσης.

Το όραμα των δύο κρατών το χαρακτήρισε σωβινισμό μοναδικό στην ιστορία. «Είναι σαν το Όσλο να επηρέασε το λαό με τρόπο που το μόνο που το μόνο που θέλει είναι ένα κομμάτι γης και μια θέση σε ένα υπουργείο. Ακόμα και πολλοί αριστεροί διανοούμενοι έχουν πέσει στην παγίδα της λύσης των δύο κρατών κυρίως μετά την πτώση της Σοβ. Ένωσης. Όπως έγραψε και ένας συγγραφέας της Ν Αφρικής: «ήθελαν να είμαστε ευχαριστημένοι με λίγα και να ξεχάσουμε την ελευθερία»

Αν και οι διοργανωτές του ζήτησαν να μιλήσει εβραϊκά, ο Ilan Pappe ο σημαντικός αυτός καθηγητής και συγγραφέας ξεκίνησε με ένα μήνυμα στα αγγλικά για τους διεθνείς παρευρισκόμενους. «όταν γυρίσετε στις χώρες σας να μεταφέρετε το μήνυμα ότι το 2010 υπάρχει μια συσπείρωση δυνάμεων που δεν κρύβονται πίσω από άδεια συνθήματα ή υποτίθεται real politic και πραγματοποιείται ένα συνέδριο με συμμετοχή κάποιων από τους έποικους σε αυτή τη χώρα που δηλώνουν ότι έχουν δικαιώματα αλλά σέβονται στο ακέραιο τα δικαιώματα των Παλαιστίνιων. Δεν μιλάνε για αποζημιώσεις ή για διαπραγμάτευση για το πόσοι πρόσφυγες θα επιστρέψουν αλλά λένε ξεκάθαρά ότι όσοι ήταν θύματα εθνοκάθαρσης πρέπει να έχουν το δικαίωμα επιστροφής. Ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να μεταφέρετε, είναι ότι κάθε διπλωματική προσπάθεια, κάθε πρόγραμμα για χωρισμό θα βρει απέναντί του προοδευτικούς Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους. Στη συνέχεια μίλησε κυρίως από την πλευρά των Ισραηλινών που αρνήθηκαν να «πιστέψουν σε αυτά που τους δίδαξε το σιωνιστικό εκπαιδευτικό σύστημα» και ανέφερε πως βλέπει ως την κύρια ευθύνη τους να πουν την αληθινή ιστορία του 1948 «Δεν είναι δυνατό να μην ξέρουμε εμείς που είμαστε δεύτερη και τρίτη γενιά αποικιοκρατών ότι έχουμε ευθύνη»

Στη συνέχεια η σύζυγος του Ahmad Saadat, Abla Saadat, μετέφερε μήνυμα του άντρα της από τη φυλακή. Έστειλε χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους στο Συνέδριο και μήνυμα τιμής στους μάρτυρες και τους πολιτικούς κρατούμενους από τα εδάφη του ‘48. Στα περίπου 100 χρόνια του το αποικιοκρατικό σχέδιο δεν έχει καταφέρει να παράγει μια ανθρώπινη κουλτούρα, ανέφερε το μήνυμα. Σήμερα με την εντεινόμενη δίωξη των ακτιβιστών δεν έχει ξεριζωθεί το όραμα της απελευθέρωσης. Αυτοί που υπολογίζουν χωρίς το δικαίωμα της επιστροφής γελιούνται γιατί τίποτα δεν θα μας κάνει να το εγκαταλείψουμε.

Στο συνέδριο αναλύθηκαν διάφορα θέματα διεθνούς δικαίου και νομικών προσπαθειών που προωθεί το Ισραήλ για να κάνει αδύνατη την επιστροφή των προσφύγων όπως η πώληση των περιουσιών των προσφύγων. Μεγάλη έμφαση δόθηκε στη διαμόρφωση του προγράμματος και της πολιτικής συμμαχίας που θα προωθήσει αυτό το σχέδιο αν και δεν ήταν λίγο αυτοί που εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους για το αν η προώθηση αυτού του σχεδίου αποτελεί την σωστή στρατηγική στις σημερινές συνθήκες. Έμφαση δόθηκε τέλος, σε πρωτοβουλίες για υποστήριξη της ιδέας από οργανώσεις του εξωτερικού.