Συνέντευξη με τη Λεϊλά Χάλεντ

Το να περάσει κανείς από την Δ. Όχθη στην Ιορδανία - μέσω της γέφυρας του Άλενμπυ - και να επιστρέψει πίσω, είναι μια μεγάλη εμπειρία αλλά πιθανά και μια μεγάλη περιπέτεια με πολλά απρόβλεπτα. Βλέπεις όμως και αισθάνεσαι τι ακριβώς σημαίνει για τους Παλαιστίνιους ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Τις δυσκολίες, την ταλαιπωρία, τον εξευτελισμό, την αβεβαιότητα…. Περάσαμε αυτή την περιπέτεια, κάνοντας ένα τέτοιο ταξίδι τις ημέρες του Πάσχα που μας πέρασε για ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό, να συναντήσουμε την Λεϊλά Χάλεντ. Αφού για μέρες προσπαθούσαμε να οριστικοποιήσουμε το ραντεβού μας (δεν είναι και τόσο εύκολο για κείνη να δεσμευτεί) και είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε ότι για δεύτερη συνεχή χρονιά δεν θα τα καταφέρουμε, τελικά ξεκινήσαμε.

Συναντήσαμε την Λεϊλά Χάλεντ στο σπίτι της, σε μια γειτονιά στα προάστια του Αμάν. Μας υποδέχθηκε με το παραδοσιακό αραβικό κεντητό φόρεμα, μας κέρασε το απαραίτητο τσάι και χουρμάδες, χαμογελαστή και πρόθυμη να συζητήσουμε για τα πάντα. Το σπίτι της αποτελεί και το πολιτικό της γραφείο όπως μας διευκρίνισε, αφού η Ιορδανική κυβέρνηση της απαγορεύει την ανοιχτή πολιτική δράση και απαιτεί από αυτήν να είναι ανενεργή, κάτι βέβαια που δεν πράττει η ίδια σε καμιά περίπτωση. Και όταν της ζητήσαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία δέχτηκε αμέσως , αλλά μας επισήμανε ότι εκείνη έτσι κι αλλιώς ¨παρανομεί¨ με αυτή την συνάντηση μας, εμείς να επιλέξουμε…

Αμέσως μας ρώτησε για την εξέγερση (την ιντιφάντα όπως είπε) του Δεκέμβρη στην Αθήνα. Ήταν πλήρως ενημερωμένη και θεωρούσε σημαντικές αυτές τις εξελίξεις. Μας ευχαρίστησε επίσης για την κινητοποίηση στη Κρήτη, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας-Ισραήλ τον περασμένο Απρίλη και μας μίλησε για τον μεγάλο αντίκτυπο που είχε στην περιοχή. Μιλήσαμε για ώρες μαζί της, μας διηγήθηκε προσωπικές της ιστορίες, από το 1948 και πως έφυγε από την Χάϊφα σε ηλικία 4 χρονών, για την μοναδική φορά που πάτησε το πόδι της στην Παλαιστίνη, το 1996, με ειδική άδεια για μια πανηγυρική συνεδρίαση της PLO, για τον Ζώρζ Χαμπάς, πάντα με γλυκιά και αισιόδοξη διάθεση και έντονη αίσθηση χιούμορ ……. Φύγαμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Ενθουσιασμένοι για το ότι καταφέραμε να συναντήσουμε μια τέτοια μορφή του Παλαιστινιακού κινήματος, εντυπωσιασμένοι για την συγκρότηση και την πολιτική της στάση, ανικανοποίητοι που δεν μπορούσαμε να μιλάμε μαζί της για μέρες ακόμη.

Δημοσιεύουμε παρακάτω το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης μας ελπίζοντας ότι στο πολύ άμεσο μέλλον θα την συναντήσουμε ξανά ως προσκεκλημένη μας στην Ελλάδα , ανατρέποντας την απαράδεκτη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που την θεωρεί επικίνδυνη τρομοκράτισσα και της απαγορεύει την είσοδο στη χώρα μας. (Διαβάστε επίσης ένα σύντομο βιογραφικό της)

R-FreePalestine , 7/7/09

Η Παλαιστινιακή αντίσταση άντεξε θα λέγαμε στη Γάζα και μπορούμε με μια έννοια να μιλάμε για νίκη της αντίστασης, όμως η παλαιστινιακή υπόθεση συνολικά βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση ( εθνικός διχασμός , αρνητικός διεθνής συσχετισμός ). Τι δυνατότητες υπάρχουν να βγει από αυτή την κατάσταση; Με τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης και τον αποκλεισμό ο παλαιστινιακός λαός έχει κουραστεί. Υπάρχει κάποια διέξοδος;

Μόνο η επίτευξη της ενότητας είναι διέξοδος. Πρώτα από όλα δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι νίκη στη Γάζα γιατί η νίκη έχει μια συγκεκριμένη εφαρμογή, αλλά ο λαός μας δεν τα παράτησε. Αυτή είναι η νίκη , ότι δεν παραδόθηκαν παρά τη σφαγή.

Το πρόβλημα βρίσκεται μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, της Φατάχ και της Χαμάς. Για εμάς η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) είναι μια αυταπάτη, δεν είναι Αρχή γιατί όταν λέμε Αρχή εννοούμε κυριαρχία η οποία δεν υπάρχει στη Γάζα ή στη Δυτική Όχθη. Φυσικά αυτή η διαμάχη έφτασε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο, για αυτό συνέχεια καλούν σε διαπραγματεύσεις και στην επίτευξη ενός μίνιμουμ προγράμματος μεταξύ των δύο παρατάξεων. Η Χαμάς δεν είναι εναντίον των άλλων παρατάξεων και οι άλλες παρατάξεις δεν είναι ενάντια της Χαμάς ή τη Φατάχ. Τώρα ξεκινήσαμε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Κάναμε διαπραγματεύσεις και στο παρελθόν. Η Χαμάς έχει το δικό της όραμα από ιδεολογική και θρησκευτική σκοπιά και η ΠΑ ξεπερνάει τα όρια στις διαπραγματεύσεις της με του Ισραηλινούς σύμφωνα με τις συμφωνίες του Όσλο και μετά τον οδικό χάρτης και τώρα η Αννάπολη και όλα αυτά τα σκουπίδια. Από την αρχή ήμασταν εναντίον, ως αντιπολίτευση όπως και η Χαμάς.

Η επίλυση της αντίφασης μεταξύ των ισλαμικών και εθνικών κομμάτων θα γίνει μόνο με διαπραγματεύσεις και όχι με τα όπλα, σε αυτό προσβλέπουμε. Και πραγματικά πριν τις εκλογές για το κοινοβούλιο είχαμε τις διαπραγματεύσεις στο Κάιρο το 2005 και ένα κείμενο που όλες οι παρατάξεις αποδέχτηκαν για την αναμόρφωση του Οργανισμού για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ). Μετά την υπογραφή των συμφωνιών του Όσλο είχαμε διαφορές και αντιφάσεις στα οράματα και τις πολιτικές συμπεριφορές αλλά συμφωνήσαμε σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα γιατί η ΟΑΠ είναι ο αντιπρόσωπος όλων των διαφορετικών ομάδων στην Παλαιστίνη. Τώρα ξεκινήσαμε ξανά διαπραγματεύσεις και αυτό το μήνα θα υπάρχει ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε όλες τις παρατάξεις όχι μόνο μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς. Ξέρουμε ότι υπάρχουν διαφορές στο πολιτικό πρόγραμμα αλλά τώρα με την νέα κατάσταση μετά τη Γάζα είναι απολύτως απαραίτητο για όλους, η ενότητα είναι ο στόχος για όλους μας, γιατί χωρίς αυτή οι Ισραηλινοί θα χρησιμοποιήσουν τη διαμάχη για να προχωρήσουν σε αυτά που θέλουν να κάνουν. Ειδικά με τις πρόσφατες εκλογές στο Ισραήλ, αυτή τη φασιστική ομάδα στο Τελ Αβίβ, τους αποκαλώ συμμορία όχι κυβέρνηση. Είναι ο μόνος τρόπος, γιατί θεωρητικά και πρακτικά στη φάση της απελευθέρωσης δεν έχουμε την πολυτέλεια των επιλογών έχουμε μόνο την επιλογή της ενότητας για να αγωνιστούμε , να αντισταθούμε. Εδώ έρχονται οι διαφορές, πρέπει όμως να βρούμε τα ελάχιστα κοινά, ώστε να συνεχίσουμε στον αγώνα. Δεν έχουμε επιλογή όταν μάλιστα η Γάζα είναι αποκλεισμένη και η Ραμάλλα είναι αποκλεισμένη αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο. Τώρα στις 26 (Απριλίου) έχουμε ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων.

Η αριστερά και ειδικά το Λαϊκό Μέτωπο (ΛΜ) ήταν σημαντική δύναμη στο παρελθόν και σήμερα θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική την ενίσχυσή του, καθώς θεωρούμε πολύ σημαντική την ανάπτυξη των αριστερών επαναστατικών δυνάμεων και τη δημιουργία του τρίτου πόλου. Πως εκτιμάτε όλες τις προσπάθειες ενότητας της αριστεράς; Υπάρχει αισιοδοξία; Συνολικότερα μπορεί η αριστερά και ειδικά το Λαϊκό Μέτωπο να δυναμώσει, δηλαδή να ανασυγκροτηθεί αυτή την περίοδο;

Από το τελευταίο Συνέδριο του Λαϊκού Μετώπου έχουμε στο πρόγραμμά μας το ζήτημα της ενότητας των αριστερών οργανώσεων. Προσπαθήσαμε περισσότερες από μια φορές να έχουμε αυτό το ρεύμα. Τώρα η εντύπωση είναι ότι υπάρχει μόνο η Φατάχ και η Χαμάς. Από την προηγούμενη χρονιά αρχίσαμε την προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα για τις αριστερές οργανώσεις και αυτό θα είναι η βάση για τη δημιουργία ενός δημοκρατικού ρεύματος, στο οποίο όμως οι αριστερές οργανώσεις θα έχουν ηγετικό ρόλο. Εξετάζουμε διάφορα έγγραφα αυτών των τριών κομμάτων Λαϊκό Μέτωπο, Δημοκρατικό. Μέτωπο και Κόμμα του Λαού. Μερικές οργανώσεις μελέτησαν το κείμενο της πρωτοβουλίας, μερικές απάντησαν. Έχουμε ξεκινήσει βήμα-βήμα αξιολογώντας τις προηγούμενες πρωτοβουλίες και έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση όπως πριν από το Όσλο που για κάποιους λόγους δεν προχωρήσαμε στην ενότητα. Αυτή τη φορά, διακηρύξαμε ότι υπάρχει το αριστερό μέτωπο από αυτά τα κόμματα, όμως στην Κεντρική Επιτροπή της ΟΑΠ, το Δημοκρατικό Μέτωπο πρότεινε την εκλογή του Αμπού Μάζεν ως Προέδρου της Παλαιστίνης, το οποίο θεωρήσαμε απαράδεκτο. Όταν υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές, επηρεάζεται ολόκληρη η πρωτοβουλία, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε, δεν κάνουμε πίσω και δεν σταματάμε τις προσπάθειες συντονισμού και κοινής στάσης αυτών των τριών κομμάτων. Υπάρχουν πολιτικές διαφορές και διαφορές στο όραμα, τις οποίες επίσης θέλουμε να λύσουμε με διαπραγματεύσεις. Για παράδειγμα στις φοιτητικές εκλογές, στις εκλογές των υπαλλήλων της UNRWA μέσα και έξω από την Παλαιστίνη, ακόμα το Δημοκρατικό. Μέτωπο δεν δέχεται ότι πρέπει να είναι ίσο με το ΛΜ σε οργανωτικό επίπεδο και να υπάρχει μια κοινή λίστα για τις εκλογές. Φυσικά μέρα με την ημέρα θα βλέπουμε ότι υπάρχει κάτι στοιχειώδες στο οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε και είναι πιο σημαντικό από το να είμαστε διεσπαρμένοι. Μέχρι τότε δεν θα εγκαταλείψουμε, γιατί η ενότητα της αριστεράς δίνει στο λαό μας ελπίδα, που για αυτόν τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.

Μια ερώτηση που κάναμε επίμονα σε όλους του ηγέτες του ΛΜ που συναντήσαμε αφορούσε τη στάση του κόμματος στη Δυτική Όχθη. Καταλαβαίνουμε το διαφορετικό κοινωνικό πρόγραμμά σας με τη Χαμάς αλλά από την πλευρά της αντίστασης ήταν μαζί η Χαμάς με το ΛΜ. Το ερώτημα που μπαίνει είναι πως μπροστά στην απαράδεκτη στάση του Αμπάς, απέναντι στην αντίσταση στη Γάζα και τις κινητοποιήσεις στη Δυτική Όχθη, δεν υπήρχε μια πιο σκληρή στάση, πέρα από τις ανακοινώσεις, τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχουμε. Όλο το κίνημα αλληλεγγύης στην Ευρώπη ήταν εξαγριωμένο και ο κόσμος εδώ επίσης. Γιατί το ΛΜ δεν είχε μια πιο έντονη κριτική στάση απέναντι στον Αμπάς;

Μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα έχουμε δει πως η Αρχή συμπεριφέρεται, αν δεν συλλαμβάνουν τους ανθρώπους ζητούν από το Ισραήλ να κάνει τη δουλειά. Ξέρουμε ότι η ΠΑ κάνει τη δουλειά που θέλει το Ισραήλ αυτή είναι η θέση τους και αυτό το λέμε πολύ έντονα και καθαρά στους ανθρώπους. Ξέρετε ότι αυτοί συνέλαβαν το Γεν. Γραμματέα μας. Άνθρωποι από το λαό μας δωροδοκούνται από την ΠΑ, είναι υπάλληλοι και τώρα φοβούνται. Μετά το Όσλο πίστευαν ότι βρίσκονταν πιο κοντά στο στόχο της απελευθέρωσης, θεώρησαν ότι προδόθηκαν μετά την πρώτη Ιντιφάντα. Με τη δεύτερη Ιντιφάντα ένιωσαν ότι προδόθηκαν πάλι από την ΠΑ γιατί στις συμφωνίες του Όσλο υπάρχει μια παράγραφος για τα θέματα ασφαλείας, ότι 5.000 κατάσκοποι είναι υπάλληλοι στο μηχανισμό και κανένας στην αρχή δεν μας πίστευε ότι αυτό είναι αλήθεια και δείξαμε τα έγγραφα όπου αναφερόταν.. Αλλά τώρα το ξέρουν, γι αυτό οι άνθρωποι τώρα νιώθουν ότι βρίσκονται ανάμεσα στην κατοχή και στον μηχανισμό ασφαλείας της ΠΑ.

Η Χάλιντα Τζαρράρ είναι η μοναδική που μπορεί να μιλά εκ μέρους του ΛΜ. Η ηγεσία, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, του Πολιτικού Γραφείου είναι στη φυλακή και δεν λέμε ότι είναι μέλη του ΛΜ γιατί θα καταδικαστούν σε ισόβια. Θέλουμε οι άνθρωποι να κινητοποιηθούν ενάντια στην ΠΑ, είναι δύσκολο όμως για εμάς και μερικοί από τα άλλα κόμματα δεν αντιπαρατέθηκαν με τις υπηρεσίες ασφαλείας της ΠΑ. Η Χάλιντα απειλήθηκε στη Δυτική Όχθη από την ΠΑ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε όπλα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο αλλά προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε την ΠΑ διακηρύττοντας τη στάση μας. Ήταν πραγματικά ντροπή η στάση της ΠΑ και ειδικά του Αμπου Μάζεν. Υπάρχει μόνο ένας δρόμος με τις μάζες, η κινητοποίηση τους, να τους δίνεις στοιχεία, δεν μπορείς να τους ζητάς να κάνουν πράγματα που εσύ θέλεις. Γιατί τώρα έχουμε 12000 κρατούμενους στις φυλακές και οι άνθρωποι νιώθουν απογοήτευση. Από οικονομική άποψη η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Ο λαός μας ήταν πάντα έτοιμος να θυσιαστεί αλλά τώρα νιώθει ότι το αποτέλεσμα θα είναι ισραηλινή φυλακή ή φυλακή της ΠΑ ή να σκοτωθεί ή το σπίτι να καταστραφεί ή η γη να κατασχεθεί. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο για εμάς και εμείς σαν αριστερό κόμμα, είμαστε αποκλεισμένοι όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και στο εξωτερικό. Για παράδειγμα εδώ δεν έχω το δικαίωμα να μιλήσω δημόσια ή να έχω οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα. Οι Παλαιστινιακές οργανώσεις είναι απαγορευμένες. Και η διάσπαση επηρέασε το λαό μας με πολύ αρνητικό τρόπο. Εμείς σαν ΛΜ τι υποσχόμαστε στο λαό μας; Υποσχόμαστε ότι πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη και να αντέξουμε περισσότερες θυσίες γιατί δεν είναι κοντά η επίτευξη των στόχων. Οπότε νιώθουμε ότι τους υποσχόμαστε μόνο θυσίες αλλά με αυτό προσπαθούμε να τους κινητοποιήσουμε εναντίον σε ότι μας απομακρύνει από το δρόμο προς την ανεξαρτησία μας. Ξέρετε στον αγώνα μερικές φορές φτάνεις σε ένα στάδιο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν περισσότερο, δεν είναι ότι δεν θέλουν, αλλά ότι δεν βλέπουν τα αποτελέσματα και είναι πολύς καιρός τώρα είναι 42 χρόνια κατοχής. Γιατί θέλουμε πρώτα ενότητα ανάμεσα στις αριστερές οργανώσεις και μετά εθνική ενότητα ή τουλάχιστον, γιατί η ενότητα είναι μακριά, να είμαστε όλοι κάτω από την ομπρέλα του ΟΑΠ. Οι ισλαμικές οργανώσεις συμφωνούν να είναι ο ΟΑΠ η ομπρέλα αλλά είμαστε ακόμα σε διαπραγματεύσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου. Από την άλλη πλευρά είναι η κατοχή, οπότε έχουμε όλες αυτές τις δυσκολίες αλλά πρέπει να επικεντρωθούμε στην εσωτερική κατάσταση.

Ποια είναι η γνώμη σας για το ισλαμικό κίνημα και ιδιαίτερα για τη Χαμάς. Πιστεύετε ότι η Χαμάς είναι ένα εντελώς θρησκευτικό κίνημα ή έχει τροποποιηθεί η αντίληψη και η κίνησή της; Επειδή το ισλαμικό κίνημα είναι το μόνο που έχει καταφέρει νίκες απέναντι στο Ισραήλ - με τη Χεζμπολά - για πολλούς αριστερούς ανθρώπους στο κίνημα αλληλεγγύης στην Ευρώπη φαντάζει σαν η μόνη λύση γιατί με βάση και την αδυναμία της αριστεράς. Αντιμετωπίζουμε πολλές φορές και εμείς μια μεγάλη δυσκολία να εντοπίσουμε τα όρια ή να πείσουμε τον κόσμο ότι η αλληλεγγύη υπέρ του Παλαιστινιακού λαού πρέπει να πηγαίνει κυρίως προς την Αριστερά, τουλάχιστον από τους αριστερούς και κατόπιν προς τα εκεί. Θα θέλαμε και μια γενικότερη γνώμη για το ριζοσπαστισμό του ισλαμικού κινήματος και τι προβλήματα αντιμετωπίζουν αυτοί στη Γάζα.

Οι ισλαμικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν στην Παλαιστίνη μετά το 1992 μετά την πρώτη ιντιφάντα καθώς η επίδραση της θρησκείας στην κοινωνία μας είναι μεγάλη. Η ιστορία αυτής της περιοχής είναι το Ισλάμ, μαζί με τις άλλες θρησκευτικές ομάδες χριστιανούς και εβραίους. Αυτές είναι οι τρεις θρησκευτικές ομάδες στην κοινωνία μας. Αλλά το Ισλάμ έχει πολύ βαθιά επίδραση στην κουλτούρα της κοινωνίας μας και μετά το 1979 η ισλαμική επίδραση άρχισε να αυξάνεται. Αλλά εμείς όσον αφορά την Παλαιστινιακή κατάσταση, λέμε αυτές είναι δυνάμεις από την κοινωνία μας , στο βαθμό που αντιστέκονται στην κατοχή δεν έχουμε πρόβλημα. Σε αυτή τη φάση δεν είναι ιδεολογικό το ζήτημα ξέρουμε ότι έχουν την ιδεολογία του Ισλάμ. Εμείς έχουμε μια άλλη ιδεολογία, αλλά όσο είμαστε υπό κατοχή βρισκόμαστε στη φάση της απελευθέρωσης οπότε δεν συζητάμε ιδεολογίες συζητάμε πολιτικά ζητήματα.

Πρέπει να συντονιστούμε με όλες τις ομάδες που δέχονται το συντονισμό στην αντίσταση, αλλά το πρόβλημα με τα θρησκευτικά κόμματα είναι ότι δεν δέχονται τη συμμετοχή, πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τη δουλειά μόνοι τους. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι έχουν στόχο τη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους, αλλά όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο θα το συζητήσουμε. Ξεκίνησαν από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, το ξέρουμε ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, είχαν απαγορευτεί ως οργάνωση σε όλες τις αραβικές χώρες, εκτός από εδώ στην Ιορδανία όπου προστατεύονταν. Οπότε αυτή η επίδραση έφτασε σε ένα σημείο που οι μάζες ήταν με τις ισλαμικές ομάδες. Μετά τις εκλογές, τις οποίες κέρδισε η Χαμάς, σεβαστήκαμε τα αποτελέσματα και διακηρύξαμε ότι θα δουλέψουμε μαζί τους για να αντιμετωπίσουμε την κατοχή, αυτή είναι η βασική αντίθεση, αλλά δυστυχώς ήμασταν το τελευταίο κόμμα να διαπραγματευτούμε για την κυβέρνηση. Ζητήσαμε από τη Χαμάς να παραιτηθεί από την κυβέρνηση οπότε στο κοινοβούλιο θα ήμασταν μια μεγάλη δύναμη αντιπολίτευσης. Η ΠΑ δεν μπορεί να κάνει τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τους κανόνες, εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες σύμφωνα με το όραμά μας για να χτίσουμε την κοινωνία μας στη βάση της αντίστασης. Η Χαμάς δεν δέχτηκε ενώ η Ισλαμική Τζιχάντ δεν συμμετέχει οπότε συντονιζόμαστε. Αλλά και με τη Χαμάς συζητάμε και προσπαθούμε όσο μπορούμε για το συντονισμό. Η Γάζα βρίσκεται σε αποκλεισμό, πρέπει να συντονίσουμε όλες τις προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε τον αποκλεισμό. Να φτάσουμε σε όλο τον κόσμο, στις αραβικές μάζες, για να καταφέρουμε να σπάσουμε αυτό τον αποκλεισμό. Αλλά οι ισλαμικές ομάδες, ειδικά η Χαμάς, βλέπουν τις εσωτερικές, τις δευτερεύουσες αντιφάσεις το ίδιο με τη βασική αντίφαση και αυτό είναι πολύ λάθος. Αλλά αυτό είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας και ένα μεγάλο κίνημα που συνδέεται με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στο εξωτερικό. Όμως αυτό που έγινε στο Λίβανο είναι πολύ διαφορετικό, η Χεζμπολά ηγήθηκε της αντίστασης και νίκησε. Αλλά αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ο νότιος Λίβανος δεν είναι η Δυτική Όχθη και δεν είναι η Γάζα. Το Ισραήλ αντιμετωπίζει την Παλαιστίνη διαφορετικά από ότι βλέπουν το νότιο Λίβανο. Ο νότιος Λίβανος δεν είναι στην ιδεολογία του σιωνιστικού κινήματος. Τη Δυτική όχθη την αποκαλούν Ιουδαία και Σαμάρια, που σημαίνει ότι τη βλέπουν σαν κομμάτι του κράτους τους και για τη Γάζα, ο Σαρόν αναδιπλώθηκε με τη μονομερή αποδέσμευση. Ξέρουμε ότι η σιωνιστική ιδεολογία δεν θέλει τη Γάζα, γιατί θέλουν την περισσότερη γη με τους λιγότερους ανθρώπους αυτή είναι η ιδέα, αυτό είναι το όραμα των σιωνιστών και μετά οι σιωνιστικές κυβερνήσεις απλά εφαρμόζουν αυτό το πολιτικό όραμα. Το πρόβλημα είναι ότι οι ισλαμικές δυνάμεις και ειδικά η Χαμάς δεν το βλέπουν αυτό. Οι ισραηλινοί δεν οπισθοχώρησαν από τη Γάζα, αλλά ανακατένειμαν τις δυνάμεις τους, ελέγχουν τη Γάζα με τα όπλα και με τον αποκλεισμό. Η αντίφαση στην ανάλυση υπάρχει, αλλά όπως και να χει συνεχίζουμε για να πετύχουμε με αυτούς και με άλλες παρατάξεις το στόχο της ενότητας. Η ισλαμική Τζιχάντ έχει λίγο καλύτερη στάση στη Γάζα. Σας είπα δεν έχουμε την πολυτέλεια των επιλογών έχουμε μόνο μια επιλογή να αντιστεκόμαστε. Φτάνουμε πραγματικά σε ένα κρίσιμο σημείο για την πορεία του αγώνα μας και προσπαθούμε συνέχεια με τις άλλες οργανώσεις.

Μετά από τον πόλεμο στη Γάζα με τον τεράστιο αριθμό θυμάτων, πιστεύετε ότι οι δυνάμεις της αντίστασης έχουν ενισχυθεί; Η υποστήριξη του κόσμου έχει τονωθεί;

Στη Γάζα η κατάσταση είναι πάρα πολύ άσχημη αλλά το σημαντικό και το δείγματα της αποτυχίας του Ισραήλ είναι ότι οι άνθρωποι λένε δεν φεύγουμε, δεν αφήνουμε τη γη μας. Γιατί στόχος του Ισραήλ δεν είναι να εξαφανίσει τη Χαμάς, αλλά να εξαφανίσει την ιδέα της αντίστασης. Προσπαθούν με τον αποκλεισμό εδώ και δύο χρόνια να κάνουν τους ανθρώπους να λιμοκτονήσουν και μετά επιτείθονται.. Όπως συνέβη και στη Τζενίν, οι άνθρωποι δεν έφυγαν. Προσπάθησαν στη Γάζα να κάνουν τους ανθρώπους να πουν αρκετά με την αντίσταση, αλλά δεν το είπαν. Είναι λογικό ότι οι άνθρωποι με τη στάση που κράτησαν απέναντι στην επίθεση να νιώθουν νικητές, αλλά ειλικρινά, η κούραση είναι μεγάλη.

Χτες ένας από τους συντρόφους μας ήρθε εδώ στην Ιορδανία για να κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Τον βασάνισαν σχεδόν στα σύνορα οι Αιγύπτιοι, του είπαν φαίνεσαι μια χαρά δεν χρειάζεται να βγεις. Φανταστείτε, εκείνοι που ανακοινώνουν ότι άφησαν τους ανθρώπους να βγουν και να μπουν. Ήταν στα σύνορα στις 5 το απόγευμα, στις 12 τον άφησαν. Φανταστείτε ανθρώπους άρρωστους, για παράδειγμα με νεφρική ανεπάρκεια, δεν μπορούν να αντέξουν, επομένως χρειάζονται αυτό το μικρό διάλειμμα, για να πάρουν φάρμακα και περίθαλψη. Τόσοι άνθρωποι πέθαναν, τα σπίτια που καταστράφηκαν δεν μπορούν να ξαναχτιστούν. Μετά από 61 χρόνια κατοχής πάλι πάμε πίσω στις σκηνές. Αυτά είναι τα στοιχεία στα οποία βασιζόμαστε για να πούμε στις άλλες οργανώσεις κυρίως τη Χαμάς ότι πρέπει να πάψει αυτός ο διαχωρισμός. Γιατί το Ισραήλ επωφελείται, τα αραβικά καθεστώτα όχι μόνο σιωπούν, αλλά συνωμοτούν ενάντια στο λαό μας. Στην επίθεση στη Γάζα ήταν ξεκάθαρο ότι τα αραβικά καθεστώτα ήταν μουγκά δεν μίλησαν και εκείνα που μίλησαν, ευχόμαστε να μην είχαν μιλήσει, γιατί μίλησαν στους σιωνιστές, τους νέο-ναζί του 21ου αιώνα, έτσι του αποκαλώ. Αυτή είναι η νέα εκδοχή για τον 21ο αιώνα. Οι σιωνιστές ξεπέρασαν του Ναζί στις πολιτικές και τους στόχους τους. Αλλά τα αραβικά καθεστώτα απέτυχαν να έχουν μια κοινή συμπεριφορά.

Πρέπει να έχουμε υπομονή για το λαό μας. Είναι δύσκολο να βλέπεις παιδιά χωρίς οικογένειες και αν τα ρωτήσεις μιλούν για την καταστροφή σαν να μην συνέβη σε εκείνα, σαν να λένε μια ιστορία που δεν έχει σχέση με αυτά. Τι περιμένουμε από αυτή τη γενιά; Ότι θα αγωνιστούν; Όταν ένα παιδί μεγαλώνει χωρίς οικογένεια, χωρίς ούτε καν σχολείο τι περιμένουμε;

Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι αν επιτύχουμε την ενότητα, αυτή θα δώσει ελπίδα. Γιατί κάθε επανάσταση ξεκινάει από το όνειρο στο μυαλό και μετά κινητοποιεί τους ανθρώπους και αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι δεν έχει νόημα ο αγώνας. Νομίζω ότι πρέπει να ανανεώσουμε το όνειρο και την ελπίδα στα μυαλά των ανθρώπων. Ο στόχος του ιμπεριαλισμού, του σιωνισμού και του Ισραήλ, της υλικής βάσης του σιωνισμού είναι να δώσουν ένα μάθημα. Η επίθεση και η κατοχή του Ιράκ, ήταν ένα μάθημα για τα καθεστώτα. Όσα λένε όχι στην αμερικανική διοίκηση, θα σημαίνει το τέλος τους, για τη χώρα και για τους ηγέτες, θα πληρώσουν όπως ο Σαντάμ.. Στη Γάζα το μάθημα είναι για τους ανθρώπους, αν αντιστέκεστε αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Απέτυχαν στο Λίβανο. Τώρα βλέπετε ότι οι Άραβες επιτίθονται στη Χεζμπολά στο ίδιο το Λίβανο, ειδικά τώρα για τις εκλογές. Αλλά στην Παλαιστίνη δε μπορούν να πουν το ίδιο. Υπάρχει το Ισραήλ εκεί, αν μετρήσουμε 12.000 φυλακισμένοι, σημαίνει 12.000 οικογένειες και η μεγάλη ευρύτερη οικογένεια. Αν ένας είναι στη φυλακή σημαίνει ότι έχει τουλάχιστον 500 ανθρώπους πίσω, και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που κινητοποιεί τους ανθρώπους. Και το Ισραήλ δεν δίνει επιλογές, ή αντιστέκεσαι ή παραδίνεσαι και δεν θέλουμε να τα παρατήσουμε.

Όλη αυτή η κούραση πως θα αποτυπωθεί στις εκλογές για την ΠΑ, αν και όταν γίνουν;

Δεν προσβλέπουμε στις εκλογές αλλά στην αναμόρφωση του ΟΑΠ. Όλες οι παρατάξεις στο Κάιρο τον προηγούμενο μήνα (Απρίλιο) στις διαπραγματεύσεις, έθεσαν αυτό σαν πρώτο στόχο και μετά να γίνουν εκλογές στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα. Δεν μπορούμε να κάνουμε εκλογές με δύο διαφορετικές Αρχές. Αλλά τελικά θα γίνουν εκλογές.

Στις προηγούμενες εκλογές για διάφορους λόγους υπήρχε πόλωση ανάμεσα σε Φατάχ και Χαμάς και το Λαϊκό Μέτωπο είχε ένα μικρό ποσοστό που πιστεύουμε δεν ανταποκρίνεται στην ιστορία, τους αγώνες αλλά και το σεβασμό και την υποστήριξη που έχει μέσα στην παλαιστινιακή κοινωνία. Ποιά είναι η πραγματική δύναμη της αριστεράς και ειδικότερα του ΛΜ στην κοινωνία;

Στις πρώτες εκλογές μετά τις Συμφωνίες στο Όσλο δεν συμμετείχαμε, άλλα μετά, όταν ο νόμος ήταν πια παλαιστινιακός πήγαμε στις εκλογές. Τώρα όπως σας είπα ήδη προσπαθούμε για τη δημιουργία του τρίτου ρεύματος, του αριστερού, κάνουμε ότι μπορούμε για αυτό γιατί όταν φτάσουμε στις εκλογές πρέπει να έχει δημιουργηθεί, χωρίς αυτό θα ηττηθούμε. Όταν αξιολογήσαμε τα αποτελέσματα των εκλογών, δεν ήταν ο μόνος λόγος η κατοχή, και εμείς είμαστε υπεύθυνοι, δεν βάλαμε όλες τις προσπάθειές μας στις εκλογές, ή κάναμε κάποια λάθη. Ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν είχαμε χρήματα, οι άλλες οργανώσεις είχαν πάντα πηγές. Φυσικά αναλαμβάνουμε την ευθύνη και τώρα έχουμε αυτό το μάθημα. Σε εθνικό επίπεδο νομίζω παίζουμε έναν σημαντικό ρόλο να φέρουμε τα κόμματα μαζί και αυτό είναι πολύ φανερό στις διαπραγματεύσεις. Η Φατάχ είναι διχασμένη σε τρεις ομάδες. Η Χαμάς δεν είναι διχασμένη αλλά έχουν δύο οπτικές, ορισμένοι δεν θέλουν τις διαπραγματεύσεις και δυσκολεύουν αυτή τη διαδικασία. Εμείς είμαστε αυτοί που κάνουν προτάσεις για να μειώσουμε την απόσταση μεταξύ τους και οι δύο παρατάξεις το αναγνωρίζουν αυτό. Αλλά πρώτα έρχεται η δική μας ευθύνη να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας πρώτα ως ΛΜ, μετά ως αριστερό-δημοκρατικό μέτωπο και μετά σε εθνικό επίπεδο. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να καταλήξουμε σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα με διαπραγματεύσεις.

Είπατε προηγουμένως ότι η Φατάχ είναι διχασμένη. Είναι ένα ιστορικό κίνημα με πάρα πολλούς αγώνες και θυσίες. Σήμερα, η ομάδα του Άμπού Μάζεν την έχουν καταλάβει ή υπάρχει κάποια εσωτερική δύναμη, πιθανά με τον Μαρουάν Μπαργούτι που μπορεί να φέρει θετική αλλαγή;

Υπάρχουν κάποια μέλη που αντιτίθονται στον Αμπού Μάζεν, αλλά δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε εσωτερικό ρεύμα. Μόνο από πολιτική άποψη μερικές φορές δέχονται το συντονισμό. Ο διαχωρισμός μέσα στη Φατάχ αφορά τις διαμάχες για οφέλη και μάλιστα προσωπικά, όχι για τον σκοπό θέλουν περισσότερη εξουσία σε αυτό το μηχανισμό γιατί βλέπουν την ΠΑ σαν πίτα από την οποία θέλουν μεγαλύτερο κομμάτι. Γιατί την αντιπολίτευση μέσα στη Φατάχ την εξαφάνισαν αλλά ακόμα υπάρχουν κάποια άτομα. Τώρα ο Μαρουάν Μπαργούτι είναι στη φυλακή, οπότε αυτοί που υποστηρίζουν τον Μαρουάν Μπαργούτι ελέγχονται από την ΠΑ, τον μηχανισμό ασφαλείας. Οι Ταξιαρχίες Αλ Άκσα τα παράτησαν, έδωσαν τα όπλα τους στην ΠΑ και είναι μέρος του μηχανισμού. Δωροδοκούν τους ανθρώπους, του λένε αντί να σας κυνηγούν και να σας σκοτώνουν μπορούμε να σας προστατέψουμε με τον να είστε υπάλληλοι νόμιμοι της Αρχής, λένε νόμιμα και παράνομα όπλα παίζουν με αυτούς τους όρους. Βλέπετε ότι προσπαθούν να κάνουν το Συνέδριό τους αλλά υπάρχουν όλες αυτές οι αντιφάσεις.

Έχουμε ακούσει να μιλάει πολύς κόσμος για τη λύση του ενός κράτους, έτσι όπως την έβαζε το ΛΜ και στο παρελθόν , είναι κάτι που πρέπει να επανέλθει σαν κεντρική ιδέα ή η τακτική έστω του κράτους στα σύνορα του 67 είναι αυτή που πρέπει να έχει αυτή τη στιγμή το Παλαιστινιακό Κίνημα;

Από την ίδρυση του ΛΜ δηλώσαμε ότι ο τελικός στόχος είναι η ίδρυση ενός δημοκρατικού κράτους στην Παλαιστίνη, αλλά ως τακτική δεχτήκαμε το στόχο της δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα που περιλαμβάνει τα Ιεροσόλυμα. Αυτό είναι το πρόγραμμα του ΟΑΠ. Πριν από αυτό, το πρόγραμμα λεει για το δικαίωμα της επιστροφής, γιατί αυτό είναι το κλειδί για την επίλυση όλης της διαμάχης. Η επιστροφή των παλαιστίνιων προσφύγων που είναι τώρα περισσότεροι από έξι εκατομμύρια έξω από την Παλαιστίνη. Η ΠΑ διαπραγματεύεται ακόμα με το Ισραήλ γιατί απέτυχε μέχρι τώρα να εγκαθιδρύσει το κράτος. Μάλιστα χτες ο Νετανιάχου έλεγε στο Μίτσελ ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αναγνωρίσουν το εβραϊκό κράτος. Όταν εμείς λεμε δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους δεν σημαίνει ότι έχουμε εγκαταλείψει το δικαίωμα της επιστροφής, αυτή είναι η διαφορά, ότι αυτοί διαπραγματεύονται και έχουν βάλει στην άκρη το δικαίωμα της επιστροφής. Αυτό δεν το δεχόμαστε. Δεχόμαστε το στόχο των συνόρων του 67 το γιατί φυσικά δεν μπορούμε να απελευθερώσουμε τη Χάιφα πριν τη Ραμάλλα, είναι λογικό. Όλος ο κόσμος λεει ότι υπάρχει κατοχή αλλά δεν εννοεί τη Χάιφα. Με τις διαπραγματεύσεις θα φτάσουν σε ένα σημείο που θα δημιουργηθούν δύο κράτη, ένα εβραϊκό, κάτι που δεν δεχόμαστε. Γι’ αυτό κάποιοι από την ΠΑ όπως ο Αμπού Αλαα έλεγε λύση του ενός κράτους αλλά και αυτό είναι αδύνατο, είναι διαφυγή προς τα μπρος και δεν δίνει ελπίδα στο λαό ούτε οι Ισραηλινοί θα το δεχτούν. Με όλους αυτούς τους εποικισμούς δεν θα υπάρξει ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος. Ακόμα και αν έπρεπε να διαλέξουμε, φυσικά δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής, ανάμεσα σε ανεξάρτητο κράτος και στο δικαίωμα της επιστροφής, θα επιλέγαμε το δικαίωμα της επιστροφής. Εκείνοι (η Φατάχ) θα διαλέξουν το κράτος, αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο έχουμε μεγάλη αντίφαση και δημιουργεί ένα παράδοξο και είναι ένα κομμάτι της δυσφορίας για το λαό: Τι θέλουμε τελικά, για ποιό στόχο παλεύουμε, ένα κράτος δύο κράτη, έχουμε εγκαταλείψει το δικαίωμα της επιστροφής; Ακόμα και στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι πρόσφυγες και θέλουν να γυρίσουν.

Πως βλέπετε την κατάσταση στη Μέση Ανατολή γενικά, είναι μια ενδιαφέρουσα κατάσταση με όλες τις αλλαγές, Ιράν Συρία, Λίβανος, βάζοντας και το στοιχείο της νέας διοίκησης των ΗΠΑ.

Υπάρχουν δύο παίκτες στην περιοχή σε επίσημο επίπεδο. Το Ισραήλ υποστηριζόμενο από τη διοίκηση των ΗΠΑ και το Ιράν. Οι άλλοι παίκτες είναι μαριονέτες. Σε μαζικό επίπεδο υπάρχουν οι ομάδες αντίστασης στο Ιράκ την Παλαιστίνη, το Λίβανο, που ακόμα δεν είναι ενωμένες, αλλά συντονίζονται. Το όραμα της διοίκησης των ΗΠΑ και του Ισραήλ είναι να έχουν τη Μεγάλη Μέση Ανατολή όπου θα επανασχεδιάσουν την πολιτική και γεωγραφική κατάσταση. Οι Ισραηλινοί στη Χερτζιλίγια πέρυσι είχαν έναν νέο χάρτη για την περιοχή με αλλαγές παντού στην Ιορδανία τη Συρία την Παλαιστίνη.. Όσον αφορά το Ισραήλ σαν κράτος θέλουν περισσότερη γη με όσο το δυνατό λιγότερους ανθρώπους. Δεν μπορούν να συνεχίσουν την κατοχή. Άφησαν τη Γάζα αλλά θέλουν να έχουν τον έλεγχο. Στη Δυτική Όχθη, περισσότεροι εποικισμοί, τείχος,. Την ίδια στιγμή ψάχνουν για λύση στην Ιορδανία ως εναλλακτική πατρίδα για τους Παλαιστίνιους. Αυτό είναι το όραμά τους. Στο Λίβανο δεν κατάφεραν να σταματήσουν την αντίσταση και τη Χεζμπολά, τώρα η Χεζμπολά είναι ένα δυνατό πολιτικό κόμμα. Αλλά ακόμα δημιουργούν καταστάσεις ώστε ο κόσμος να πει δεν θέλουμε την αντίσταση. Νομίζω ότι έχουν στο όραμά τους πως να τελειώσουν με την αντίσταση όχι μόνο υλικά αλλά και θεωρητικά, στα μυαλά των ανθρώπων. Θυμάμαι το 1974 μετά και τις διαπραγματεύσεις του Σαντάτ με το Ισραήλ, γράψαμε ότι δεν μπορούν να εφαρμόσουν το όραμά τους παρά αν αλλάξουν το μυαλό μας. Όσο η αντίσταση ως ιδέα είναι στα μυαλά των ανθρώπων δεν μπορούν να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Αλλά ακόμα προχωράνε, οπότε πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό διευρύνοντας την κουλτούρα της αντίστασης όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά.

Προσπαθούμε και πάλι να χτίσουμε ένα αραβικό μέτωπο τουλάχιστον στις χώρες γύρω από την Παλαιστίνη, κυρίως στην Αίγυπτο, η οποία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο, αν συμβεί αλλαγή τα πράγματα θα προχωρήσουν. Επίσης σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν αλλαγές ειδικά καθώς οι Αμερικανοί δεν πέτυχαν τους στόχους τους στο Ιράκ, αν και το κατέχουν. Στο Αφγανιστάν η αντίσταση αυξάνεται. Δεν μου αρέσουν οι Ταλιμπάν αλλά μισώ την κατοχή. Το όραμά της αμερικανικής διοίκησης για το Ιρακ αλλάζει σε ένα βαθμό, για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους φυσικά, αλλά δεν μπορούν να επιτεθούν ξανά, στο Ιράν για παράδειγμα. Αυτές οι αλλαγές αν ξέρουμε πως να επωφεληθούμε από αυτές σε παλαιστινιακό, αραβικό και διεθνές επίπεδο μπορούμε να προχωρήσουμε. Τώρα μπορεί να πείτε αυτή είναι μεγάλη διαδικασία, αλλά ποιός είπε ότι οι αλλαγές στην ιστορία δεν είναι μακριές διαδικασίες;

Αν και η αμερικανική διοίκηση άλλαξε πρόσωπο το σύστημα είναι ακόμα εκεί, αλλά η οικονομική κρίση θα επηρεάσει το σύστημα γιατί δεν έχουν λύσεις.

Στις αραβικές χώρες δεν υπάρχουν ή δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον για αριστερά προοδευτικά κινήματα. Τα ισλαμικά κινήματα είναι γνωστά ως η αντίσταση.

Όχι δεν νομίζω. Τα ισλαμικά κινήματα βέβαια σε όλο τον κόσμο έχουν στήριξη, η Χαμάς για παράδειγμα υποστηρίζεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους με χρήματα και με όπλα, το Ιράν υποστηρίζει τη Χεζμπολά, πολιτικά και υλικά το ίδιο και για άλλες ομάδες, αλλά νομίζω τώρα σε διεθνές επίπεδο υπάρχει ένα κίνημα. Δείτε το Συνέδριο κατά του ρατσισμού στην Γενεύη, αυτό είναι νέο δεν υπήρχε πριν και οι κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να νιώθουν την παγκοσμιοποίηση στις χώρες τους, υπάρχει η Κίνα, η τεράστια οικονομική δύναμη, η Ρωσία προσπαθεί επίσης να έχει ρόλο στο διεθνές επίπεδο η Ινδία, όλη η Λατινική Αμερική...

Ναι αλλά στην Μέση Ανατολή;

Αυτό επηρεάζει τη Μέση Ανατολή. Όλες αυτές οι αλλαγές δίνουν υποστήριξη στις αντιστασιακές ομάδες. Αντιστεκόμαστε ως κόμμα σαράντα τρία χρόνια και βρεθήκαμε σε ένα στάδιο που υποχωρούμε γιατί πιεζόμαστε συνέχεια, ως άτομα επίσης. Βλέπετε δεν μπορούμε να πάμε σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, γιατί θεωρούμαστε τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά υπάρχουν αλλαγές στην Ευρώπη, εσείς κάνετε ότι μπορείτε άλλες αριστερές και δημοκρατικές οργανώσεις προσπαθούν ώστε να βγούμε από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Αυτό θα μας δώσει μεγαλύτερη δύναμη να προχωρήσουμε, μερικές φορές οι αλλαγές έρχονται απ έξω.

Η τελευταία ερώτηση είναι ποιό είναι το μήνυμά σας για τον ελληνικό λαό και για το κίνημα αλληλεγγύης. Σε όλο τον κόσμο γίνονται κάποιες προσπάθειες για το μποϋκοτάζ, σας στείλαμε και τις πληροφορίες για την κινητοποίηση στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας-Ισραήλ (Ηράκλειο Κρήτης, Απρίλιος 2009).

Ήταν πολύ ωραία εικόνα και το είδα και στην τηλεόραση. Το μήνυμά μου για τον ελληνικό λαό σαν ένας άνθρωπος που αγωνίζεται για την ανθρωπότητα και την αξιοπρέπεια είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανθρωπότητα όσο ο ιμπεριαλισμός και ο σιωνισμός είναι ακόμα υπαρκτοί. Πρέπει μόνο να υπενθυμίσω ότι ο Ναζισμός έφερε την καταστροφή της Ευρώπης 50 εκ θύματα, τι περιμένουμε από το σιωνισμό; Είναι το τέλος της ανθρωπιάς γιατί είναι ρατσισμός, είναι τρομοκρατία. Το μήνυμα είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό με το δικό του ο καθένας τρόπο. Πρακτικά, ξεκινώντας καμπάνιες, μποϋκοτάζ, αυτό είναι ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο για να αντιμετωπίσουμε τους κοινούς μας εχθρούς, η αντίδραση είναι εχθρός μας επίσης και υπάρχει ένας θεμελιώδης νόμος ότι όταν υπάρχει αντίδραση και αδικία, η αντίσταση είναι καθήκον και αντίσταση σημαίνει όλες τις μορφές τις αντίστασης, ξεκινάει με τον πολιτιστικό τομέα, αθλητισμό, σε ακαδημαϊκό επίπεδο επίσης είναι πολύ σημαντικό να κινητοποιήσουμε πανεπιστήμια να μποϋκοτάρουν ισραηλινούς ακαδημαϊκούς και πανεπιστήμια όπως έχει γίνει στη Βρετανία. Για το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να συναντηθούμε να διαμορφώσουμε μίνιμουμ προγράμματα, πρακτικά όχι θεωρητικά, να πάμε βήμα-βήμα και όταν υπάρχει αποτέλεσμα να χτίζουμε πάνω σε αυτό για να προχωράμε. Τον προηγούμενο αιώνα ήταν «εργάτες ενωθείτε» ¨καταπιεσμένοι ενωθείτε τώρα πρέπει να πούμε «παγκοσμιοποιείστε τον αγώνα», νομίζω αυτό είναι ένα αποτελεσματικό σύνθημα.. Αυτό είναι ο μήνυμά μου ας παγκοσμιοποιήσουμε τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την παγκοσμιοποίηση και τα αποτελέσματά της όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε πολιτισμικό επίπεδο και τον σιωνισμό και θα νικήσουμε είμαι σίγουρη για αυτό.

Προχτές μου είπατε πως πήγατε στη Χάιφα, την επόμενη φορά θα σας προσκαλέσω εγώ στη Χάιφα, την πόλη μου.

Αμάν Ιορδανίας , 20 Απρίλη 2009