Κείμενα του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης
«Η Αριστερά της Παλαιστινιακής Αντίστασης, έχει καθήκον να οικοδομήσει γερές σχέσεις με τις προοδευτικές, εργατικές και φοιτητικές δυνάμεις των αστικών δυτικών κρατών. Ακόμη έχει καθήκον να ενισχύσει την Διεθνιστική Αλληλεγγύη μαζί τους, την Αλληλεγγύη εκείνη που δεν εκφράζεται μόνο με την υποστήριξη της Αντίστασης οικονομικά και προπαγανδιστικά, αλλά με την κλιμάκωση του αγώνα στις χώρες τους ενάντια στις κυβερνούσες εκμεταλλευτικές τάξεις»
Από κείμενο του 3ου συνεδρίου του P.F.L.P.- Μάρτης ‘72
Η πρώτη δίνει μεγάλη σημασία-αν όχι μοναδική-στον διπλωματικό και «πολιτικό τομέα», έχοντας την εντύπωση ότι με αυτόν τον τρόπο θα πετύχει ότι δεν πέτυχε ο ένοπλος αγώνας μέχρι τώρα, μπαίνοντας έτσι στο παιχνίδι των αντιδραστικών καθεστώτων. Οι πολιτικές δυνάμεις που υιοθετούν αυτήν την γραμμή ξέρουν καλά πόσο ανάγκη έχουν τα καθεστώτα αυτά!
Η δεύτερη γραμμή, είναι η γραμμή της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ της πολιτικής διευθέτησης και των συμβιβαστικών λύσεων (Παλαιστινιακό κρατίδιο), που ήταν καρπός του πολέμου του Οκτώβρη. Το «Λαϊκό Μέτωπο» στις 7/10/73 τόνισε σε μια προκήρυξη πως στόχος του πολέμου είναι η προώθηση της διευθέτησης και όχι η απελευθέρωση της κατεχόμενης πατρίδας. Κάλεσε δε τον λαό σε αγώνα και επαγρύπνηση ενάντια σε τέτοιες προθέσεις. Μετά τον πόλεμο του ’73 σχημάτισε με άλλες παλαιστινιακές δυνάμεις που απορρίπτουν την παρέκκλιση και την διευθέτηση, το ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ των συμβιβαστικών λύσεων. Απεχώρησε επίσης από τα εκτελεστικά όργανα της P.L.O. το 1974 και παρέμενε στην Εθνοσυνέλευση. Έτσι αρνείται τις ευθύνες από τον ιστορικό-τραγικό για την Παλαιστινιακή Επανάσταση συμβιβασμό που πραγματοποιείται.
Τα γεγονότα του Λιβάνου έδειξαν το είδος της διευθέτησης που θέλει ο Ιμπεριαλισμός στην περιοχή. Ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός έσπρωξε τους Σύριους στην μάχη όταν έβλεπε πως η Δεξιά και η άρχουσα τάξη ήταν ανίκανες να αντιμετωπίσουν τις προοδευτικές δυνάμεις. Το Παλαιστινιακό και το Λιβανέζικο τουφέκι στάθηκαν πλάι-πλάι και αντιμετώπισαν όσο μπορούσαν τους Σύριους εισβολείς.
Ο Ιμπεριαλισμός θέλει να ελέγχει την αραβική περιοχή χωρίς το «άγχος» από το επαναστατικό τουφέκι που μπορεί ν’ απειλήσει τα σχέδια του και τα συμφέροντα του. Η πρώτη απάντηση σ’ αυτή την αυξανόμενη ιμπεριαλιστική επιρροή ήταν η εξέγερση του λαού στην Αίγυπτο με την καθοδήγηση του Εργατικού Κουμουνιστικού Κόμματος της Αιγύπτου. Αυτή η εξέγερση έδειξε ότι οι Αραβικές μάζες θ’ απαντήσουν στο ξεπούλημα της υπόθεσης τους και έχουν αυτή την δυνατότητα. Την δυνατότητα που αμφισβητούσαν οι συμβιβαστές, αγνοώντας ένα στρατηγικό σύμμαχο της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Ο Ιμπεριαλισμός δεν χτυπά μονάχα την επανάσταση στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και στο Ομάν, αλλά σ’ όλες τις χώρες του κόσμου και ειδικά στις καθυστερημένες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και Λατινοαμερικής. Ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός προωθεί τελευταία μια παρόμοια διευθέτηση στο Κυπριακό. Είναι αναμφισβήτητο πως μια τέτοια διευθέτηση θα’ ναι σε βάρος του Κυπριακού λαού, σε βάρος μιας ενιαίας, ανεξάρτητης Κύπρου.
Είναι πλέον φανερό πως ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός μετά την ήττα του στην Ινδοκίνα (Βιετνάμ, Καμπότζη, Λάος) και στην Αφρική (Μοζαμβίκη, Αγκόλα) ρίχνει βάρος την Ανατολική Μεσόγειο και στην Αφρική. Καθήκον των καταπιεζόμενων λαών, είναι να εντείνουν τον αγώνα τους για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, να ωφεληθούν από τις εμπειρίες και τις νίκες των λαών που έγραψαν την ιστορία τους με αίμα.
Αυτά τα κείμενα που ακολουθούν, αποτελούν την αρχή μιας προσπάθειας πληροφόρησης του ελληνικού Προοδευτικού Κινήματος γύρω από το Παλαιστινιακό Εθνικό-απελευθερωτικό Κίνημα και αυτό γιατί οι εξελίξεις στην περιοχή μας, έχουν άμεση επίδραση πάνω στις πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο και Ελλάδα.
Το καθήκον του Ελληνικού Προοδευτικού Κινήματος είναι να ξεπεράσει το επίπεδο της σημερινής γνώσης και ν’ ανέβει σε ανώτερα επίπεδα στρατηγικής και τακτικής. Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή του αγώνα, μπαίνουν στο προοδευτικό Ελληνικό Κίνημα αγωνιστικά καθήκοντα θεωρίας και πράξης.
Ελπίζουμε στο άμεσο μέλλον να κυκλοφορήσουν τα ντοκουμέντα των συνεδρίων του P.F.L.P., ιδεολογικά-πολιτικά κείμενα, που αναλύουν τα καθήκοντα και τις πάλες της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Εμπρός στον αγώνα ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, τον Σιωνισμό και την Αραβική Αντίδραση.
Εμπρός για την οικοδόμηση του Παλαιστινιακού Επαναστατικού Κόμματος.
Ζήτω η Διεθνής Αλληλεγγύη των λαών!
Οπαδοί του «Λαϊκού Μετώπου
για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης»
P.F.L.P
Ελλάδα-Φλεβάρης ‘77
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
1. Εισαγωγή
2. Η Επανάσταση στη σημερινή φάση
3. Καταστρέψτε τις συνομωσίες που γίνονται ενάντια στην υπόθεσή μας
4. Εννιά χρόνια αγώνα..στον δρόμο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης
5. Η επαναστατική μας δράση στα κατεχόμενα εδάφη
6. Πολιτική προκήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του «Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης»
7. Χαιρετισμός του Αραβικού Κόμματος Σοσιαλιστικής Δράσης – Τμήμα Λιβάνου
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
1. Εισαγωγή
2. Επαναστατικό καθήκον
3. «Κάτω τα χέρια από την Πολιτοφυλακή»
4. Συνεχής αγώνας για μια πραγματική ενότητα
5. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ιορδανία
6. «Επιχείρηση Λαϊκό Μέτωπο-Παλαιστίνη Λεύτερη Αραβική»
7. Η απελευθέρωση της γυναίκας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Παρακάτω αναφέρονται μερικά από τα κείμενα αυτά, που δίνουν μια καλή εικόνα της κατάστασης τόσο στον Λίβανο όσο και της περιοχής γενικά. Επίσης αποκαλύπτουν τα Ιμπεριαλιστικά σχέδια που επίμονα προωθούνται στον Μεσανατολικό χώρο με τον τίτλο «Διευθέτηση του Μεσανατολικού».
Μεγάλο βάρος έχει δοθεί στην συνδιάσκεψη του Ριάντ που απετέλεσε αποφασιστικό σημείο στον εμφύλιο του Λιβάνου και νομιμοποίησε την Συριακή εισβολή. Γίνεται ακόμη σύγκριση της εμπειρίας του Λιβάνου με εκείνη της Ιορδανίας και διαπιστώνεται ότι υπάρχουν αρκετά σημεία ταύτισης.
Η προκήρυξη της κεντρικής επιτροπής του «Λαϊκού Μετώπου» αναλύει την παρούσα φάση και τα καθήκοντα που επιβάλλονται σήμερα βάσει της πολιτικής ανάλυσης που δίνει.
Με λίγα λόγια, σ’ αυτό το μέρος αναφέρεται η σημερινή κατάσταση του κινήματος και οι προοπτικές του.