Εάν ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ehud Olmert ήταν απλά ένας διπλωμάτης ή ένας ακαδημαϊκός που παρουσίαζε μια αμφισβητούμενη άποψη, τότε η διακοπή της ομιλίας του στις 15 Οκτώβρη στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο θα ήταν ασφαλώς μια προσπάθεια να πνιχτεί η συζήτηση (στμ: αναφέρεται σε κριτική που του γίνεται σε άρθρο εφημερίδας του Σικάγο www.chicagomaroon.com για το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος από τους ακτιβιστές που διέκοψε τον Olmert). Πράγματι είχα ακριβώς αυτή την εμπειρία κατά τη διάρκεια της εμφάνισής μου στον ίδιο χώρο τον περασμένο Γενάρη μαζί με τον καθηγητή John Mearsheimer και τον Norman Finkelstein, που διεκόπη πολλές φορές από διαμαρτυρίες.
Αλλά η αντιμετώπιση ενός πολιτικού ηγέτη που είναι ύποπτος για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν μπορεί να ειδωθεί με τον ίδιο τρόπο.
Η έκθεση της ερευνητικής επιτροπής Goldstone, επιτροπής που συνέστησε ο ΟΗΕ για τη σύγκρουση της Γάζας τον περασμένο χειμώνα, βρήκε πως το Ισραήλ συμμετείχε στη σκόπιμη, ευρεία και αδικαιολόγητη καταστροφή ιδιωτικών περιουσιών και υποδομών και προκάλεσε σκόπιμα μαρτύρια στον άμαχο πληθυσμό. Αποφάνθηκε πως «τα συμβάντα που εξετάστηκαν από την επιτροπή είναι αποτελέσματα σκόπιμων σχεδιασμών και πολιτικών αποφάσεων» και πως πολλά μπορεί και να ισοδυναμούν με «εγκλήματα πολέμου» και «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Αν αυτά αποδειχθούν αλήθεια, τότε αυτός που φέρει την πρωταρχική ευθύνη είναι ο Ehud Olmert, ο οποίος, ως πρωθυπουργός και κορυφαίος πολιτικός διοικητής των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, συμμετείχε ουσιαστικά σε κάθε πτυχή του σχεδιασμού και της εκτέλεσης τους.
Η δολοφονία περισσότερων από 3000 Παλαιστινίων και Λιβανέζων κατά τη διάρκεια της τρίχρονης πρωθυπουργίας του Olmert, δεν είναι απλά μια διαφορετική άποψη για να αντιμετωπιστούν με μια ευγενική ερώτηση από το κοινό της ομιλίας του. Είναι εγκλήματα για τα οποία ο Olmert είναι υπόλογος ενώπιον του διεθνούς δικαίου και της κοινής γνώμης.
Το Ισραήλ, σε αντίθεση με τη Χαμάς (που κατηγορείται επίσης από την έκθεση Goldstone για εγκλήματα πολέμου), αρνήθηκε εντελώς να συνεργαστεί με την επιτροπή Goldstone. Ο Olmert προκλητικά ταξιδεύει στις ΗΠΑ παρουσιάζοντας δικαιολογίες για τα τρομερά αυτά εγκλήματα, πληρώνεται αδρά για τις διαλέξεις και τις ομιλίες που κάνει και χαιρετίζεται ως «θαρραλέος» πολιτικός άνδρας.
Όταν μαζί με άλλους αντιμετώπισα φραστικά τον Olmert, αντιπροσωπεύαμε τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη ειδικά για τις εκατοντάδες χιλιάδες των φοιτητών από τους οποίους ο Olmert στέρησε τα ίδια αυτά δικαιώματα.
Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα τον περασμένο χειμώνα, σχολεία και πανεπιστήμια ήταν ανάμεσα στους κύριους στόχους. Σύμφωνα με την έκθεση Goldstone, οι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις κατέστρεψαν ή προξένησαν σοβαρές ζημιές σε τουλάχιστον 280 σχολεία και παιδικούς σταθμούς. Συνολικά σκοτώθηκαν 164 μαθητές και δώδεκα δάσκαλοι και 454 μαθητές και πέντε δάσκαλοι τραυματίστηκαν.
Μετά τους βομβαρδισμούς, ο Olmert και το Ισραήλ συνέχισαν την επίθεσή τους στις ακαδημαϊκές ελευθερίες εμποδίζοντας εκπαιδευτικά εφόδια να περάσουν στη Γάζα. Τετράδια, χαρτικά και υπολογιστές συγκαταλέγονται μεταξύ των αντικειμένων που απαγορεύεται να εισέλθουν στη Γάζα. Τον Σεπτέμβρη, ο Chris Guness, εκπόσωπος τύπου της UNRWA της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, δημόσια απευθύνθηκε στο Ισραήλ ζητώντας του να άρει την απαγόρευση για τα βιβλία και άλλες προμήθειες που προορίζονται για τους τραυματισμένους μαθητές της Γάζας.
Το Ισραήλ κατέστρεψε κτίρια του Ισλαμικού Πανεπιστημίου και άλλων πανεπιστημίων. Σύμφωνα με την έκθεση Goldstone, επρόκειτο για «πολιτικά εκπαιδευτικά κτίρια και η έρευνα δεν ανακάλυψε καμιά πληροφορία για χρήση τους ως στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή τη συμβολή τους σε οποιαδήποτε στρατιωτική προσπάθεια που θα τα μετέτρεπε σε νόμιμο στόχο των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων».
Οι φοιτητές των πανεπιστημίων της Γάζας –από τους οποίους του 60% είναι γυναίκες – διδάσκονται ότι και οι φοιτητές του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Τα κίνητρα, οι φιλοδοξίες και οι δυνατότητές τους είναι εξίσου υψηλές αλλά οι ζωές τους ασφυκτιούν από την αφάνταστη βία, τα τραύματα και τον Ισραηλινό αποκλεισμό ο οποίος από μόνος του αποτελεί έγκλημα πολέμου. Ο Olmert είναι το πρόσωπο εκείνο που διέταξε αυτές τις πράξεις και πρέπει να λογοδοτήσει γι’ αυτές.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ορίζονται ως τα εγκλήματα εκείνα «που συγκλονίζουν συνειδήσεις». Όταν οι θεσμοί εκείνοι που έχουν την ηθική και νομική ευθύνη να τιμωρήσουν και να αποτρέψουν τα εγκλήματα αυτά, επιλέγουν την συνένοχη σιωπή – ή ακόμα χειρότερα, παρέχουν άσυλο σε έναν πιθανό εγκληματία πολέμου, που δικάζεται ήδη για διαφθορά στο Ισραήλ και τον παρουσιάζουν στους φοιτητές ως υπόδειγμα «ηγέτη» – τότε η ανυπακοή προκειμένου να σκιστεί το πέπλο της σιωπής, αποτελεί ηθικό καθήκον. Αντί να τους καταδικάζει, το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι περήφανο που οι φοιτητές του ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν το θάρρος να το κάνουν.
Για πρώτη φορά στην καταγραμμένη ιστορία, ένας Ισραηλινός πρωθυπουργός ήρθε δημόσια αντιμέτωπος με τα ονόματα των θυμάτων του. Ήταν μια συμβολική ρωγμή στον τοίχο της ατιμωρησίας και μια πρόγευση της οφειλόμενης δικαίωσης των θυμάτων που θα επέλθει όταν ο Olmert προσαχθεί σε δίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου